Acı Evrenseldir

Herakleitos zamanında "Aptal insan her söz karşısında her zaman şaşkın şaşkın bakınır Köpekler tanımadıklarına havlarlar" diyerek tespitte bulunmuş

İnsan bilgisi arttığı müddetçe duydukları,okudukları yeni olgu ve durumlara şaşırmaları azalırSonundada tamamen kaybolurŞaşkınlığımızda ,sevgiye benzerTek farkla bildikçe şaşırmanız azalırken,bildikçe sevginiz artar


Yaşamdaki mutluluklarımız da (yada mutluluk arayışlarımız ) yetersizliğimizim bir ifadesidirÜnlü düşünür Rousseau bunu güzel özetlemiştir:


" Gerçekten mutlu olan bir varlık,yalnız bir varlıktır:Yalnızca Tanrı mutlak bir mutluluğun tadına varır "Buna dayanak olarak da açıklamasını sürdürür ;

" ''İnsanı toplumsal kılan,onun güçsüzlüğüdür,yüreklerimizi insanlığa çeken,ortak mutsuzluklarımızdır:insan olmasaydık bu mutsuzluklarımız olmazdıHer sevgi yetersizliğin bir göstergesidir:her birimizin başkalarına hiç gereksinimi olmasaydı,onlarla birleşmeyi hiç düşünmezdik"


Sevgi yetersizliklerimizin bir arayışıdır tezi bir açıdan doğrudurSevgi sandığımız olgu toplumsal eksiklik ve yetersizliklerimizin aracısı olarak kullandığımız pekçok alan vardırGerçek sevginin güzel bir özetini ise Paracelsus yapmıştır :

"Bir şeyde ne kadar çok bilgi varsa,o kadar büyük sevgi vardır"

Bu aşama olmadan gerçekten sevgiden bahsedemiyizDikkat edin en çok sevdiğimiz şey en çok bilgimizin olduğu şeydirBir kişiyi bile ne kadar çok tanırsak (bilirsek) sevgimiz (yada nefretimiz) aynı paralellikte büyüyecektir

Nedeninide Einstein nefis bir sözle özetlemiştir:

"Karsilasilan önemli yasam sorunlari,o sorunlari ortaya çikaran düsünce düzeyinde çözülemez"


Sevgi ve ilgilerimizin göstermelik,beklentilerimizin küçük,mutluluklarımızın kısa

olmasının açık bir nedeni vardırAcılarımız ve korkularımız


Kişisel içdöngümüzün temel taşları olarak devamlı öğütmektedir bizleriÇünkü insan töre bazlı,inanç bazlı,kamusal bazlı tüm "yasak"ları kolayca ihlal edebilirken (ve suçluluk duymazken) ;kendi bilincindeki yasak olgularının tamamına uyar ve ihlal etmek için hemen hemen hiç efor sarfetmez (edemez)

Buna yaşadığı acılar ve temel korkuları engel olurO yüzden Nietzsche ,

"Bir insanin kulaklari tecrubesinin elvermedigi seyi duyamaz" demiştirbu öylesine içimizde bir kilitlenmedir


Yerküredeki mutluluklar kişisel farklılıklar ve hazlar taşırAma acıları evrenseldir , birbirinin ya aynıdır yada çok yakın benzeridirAcıların kelimesi olmazKüçüğü,büyüğüde


Bu korku ve acıları yoketmenin yolu belkide Paulo Coelho'nun dediği yöntem



Eğer bir gün yolunuzu kaybederseniz,

Bir çocuğun gözlerinin içine bakın

Çünkü bir çocuğun bir yetişkine her zaman öğreteceği ,

üç şey vardır ;


1 Nedensiz Yere Mutlu Olmak

2 Her zaman meşgul olabilecek bir şey bulmak

3 Ve elde etmek istediği bir şey için var gücüyle dayatmak