Ateşböceği

NE ÇIKAR ATEŞBÖCEĞİ SANSALAR BİZİ…


TAGORE


"düşünüyorum da,

sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek

Yumuşacık kalbimizin fark edilmesi,

Cesaretsizliğimizin anlaşılması,

Korkularımızın paylaşılması

Sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti

Kabuklarımızın altında

Kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız

Ve ne kadar güçlü korunuyoruz, kalkanlarımızın ardında

Hissedilmeden, el değmeden, sevgimizi göstermeden

İstiridyeler, deniz minareleri, midyeler

Kirpiler ve kaplumbağalar gibi

Sahi koruyor mu bu çatlamamış sert kabuk?

Kimse incitemiyor mu, duygularımızı, inançlarımızı, benliğimizi?

Yoksa zarar mı veriyor bu ürkeklik, bu kabuk bize?

Hissettiklerimizi gölgeliyor, yansıtmıyor gerçek kimliğimizi,

Duyularımızı bastırıyor, elele tutuşmamızı engelliyor mu?

Eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam ve bir yıldız kadar parlak

Ne çıkar ateş böceği sansalar beni?

Belki en hoyrat yürek bile, ateş böceğinin o uçucu, masum, sevimli çocuksuluğunu el kaldırmaya kıyamaz?

Güçlü kapıların arkasına kilitlesem kendimi, korkaklığımı, sevgi isteğimi

En insani yönlerimi kayıtsızca sunabilsem, bu sert kabuğun ağırlığından kurtulup, bir kuş gibi uçacağım özgürce

Anlaşılacağım ve bir ayna gibi yansıyacağım karşımdakine

O da çözülecek belki samimi ve güvenliksiz, silahsız biriyle göz göze gelince

Oysa bir görebilsek bunu, kalmadı böyle insanlar demesek

Güven duygusuna bu kadar muhtaç olmasak

Kırılmaktan korkmasak

İncinsek yaralansak

Ne olur bir darbe daha alsak

Yeniden açsak kendimizi, atabilsek o kabuğu

Denesek

Risk alsak

Yanılsak

Farketmez

Tekrar tekrar bıkmadan denesek ve kucaklaşsak yeniden, tıpkı eskisi gibi

Ne olduğunu anlayamadığımız o onbeş yıldan öncesi gibi

O zaman farkedeceğiz

Ne kadar özlediğimizi birbirimizi

Neler biriktirdiğimizi,

Kaybolan değerlerimizi ne kadar özlediğimizi

Beraber geldik beraber gidiyoruz oysa

Vakit az, paylaşmak, sarılmak için

Yaşadığımız coğrafya zor, şartları ağır

Yüreği daha fazla küstürmemek lazım

Sırtımızda ağır küfeler, her gün katlanan

Ve koşullar bir türlü düzelmeyen

Sevgiye çok ihtiyacımız var

Ufukta kara bir kış görünüyor

Ancak birbirimize sokulursak atlatırız o günleri

Kırın o sert ağır kabuklarınızı

Kurtulun bu yükten

Korumuyor o kabuklar, aksine zarar veriyor bize

Yalnızlığa mahkum ediyor bizleri

Hem hepimiz bir yıldızız

Ne çıkar ateşböceği sansalar bizi"