Cinli Ev

Birgün, işten eve geldiğimde annemi ağlarken gördüm "Hayırdır anne, ne oldu?" dedim Bana, "Kardeşin Kardeşine bak, delirdi sanki" diye korku dolu gözlerle bakınca yerimden fırlayıp kardeşimin bulundugu odaya girdim Bana tuhaf gelen hiçbir şey fark etmedim "Ahmet, birşey mi var kardeşim?" dedim Bana, "Hayır abi, gayet iyiyim" dedi Ben de fazla üstüne gitmek istemedim

Ertesi gün yine eve geldiğimde, merdivenleri çıkarken sanki bizim evin kapısı uzaklaşıyormuş gibi tuaf bir korkuya kapıldım Tam ne oluyor diye düşünürken, annemin çığlığını duydum Hızlı adımlarla evin kapısına ulaştım Elimi cebime atıp anahtarlarımı bulmaya çalıştım

Birden içerden annemin hıçkırığının dışında, hırıltılı ama insana ait olamayacak bir ses duydum Bunu duyunca, evde biri acaba anneme mi saldırıyor diye düşünüp eve hışınla girdim Annem ve küçük kardeşim, holde bana bakıyorlardı "Anne, ne oldu?" dedim "Yine Ahmet çıldırdı Küçük kardeşin Füsun'la bana saldırdı" Çok sinirlenmiştim Ya annem bana yalan söylüyor, yada kardeşim delirdi diye düşünmeye başladım Annemin suratına tekrar baktığımda, korku dolu gözlerle yine karşılaştım Füsun da çok korkmuştu; ama hala şaka yapılıyor sanmıştı (Füsun 5 yaşında)

Sinirlenmiştim Tam hızla Ahmet'in bulundugu odaya girecekken, Ahmet birden kapıda belirdi (İnanırmısınız, ufak kardeşimden ilk defa ürkmüştüm) Bana bakıyordu sanki düşmanca Sonra arkasını dönüp odasına girdi Peşinden gidip "Ahmet!" dediğimde tekrar bana bakıp, "Beni rahat bırak abiiiiiiii!" diye bağırdı Sinirlenmiştim "Seni öldürürüm oğlum! Babam, az sonra gelecek Ya anlatırsın herşeyi yada çok fena olacak Babama anneme saldırdığını söylerim" "Tamam abi ama bana biraz zaman ver Sana herşeyi anlatacağım" dedi İlk defa kardeşimin bana yalan söyledigini hissettim

O gece, herkes yatmıştı Ben de kardeşimi izlemeye başladım Odasına gittim, baktım uyuyordu Tam arkamı dönmüştüm ki, sanki içimden bir ses, "Kardeşin sana bakıyor!" dedi ve aniden döndüm; ama bakmıyordu Sonra, "Lan oglum, manyak mısın!" dedim kendi kendime O gece yattım ama ne yatış! Sabaha kadar uyuyamadım Sanki gözümü kapatınca Ahmet yanımda Acıyorum "Yok arkadaş, bu böyle olmuyacak" dedim "En iyisi mi, yarın tüm günümü kardeşime ayırayım, onu sesizce takip edeyim" dedim

Sabah olmustu Ben, erken kalktığım için, anneme, "Ben, saat 10 gibi dönerim" deyip çıktım Ahmet de uyanmıştı Bana candan yakın olan kardeşim, şimdi çok uzaktı Yanıma bile gelmedi Tam çıkarken, "Gece iyi uyudun mu?" dedi irkilmiştim Ona bakmadan hemen çıktım ve kahveye gittim

Saat 10'a gelince eve hızlı adımlarla vardım Sessizce mutfağa girdim; çünkü ordan kardeşimin odası gözüküyordu Beni görmesin diye, daha önceden mutfağın perdelerini sıkı sıkı örtmüştüm Sadece minik bir delik kalacak şekilde bırakıp, odayı tamamen görür bir haldeydi Kardeşim, odadaydı ve tek başına kanepeye oturmuş, dizlerini ovuyordu Sonra birden durdu Benim de kanım sanki cekiliyor gibi hissetmeye başladım Sonra birden göz göze geldik Aman Allah'ım! Minicik delikten baktığımı hissetmişti

