Hz. İsa

Orjinali:

1 İsa ise Zeytin dağına gitti


2 Ertesi sabah erkenden yine tapınağa döndü Bütün halk O'nun yanına geliyordu O da oturup onlara ders vermeye başladı


3-4 Din bilginleri ve Ferisiler, zina ederken yakalanmış bir kadın getirdiler Kadını orta yere çıkararak İsa'ya, «Öğretmen, bu kadın tam zina ederken yakalandı» dediler


5 «Musa, Yasa'da bize böyle kadınların taşlanmasını buyurdu, sen ne dersin?»


6 Bunları İsa'yı sınamak amacıyla söylüyorlardı; O'nu suçlayabilmek için bir neden arıyorlardı

İsa eğilmiş, parmağıyla toprağa yazı yazıyordu


7 Durmadan aynı soruyu sormaları üzerine doğruldu ve, «Aranızda günahsız olan, ona ilk taşı atsın!» dedi


8 Sonra yine eğildi, toprağa yazmaya koyuldu


9 Bunu işittikleri zaman, başta yaşlılar olmak üzere, birer birer dışarı çıkıp İsa'yı yalnız bıraktılar Kadın ise orta yerde duruyordu


10 İsa doğrulup ona, «Kadın, nerede onlar? Hiçbiri seni yargılamadı mı?» diye sordu


11 Kadın, «Hiçbiri, efendim» dedi

İsa, «Ben de seni yargılamıyorum» dedi «Git, artık bundan sonra günah işleme!»


Yuhanna 8 Bölüm




Orson Scott Card'ın "speaker for the dead" adlı romanında iki ayrı versiyonunu anlattığı öykücük;


“bir gün büyük bir haham çarşıda ders veriyormuş o sırada kalabalık bir grup zina yaptığı kanıtlanmış bir kadını taşlamak için çarşıya getirmiş bunun üzerine haham derse ara verip kadının yanına gitmiş kalabalık, hahama saygısından ellerinde taşlarla beklemeye başlamış “aranızda biriniz var mı ki başkasının karısını, başkasının kocasını arzulamamış olsun?” demiş haham topluluk mırıldanmış “hepimiz bu arzuyu biliyoruz, ama hiç birimiz arzularımızı gerçekleştirmye çalışmadık” diye bu cevabın üzerine haham “o zaman secdeye varın ve tanrıya sizi güçlü yaptığı için şükredin” demiş ve kadını elinden tutup çarşıdan çıkarmış tam kadını artık salacakken de kulağına eğilip “başkanımıza metresini kimin kurtardığını söyle ki benim sadık bir hizmetkarı olduğumu bilsin” demiş


sonuçta kadın, toplum kendisini bozulmaktan korumak için fazla yozlaşmış olduğundan yaşamış


başka bir haham, başka bir şehirde, kalabalığı durdurmak için gitmiş ve ilk öyküdeki gibi "ilk taşı günahsız olanınız atsın" demiş insanlar kendi günahlarından utanıp amaçlarını unutmuşlar “bir gün” demişler kendi kendilerine, “ben de bu kadının yerinde olabilir ve affedilmeyi isteyebilirim ona, kendim nasıl davranılmak istiyorsam öyle davranmalıyım" ellerini açıp taşları yere bırakırken haham düşen taşlardan birisini almış ve tüm gücüyle kadının kafasına atmış kadının kafatası parçalanıp beyni yere dökülürken “ben de günahsız değilim" demiş haham, “ama sadece mükemmel insanların kanunları uygulamasına izin verirsek yakında ne kanun ne de şehrimiz kalır”


sonuçta kadın, toplum onun sapkınlığına katlanmak için fazla katı olduğundan ölmüş


bu hikayenin en meşhur versiyonu, yaşamlarımızda çok nadiren yer aldığı için, kayda değerdir toplumların bir çoğu yozlaşma ve katılaşma arasında gider gelir ve bir yönde çok gittiği zaman da kaybolurlar sadece tek bir haham bizden hem kanunu koruyacak, hem sapkınlığı affedecek kadar mükemmel bir denge beklemeye cesaret edebilmiştir ve, doğal olarak, biz de onu çarmıha gerdik”