Vitriol: Ruhların Serüveni

Eski okült bir deyiş ?VİTRİOL; Visita Interiora (Interiorem) Terræ (Tellus) Rectificando Invenies Occultum (Operae) Lapidem? der Ünlü bir simya deyimidir bu Anlamı ise ?Dünyanın derinliklerini (içini) ziyaret et, damıtırken (arıtırken) gizli taşı (felsefe taşı'nı) bulacaksın?dır





?Biz insanı en güzel şekilde yarattık Sonra da onu aşağıların aşağısına attık? diye geçer Kuran?ın Tin suresinde En güzel şekilde yaratılmış bir varlığın, en aşağıdan en yukarıya gidiş serüvenidir aslında hayat Bütün bu sahne bunun için düzenlenmiştir adeta Herkes, aşağıdan yukarıya koşuşturur durur Bu, esasında ruhların sevgi dolu yarışıdır Bir yarıştır ama kendi benliğimizle olan yarışımızdır Yarışı bitirenler, diğer yarışanlara yardım etmeye devam eder El ele, yürek yüreğe, zihin zihine, en üste doğru koşarız ?Ve O?na döndürüleceksiniz? Der yine kutsal kitap O?na dönmek içindir bu kadar çaba, eziyet, sıkıntı O?na dönmüş olanların acı çekerek dünyada yardım etmelerinin sebebi ise hepimizin sonunda kavuşacağı, bir olacağı gerçeğidir Bu yüzden yardımlar esirgenmez Bu, el ele, gönül gönüle ilerlenen sevgi dolu bir yarıştır


Aynı kaynaktan gelen bunca ruh, aynı kaynağa geri dönecektir mutlaka Dönecektir ama anlamayız niye bu kadar yol var? Bu kadar din var? Bu kadar öğreti, bu kadar farklı düşünce kalıbı var? Bazımız muammada kalır, bazımız çıkamaz işin içinden, bazılarımız ise hepsini reddeder Kimi ermişlere bakarız, her yolun O?na çıktığını anlatırlar ?Mutlak hakikat ve her şey O ise O?na çıkmayan bir yolun olması mümkün mü!? derler Kişi elbet O?na varacak O?nla bir olacaktır ama doğru zaman ve doğru yaşamda diye açıklarlar Bunlar da ayrı kafamızı karıştırır ?Hani kötüler cehennem ehli olacaktı? Hani O?na dönmeyeceklerdi? Hani O?nu görmeyeceklerdi?? deriz bazımız Bazımızın işine gelir buna inanmak, bazımızın işine gelmez ?İyiyle kötü hiç bir olur mu?? der kimisi Kimisi ise ? Oyun bittiğinde şah da piyon da aynı kutuya girer? Diye söylenir Nedir bunun doğrusu, eğrisi? Her yol Hakk?a mı çıkar gerçekten


Simyanın felsefesine göre felsefe taşı, aydınlanmanın sembolüdür Simyacıların asıl amacı felsefe taşını bulmaktır Bunu bulmak için ateşle taşları sürekli arıtıp, damıtırlar Taş ile taşları birleştirip üzerlerinde çalışırlar Ve bilirler ki aslında taşları ateşle arıtırken, arındırdıkları taşlar değil kendi ruhlarıdır En nihayetinde söylenceye göre taş en mükemmel haline ulaşır yani felsefe taşına Felsefe taşı, ölümsüzlüğü verirken, her maddeyi altına çevirme gücüne de sahiptir Yine bu da aslında sembolik bir anlatımdır Simyacılar, öze dibe inerek, arınmanın sembolü olan ateş ile ruhlarını arındırmış ve nihai bilgeliğe, aydınlığa ulaşmayı hedef almışlardır Altın, bilgeliğin, aydınlanmanın sembolüdür Bu yüzden felsefe taşı aydınlanmış, bilge olmuş, O?na ulaşmış insanı anlatmaktadır Vitriol söylencesinin temel felsefesine göre kişi ateşte arınmadan, cehenneme inmeden ve nihayetinde öze dönüşmeden aydınlanamaz