Çıldıracak gibi oldum Hızlıca odasına girdim Gözüm dönmüştü "Lan noluyor!" dedim, hiç tepkime yok! Ona dokununca, kaskatı oldugunu hissettim Anneme, "Anne, koş!" dediğim anda, elimi öyle bir tuttu ki kırılıyor sandım Sonra hırıltılı bir sesle, "Seni öldüreceğim!" dedi ve yere düştü Sallanıyordu yada titreme gibi birşeydi Sesi değişmişti Çıglık mıydı yoksa hırıltı mı, anlayamamıştım

Annem, koşa koşa içeri girdi "Ahmet, oglum! Ahmet'im!" Ben, donmuş gibiydim Sanki ayakta öylece kalmıştım Annem bana, "Oğlum, tut! Kendine zarar verecek!" diye bağırdıgında kendime geldim Annemle bile tutamıyorduk sanki kardeşimi Sonra birden kaskatı durdu Sanki kilitlenmiş gibiydi Kafası geriye düşmüş, gözü simsiyaha dönüşmüş gibiydi Sanki, parmakları dönmüş, kırılmış gibi duruyorlardı Bir noktaya bakıyordu

Annem, "Dokunma!" dedi ve dua okumaya başladı O arada bir defter fark ettim Elime aldım İçini açınca değişik bir yazı stili ile birşeyler yazılı olduğunu gördüm Sonra, insana ait olamayacak bir sesle Ahmet bana birden, "Sakın dokunma!" diye bağırdı Defter, elimden düştü Korkmuştum Bana saldıracak sandım Nefes alıp verişi değişmişti Bana bakıyordu Gözlerinin beyazlığını fark edemiyordum

Sonra kafasını sağa sola savurmaya ve garip ses yada cığlıkla, "Abi niye baktın, abi niye baktın!" diye habire birşeyler söylüyordu Birden kaskatı kesildi Kolunu yavaşca kaldırdı İşaret parmagı ile pencereyi gösterdi Sonra bana bakarak, "Geliyor, geliyor!" diye ağlamaya başladı "Ne geliyor, neeeeeeeeeee!" diye bağırdım

Annem, durmadan sureler okuyordu Birden, "Allahu ekber, Allahu ekber!" diye hoca ezan okuyunca, kardeşim iyice çıldırdı Sara kırizine benzer gibi yere düşdü Sarsılıyordu Hoca, her "Allahu ekber!"deyişinde kardeşim cığlık atıyordu Ve bayıldı

Annemle ben, şok içindeydik "Ne yapabiliriz, ne!" diye düşünmeye başladık "Babama söyliyelim" dedim Annem, "Onun inancı yok ki, inanmaz!" "Anne, inanmıyor da bu ne! Hadi göstersin doktorluğunu!" dedim Çıldıracağım!

Sonra kardeşim, "Abi, abi" demeye başladı "Ahmet'im, canım kardeşim! Ne oluyor sana? Ne olur söyle!" "Abi, ben yatakta değil miydim? Ne işim var burda? Bana ne olmuş ki???" dedi "Hatırlamıyor musun?" dedim, "Hayır" dedi "Abi, annem niye ağlıyor, niye abi?" dedi O sırada kapı sesi duyuldu Babam gelmişti

"Anne, babama herşeyi anlatalım Saklama!" O gece babamla konuşmaya karar verdik Tuhaf olan şey, Ahmet hiçbir zaman babamın yanında garip olmuyordu Gayet normaldi O gece, babam viskisini yudumluyor, hasta raporlarını inceliyordu Kapıya vurdum, yanına girdim "Ne oldu Murat?" dedi Babama, "Ahmet" dedim Ama bir kere nefes alıp verdim (Babamla sakin konuşmak istiyordum Yaşım 25 olmasına rağmen, hala ondan çekiniyordum)

Babama, "Seninle birşey konuşmak istiyorum" dedim O, "Şimdi olmaz Önemli bir ameliyatım var ertesi gün Raporları incelemem gerek!" dedi; ama ben anlatmaya kararlıydım "Ahmet" dedim
"Lütfen baba, sadece dinle Çok önemli" deyince, "Tamam, ama kısa tut!" dedi Babam, sakindi Bugünki tüm olanı biteni anlattım Beni sakince dinledi Sonra birden, "Hadi ordan, ben öyle şeylere inanmam! Tamam, bu kadar yeter! Çık dışarı, çalışmam gerek!" dedi

Çok sinirlenmiştim Tam kapıya yönelmiştim ki, Ahmet'in odasından korkunç bir çığlık yükseldi Evin ışıkları gidip gidip geliyordu Ürkünçtü Ev, sanki kolonlardan çatırdıyordu Dönüp babama baktım "Buyur baba, hadi açıkla bu olayı" dedim "Kötü bir rüya görmüştür" dedi Sonra Ahmet'in odasına yöneldik Babama, "Peki ışıklar niye gidip geldi?" dedim Bana,"Bu kadar salak olma 21 yüzyılda yaşıyoruz" dedi

