Defne Ağacı

Bir gün Apollon, Thessalia’da kıyıları ağaçlarla gölgelenen Peneus Irmağı kenarında, güzel, genç bir kız gördü Bu güzelin adı Daphne idi ve Apollon görür görmez ona aşık olmuştu Daphne, ormanların derinliklerinde dolaşmaktan zevk alıyor, ay ışığında yabani hayvanları kovalamak, avlamak en büyük eğlencesi idi Yalnız başına dolaşmayı çok seviyordu Dahası, Daphne hayatı boyunca yalnız yaşamaya yemin etmişti Erkeklerden nefret ediyordu Bu yüzden evlenmeyi kesinlikle istemiyordu
Fakat Apollon ona delicesine tutulmuş, peşini bırakmıyordu Ormanda karşılaştıklarında, Tanrı Apollon güzeller güzeli bu kızla konuşmak istedi ancak Daphne ondan korkarak koşmaya başladı Apollon ne dediyse onu durmaya ikna edememişti, Daphne korkmuştu bir kere Yorgun düşene kadar koştu koştu, daha fazla koşacak gücü kalmadığında yere yıkıldı ve toprak anaya yalvarmaya başladı:
“Ey Toprak Ana… Beni ört, beni sakla, kurtar”
Toprak Ana, onun yakarışını duymuştu, az sonra Daphne yorgunluktan ağrıyan bacaklarının sertleştiğini, odunlaşmaya başladığını hissetti Gri renginde bir kabuk göğsünü kapladı Güzel kokulu saçları yapraklara dönüştü ve kolları dallar halinde uzandı, küçük ayakları ise kök olup toprağın derinliklerine doğru indi

Apollon, sevdiği kıza sarılmak isterken bu defne ağacına çarpınca şaşırdı O günden sonra defne ağacı Apollon’un en sevdiği ağaç oldu ve defne yaprakları genç tanrının saçlarının çelengi oldu Kahramanlara ödül olarak defne yapraklarından yapılma taçlar taktılar