Kuran?da, Meryem suresinin 71 ayetinde ?İçinizden oraya uğramayacak hiç kimse yoktur Bu Rabbinin kesin bir hükmüdür? Denmiştir cehennem için Bu tam olarak nedir ki herkes oraya bir kere uğrayacaktır? Ateşten geçmenin manası nedir? Acaba bir azap mı yoksa ruhun yükselmesi için arınması gerektiğini anlatan bir işaret mi? Belki de söylenmek istenen vitriol?de olduğu gibi kişinin O?na ulaşması için arınması, saflaşması gerektiğidir Ve evrensel arınma sembolü olan ateş üzerinde durulması bu yüzdendir Belki de bu yüzden aşk ile Mevlanalar yanmaktadır ?Hamdım, piştim, oldum? Demeleri, Allah aşkından cayır cayır yanmalarının sebebi budur belki de O yüzden ateş ile ?oluruz? tüm derin deyişlere göre Ateş, azabın değil aşkın unsuru olabilir Aşkın ateşi dahi olsa, ateşin yapısıdır acı vermek Bu acı kişiyi zorlasa da, hamlıktan çıkarıp, arındırıp, pişirip olduracaktır


Peki nedir farklı olan? Tanrı mıdır? Tüm kültürlere baktığımızda hepsindeki Yaratıcı inancı aynıdır Mu inancından bu yana, aynı Yaratıcı inancı temel ve en derin felsefe olmuş ve bütün inançlarda yerini almıştır Hepsinin özünde ?Bir olan Yaratıcı? inancı vardır İhlas suresinde; ?Ey peygamber! De ki; Allah birdir, tektir O Allah Samed?dir/ ezeli ve ebedidir, her şey O?na muhtaç, O ise hiçbir şeye muhtaç değildir O ne doğurmuş ne doğmuştur Ve O?nun hiçbir dengi de yoktur? Bu dört ayet tüm inançların temelindeki Yaratıcı inancının özünü vermektedir 4 cümleden oluşan bu ayet Hakikat ile ilgili en önemli perdeyi kaldırmaktadır Tasavvuf?un neredeyse temel taşlarından birini oluşturup, en derin bilgilerden birine işaret etmektedir 4 ayet üzerine ciltler yazılmakta, yorumlar yapılmakta, O?na ulaşmak için tüm hayat feda edilmektedir Mu inancında, Yaratıcıya ?O? denirdi O?na hiçbir isim verilmezdi çünkü O?nu hiçbir ismin tanımlayamayacağına inanılırdı Her şey O?ndan gelmiş olarak söylenegelirdi Bakın Taoizmin kurucusu Lao Tzu Yaratıcıyı nasıl ifade etmiş; ?Kelimelerle ifade edilebilen Tao, ebedi Tao değildir O, bir ismi olmadığı yerde göklerin ve yerin başlangıcıdır Eylemsiz olan O isimden münezzehtir O isimsiz olandır? Hermetik inanç hermes?ten ileri gelmektedir Hermes ise thot?a tekabül eder Bu yüzden mısır ve yunan kökenli ezoterik bir inanç sistemidir Mısır dininde bir sürü görevli tanrı ve tanrıça vardır Bunlar ölümlü varlıklardır ve sistemde görevlilerdir Ama asıl bunların üzerinde Atum denen bir Yaratıcı vardır Asıl var olan tek olan odur Bakın hermetik şiirin bir bölümünde Atum?u nasıl anlatılmıştır;


?Bütün dikkatinizi bana veriniz

ve düşüncelerinizi toplayınız,

çünkü Atum'un Varlığının Bilgisi

derin anlayış ister,

sadece onun ihsanıyla gelen bir lütuftur

Engel tanımayan bir sel gibidir,

hızıyla geride bırakan

onu izlemeye çalışan herkesi,

önüne geçtiği dinleyiciler değildir sadece,

öğretmen bile yetişemez ona


Atum'un kavranması zordur

Onu tanımlamak imkansız

Mükemmel ve kalıcı olmayanlar

kolay kavrayamazlar

sonsuza kadar mükemmelleşmiş olanı

Atum bütündür ve süreklidir

O, hareketsizdir kendi içinde,

yinede kendini hareket ettirendir

O, kusursuzdur,

bozulmaz ve süreklidir

O, Yücelerin Yücesi Mutlak Gerçekliktir

O, fikirlerle doludur

duyuların algılayamadığı

ve herşeyi kucaklayan Bilgi'yle

Atum Asli Zihindir

O, çok büyüktür,

''Atum'' adıyla anılmayacak kadar

O, gizlidir,

yinede apaçıktır heryerde

Onun varlığı bilinir düşünce yoluyla ancak,

yinede onun suretini görürüz gözlerimizin önünde

O, bedensizdir,

yinede her şeyde vucut bulmuştur

Onun mevcut olmadığı birşey yoktur

Ona hiçbir ad verilemez,

çünkü bütün adlar onun adıdır

O, her şeydeki birliktir,

bu yüzden onu bütün adlarla bilmeliyiz

ve her şeye ''Atum'' demeliyiz


O her şeyin köküdür kaynağıdır

Her şeyin bir kaynağı vardır

kendinden başka,

hiçlikten doğan bu kaynağın

Atum bir sayısı gibi tamdır,

o kendisi kalır

çoğalsada bölünsede,

yinede tüm sayıları üretir


Atum Bütün'dür;