Ahmet'in odasına yaklaştıgımızda, acık olan kapı birden kapandı ve içerden kilitlendi Babam, "Neler oluyor böyle!" dedi Sonra kardeşimin çığlıkları odadan yükselmeye başladı Babamı ilk defa paniklemiş gördüm Bana, "Kapıyı kır!" dedi "Kır şu kapıyı, ne bakıyorsun!" Kapıyı kırdım

İçeri girdiğimizde, Ahmet duvarın köşesine geçmiş, sırtı bize dönük oturuyordu Hırltılı hırıltılı, "Sizi öldürecem, sizi öldürecem!" diyordu Annem de gelmişti Kadıncağız, sesli olarak sureler okumaya başladı Babam, "Ne yapıyorsun sen!" dedi Ahmet, sureleri duydukça cığlık atıyordu Sonra sırtının üstüne yere düştü Ağzından köpükler geliyordu Babam, "Sara krizi geçiriyor" diye yanına gitti Ben, Ahmet'i tutmaya çalışıyordum Krizi geçmişti Uyandı "Baba, abi Ne oluyor? Ne işim var benim yerde!" diye ağlamaya başladı Babam bana, "Sen, bu gece kardeşinle yat Yarın, bie psikoloğa gösteririz" dedi Babama, "Baba, bu piskoloktan öte!" dedim Bana, "Konuşma, ne o zaman söyle!" dedi Onunla tartışmaya giremezdim

Herkes odadan cıktı "Ahmetim, canım kardeşim Ne oluyor sana!" "Abi, bana birşey mi oluyor?" dedi Unutmuş gibiydi "Tamam, birşey yok" dedim; ama unuttugunu sanmıyordum "Hadi gel, yatalım" dedim Kardeşimi koynuma alarak yattık ve konuşmaya başladık Ben, ona, "Hani bana herşeyi anlatacaktın" deyince, "Abi, sana herşeyi söylemek isterim; ama söylersem beni öldüreceklerini söylediler" "Kim onlar, kim?" dedim "Lütfen abi, beni zorlama!" dedi Yatmadan önce okulda ögrendigim duayı okudum "Ah!" dedim "Neden daha önce annemi dinleyip Kur'an ögrenmedim ki!" diye içimden geçirdim

Kardeşim, uyumuştu; bense hala düşünüyordum Bir ara gözümü kapattım Odada sanki hafif bir rüzgâr estiğini hissettim Korkuya kapılıp hemen sağa sola dikkat kesildim Kardeşimin yere düştügünde işaret etigi pencere tarafına baktım "Acaba açık mıydı?" diye Açık değildi

Odada sağı solu inceleye inceleye, aklıma güzel şeyler getirmeye calışarak ve yine sağa sola bakarak tam uyuyacaktım ki bir şey dikkatimi çekti Kardeşimin duvarda bir resmi vardı Güzel bir resim Hep bir noktaya bakıyor gibi durur, yani yatarken gözlerine bakıyor gibi gözükmez; ama sanki beni izliyor gibiydi Rahatsız olmuştum Kalktım, resmi kaldırdım Tekrar kardeşimin yanına yatarak bildigim duayı daha çok tekrar tekrar okudum

Oda sessizdi Gözümü kapadım Sonra kapının açıldığını hissettim Yine dikkat kesildim Kapı yönüne baktım Kapı, gercekten açıktı Sonra yine dua okumaya basladım Korkmuyacaktım; çünkü gücü kudreti sonsuz olana (Allah'a) sıgınmıştım İnancım, o gece doruk noktasındaydı İçimden bir şey, "Sakın korkma!" diyordu

Sonra gözümü yumdum Ayak tarafımda bir ağırlık hissettim Sanki yatağa biri çıkmıştı Yavaş yavaş göğsüme doğru çıkıyorduAma korkmuyacaktım Sonra bedenimi sıkıştırdığını hissettim Gözümü açtım ama kafamı çeviremiyordum

Birden, "Senden değil, seni Yaratan'dan korkarım" dedim Bunu deyince ağırlık sanki iyice arttı İçimden, "Lütfen anne gel, lütfen anne gel!" diye ağlamaya basladım Evet, içimden ağlıyordum Sonra kapı açıldı Ağırlık kayboldu Kafamı kaldırdım ki annem "Anne, anne! İyi ki geldin" dedim Annemde ise hiç ses yok "Anne," dedim "Oğlum, sen istersen odana geç Ben, kardeşinle kalırım" dedi "Yok, ben kalırım" dedim "Oglum," dedi "Hemen kalk!" Şöyle bir anneme baktım; ama aman Allah'ım! "Annem olamazsın sen! Nesin sen? Kimsin sen?" Ses çıkarmadı Öylece bakıyordu Ayakları tersti Dua okumaya başladım Sonra nasıl oldu anlamadım, bir şekilde kayboldu

Kardeşimi o gece yanlız bırakmamam gerektiğini anlamıştım Ne yapmam gerektiğini düşünürken uyuya kalmışım Çok ilginçti Rüyamda, uzun karanlık bir koridorda yürüyorumdum Sonra önümde Ahmet'in olduğunu fark ettim Ona doğru koştukça, o uzaklasıyordu "Ahmet, dur! Ahmet, dur kardeşim!" diye bagırıyordum O, "Abi, yardım et abiiiiiiiiiiiii!" diye birden kayboldu Ben, daha hızlı koşmaya basladım Yetişemiyecegimi anlayınca durdum İçimden bir şey, "Geriye dön!" diyordu "Geriye dön" Nefes nefese idim Dönünce Ahmet birden boğazıma sarıldı Sıkıyordu Resmen boğuluyordum

Gözlerimi açtığımda Ahmet'in beni boğuyor olduğunu ve annemin beni hıçkırıklar içinde kurtarmaya çalıştığını fark edince, Ahmet'i üstümden attım Bana bakarak gülüyordu "Seni boğacağımı söyledim, seni boğacağımı söyledim!" diye gülüyordu

Duvara doğru dönerek duvarı tırnakları ile kazımaya başladı Bunu görünce üstüne atladım Anneme, "Onu yatağa bağlayalım" dedim Annem'le kardeşimi yatağa bağladık Kardeşim, iyice çıldırdı Bana, "Pis homo, pis homo! Sakın hocayı getirme, sakın! Yoksa seni becim!" diyordu Nerden anlamıştı hocayı?

Babam, sabah erken gitmişti işe Saat 7:00 gibi ameliyata girecekti Gitmeden anneme, "Ahmet'i hastaneye getir Onu psikoloğa gösterelim" demiş Anneme, "Ben şimdi geliyorum" diye evden çıktım Bir hoca bulacaktım Arkadaşımın tavsiyesi ile bir hoca buldum Ona her şeyi anlattım ve bizim eve getirdim Beraber merdivenleri cıkarken, hoca dua okumaya basladı

Annem, bizim geldiğimizi gördüğü için kapıyı açık bırakmıştı Biz kapıya yanaşınca, kapı birden kapandı Annem, kapıyı tekrar açtı Ben, içeri girdim; hoca ise girmedi Bana bakarak, "Ben, ilk etapta giremem" dedi "Neden?" diye sordugumda, "Bu ev, hiç hayırlı değil Size burayı kim ve ne zaman sattı?" "Ne alakası var!" dedim "Size burayı satan kişinin başına da aynı olaylar gelmişti" "Peki sen nerden biliyorsun?" dedim "Satan şahıs, çok ucuza sattı" ve hiç bir şey demedi

Bana, "Beni sana kim önerdi?" dedi "Arkadaşım Dursun" dedim "O zaman ara Dursun'u!" "Niye ki?" dedim "Sen, ara Dursun'u!" Aradım "Ya Dursun, bugün yanına ugradım ya," "Alo, evet dinliyorum seni" "Bana bir hoca bul diye" Dursun, birden telefonda gülmeye başladı Bana, "Sen içtin mi?" diye sordu "Hayır, ne alakası var! Şimdi dedim ya!" "Arkadaşım, beni geçen sen memleketime ugurlamadın mı?" deyince şok geçirdim yani "Sen hala gelmedin mi? Evet, o zaman ben kimle konuştum?" derken, "Ooooo, hadi işim var Bitince ararım" deyip suratıma kapattı telefonu

"Neler oluyor?" diye düşünürken, hoca hızla kardeşimin bulundugu odaya girdi Ben, donakalmıştım "Sen Sen kimsin o zaman!" diyebilmişim sadece Hoca girince kardeşim, "Sen, sen! Seni tanıyorum!" diye korkunç bir çığlık attı Hoca, kardeşime, "Yaradan Rabb'in adına! O, insanı bir kan pıhtısından yarattı Seni zavallı!" dedi ve sureler okumaya başladı