O her şeyi içerir

O Bir'dir iki değil

O Bütündür çokluk değil

Bütün birçok parça değildir,

Sadece kısımlardan oluşmuş bir Bütündür

Onlara ayrı ayrı baktığınız zaman,

herşeyin çok olduğunu düşünürsünüz

Ama gördüğünüz zaman hepsinin Bir'e ait olduğunu

ve Bir'den aktığını,

tüm parçaların bütünleşmiş olduğunu

ve birbirleriyle bağlantılı olduğunu anlayacaksınız

En yücesinden en alttakine kadar herşey

bir Varlık zinciriyle

Atum'un iradesine bağlıdır?


Yollar ne kadar farklı olursa olsun, özümüz hep aynı şeyi söyler Gidiş öyle ya da böyle aşka ve aşk ile O?nadır Tekamül etmenin amacı da, sonucu da bu yöndedir Ne kadar farklı ruh varsa o kadar farklı yol ve deneyim vardır Yollara uzun ya da kısa olabilir, engebeli yada kolay olabilir Ne şekilde veya nasıl olduğunun bir önemi yoktur Eğer sonuca götürecekse bir sorun da yoktur Bu yüzden, belki de her ruhun ilk öğrenmesi gereken şeylerden biri yargılamamaktır Her insanın hayata bakış açısı faklıdır En basit bir nesneye bile baktığında herkesin düşüncesi ve o nesneye bakış açısı değişecektir Kimisi o nesneden hoşlanacak, kimisi hoşlanmayacak, kimisi eski bir sevgilisini kimisi ise anne yada babasını hatırlayacaktır Kime neyin çağrıştırdığını bilemeyiz Haliyle hangi çağırışımın doğru olduğunu tartışmakta bir o kadar saçmadır Hepsi doğrudur Bundan dolayı yargılama yapılan en büyük hatalardan biridir





Yargılamadan, birbirimize destek vererek ve en önemlisi ayırt etmeksizin saf bir kalp ile severek bu serüveni tamamlamak en makulüdür Aşk ile bütünleşerek, O?na doğru ilerlemek hepimizin farkında olmadan yaptığı bir şeydir Doğamızda vardır en öze inmek Aslında bir tarafımız oraya çekilir hep Kimimiz bundan kaçsa da, mutlaka her insan belli yaşamında, o özün çağrısını duyacaktır Önemli olan bazen kalbin saflığı ve iyi niyettir bu yüzden Beraberinde gelecek arınma ve aşkın ateşiyle pişme evreleridir Sonrası ise ancak ermişlerin anlayabileceği derin bir sırdır Ama şunu biliyoruz ki O?nun aşkının zerresinin zerresi bile bizi kendimizden geçirmeye yetecektir


En büyük niyet ve amaç budur belki O yüzden ?Neyi arıyorsan O?sun sen!? demiştir Mevlana ?Can konağını aramadaysan, cansın; bir lokma ekmek arıyorsan, ekmeksin şu nükteyi biliyorsan, işi biliyorsun demektir: neyi arıyorsan O?sun sen" Öyleyse kişinin değeri belki de aradığı şey kadardır dersek pek de yanlış olmaz Niye aradığımız şeyi daraltalım, sınırlandıralım Her ruhun arayışı aynıdır ama her nefsin bir değildir Nefs ve irademiz ile ruhun arayışı bütünleştiğinde o zaman tam bir huzur meydana gelir Madem O?nun bir parçası, dolayısıyla O?yuz Öyleyse ne diye sınırlandırırız kendimizi Ne diye gönlümüzü dizginlemek için uğraşır, ruhumuzu sustururuz Niçin akışa bırakmaktan korkarız? Ruh ve gönül özgür olduğunda, akışa kendimizi bırakmayı öğrendiğimiz de zaten nihai sonuca götürecektir bizi İşte söylencelere göre hepimizin verdiği sınav budur Umarım ki her ruh kendi amacını bulur ve vazifesi doğrultusunda bu evrene bir şeyler katar Evren olarak huzurlu ve uyumlu olmanın mutlak yolu budur Herkesin aşk ile yanması dileğiyle


*İndigo Dergisi