Ben, hâlâ neler olduğunu çözememiştim Bu şahıs, kimdi? Sonra kardeşimle konuşmaya başladı "Bu insanları rahat bırak!" dedi Kardeşim, "Abi, abi! Çıkar onu odadan!" diye ağlamaya başladı Ben, hala telefonun şokunu yaşıyordum Sonra bu şahıs, bana, "Hadi kardeşini sıkı tut!" dedi Annemi de çağırdı; ama tutmadan önce abdest almamızı istedi Aldık Yani annemin bana gösterdiği şekilde Sonra kardeşimin yanına gittik Hoca, baş ucunda Kur'an okumaya başladı Bize, "Hadi, şimdi tutun!" deyince, annemle ben hemen tuttuk Kardeşim, çığlık atıyordu Gözleri, siyahla kan kırmızısı şeklinde değişip duruyordu

Sonra yatağı sallanmaya başladı Odadaki gardrop kapakları açılıp kapanıyordu Mutfaktan tabak kırılma sesleri geliyordu Lambalar açılıp kapanırken, bizim bulundugumuz odadaki lamba ise patladı Sonra ani bi sessizlik oldu Kardeşim, bayılmıştı "Bitti mi?" dedim, hoca olarak getirdiğim şahısa dönerek "Hayır, burada kaldığınız sürece hiç bitmez" dedi

"Sizden önce, burda bir aile yaşardı Çok güzel bir aileydi Sonra küçük oğullarında paranormal bir durum meydana geldi Başlangıcında, oğulları gece su içmeye kalkmış Koridorda yürürken, şu an bulunduğumuz odanın kapısı acılmış O zaman, bu odayı sadece misafirler için kullanırlarmış Çocuk, kim açtı diye içeri girdiğinde, kapı birden kapanmış ve çocuğun içerden çığlığı yükselmiş" "Ve sonra?" dedigimde, "Tamam, bu kadar Sonrası sondu zaten" dedi

Bana, "Sen, Kur'an bilir misin?" "Hayır!" dedim "Ya sen teyze?" dedi Annem, "Biraz" dedi Bana dönerek, "Niye öğrenmedin?" dedi Cevap veremedim "Hayır ve şerrin Allah'tan geldiğini biliyor musun?" dedi "Evet" dedim "Babanın inancı nasıl?" diye sorunca yine cevap veremedim Bana, "İşte, sizin zayıf halkanız bu!" dedi "Burdan üç gün içinde taşının, yoksa ailenizden biri zarar görecek" dedi "Ne! Taşınmak mı! Babama bunu nasıl kabul ettiririm?" diyince, "Bu, beni ilgilendirmez" dedi Kapıya doğru yöneldi Gidiyordu Sonra bana dış kapıdan bakarak, "Hani su içmeye giden çoçuk vardı ya" Hiçbir şey diyemedim Sadece, "Evet?" şeklinde kafamı salladım "O, bendim" deyip hızla uzaklaştıHızlıca ayağa kalktım Kapıya koştum Daha sorularım bitmemişti Ama o çoktan gitmişti

O gün hoca öyle diyince, annemle, "Artık bu evde kalamayız" diye konuştuk Kardeşim de kendine gelmişti babamı zor bela ikna ettik Hem de tam da üçüncü günde (burda, babamın başına bişey geldi ve şimdi dini bütün bir insan oldu) Ve o evden taşındık

Aradan üç yıl geçmişti Birgün, o mahalleye işim düşmüştü gittiğimde, "Eve de bakayım" dedim Kocaman bir bahçesi vardı Ev, üç katlıydı Babam, orayı bir mütahite vermişti Yıkılsın, evler yapılsın diye; ama mütahitin yıkım işlerinde hep aksilikler olmuş İşcilerden biri, aklını kaçırmış, biri de ağır yaralanmıştı Mütahit de yıkamıyacagını anlayınca, o ev öylece kaderine terk edilmişti

Bahçe kapısına kilit vurmuşlardı ve "İçeri girmek tehlikeli ve yasaktır!" diye bir tabela asılıydı Evin bahcesine bakarak geçerken, evin kapısının aralandıgını gördüm Ev, sanki beni cagırıyordu Arkama bakmadan dönüp gittim ve bir daha o mahalleye, hatta o evin bir mil yakınına bile yaklaşmadım