Baltacı-Katerina Olayı

flipper · 03-25-2007

Önce olayın kahramanı Baltacı Mehmed Paşa (ölümü 30 Kasım 1721) hakkında kısa bir malumat arz etmeye çalışayım…
Osmancık’ta dünyaya geldi

Genç yaşta içini saran ilim merakı ile Trablus, Tunus ve Cezayir’e gitti

Daha sonra İstanbul’a döndü ve akrabalarından Hacı Sefer Ağa vasıtasıyla saraya girdi

Enderun’da yüksek eğitim aldı

“Baltacı” (sarayın oduncusu diyebiliriz) oldu

Ardından “Baltacı Halifeliği”ne yükseldi

Sesinin güzelliği yüzünden musikiye teşvik edildi

“Müezzin” oldu

Oradan yazıcılığa terfi etti, 1703 Aralık ayında da “Mirahurluk”a yükseldi

Çok zeki ve son derece çalışkandı

İlme karşı müthiş bir merakı vardı

Durmadan okuyordu

Bu çabası onu 1704 yılı Kasımında “Vezir”liğe, hemen ardından “Kaptan-ı Derya”lığa (Deniz Kuvvetleri Komutanlığı), 21 Aralık 1704′te de “Sadrazamlığa (Başbakanlık) taşıdı

İşte Prut Savaşı’nın kahramanı bu zattır İşin aslı ise şudur:
Rus Çarı Birinci Petro (ki, bizim tarihlere göre “deli”, Rus tarihine göre ise “büyük”tür; “büyük”lüğü de, Türkiye’yi içine alan bir istilâ projesi ile boğazlarımızdan geçip sıcak denizlere inerek “Büyük Rusya”yı kurma emelinden gelmektedir), Poltava Savaşı’nda İsveç Kralı Demirbaş Şarl’ı yendi

Şarl, Osmanlı topraklarına çok yakın bir bölgede bulunan Bender Kalesi’ne sığındı

Osmanlı Padişahı’na mektup yazarak Rusların eline düşmek üzere olduğunu bildirip yardım istedi

O zamanın Osmanlısı, başı sıkışanın kurtarılmak için müracaat ettiği son çare idi…
Sultan Üçüncü Ahmed Han, hem Demirbaş Şarl’ı kurtarmak, hem de Petro’nun “Büyük Rusya” hayalini yıkmak üzere Rusya’ya savaş açtı

Zamanın Vezir-i Âzami (Başbakan) Baltacı Mehmed Paşa, sefere Serdâr-ı Ekrem (Başkomutan) tayin edildi

Yüz bin kişilik Osmanlı ordusu, 9 Nisan 1711′de sefere çıktı

Osmanlı donanması da üç yüz altmış gemiyle Karadeniz’e açılarak, Azak Denizi’ndeki Rus donanmasını imha ile Azak Kalesi’ni fethedecekti

Osmanlı ordusu, Prut Nehri kıyısında, Mareşal Şermetiyef komutasındaki Rus ordusuyla karşılaştı

Rus ordusunun mevcudu, altmış bin kadardı

Baltacı Mehmed Paşa, son derece usta bir manevra ile Rus ordusunu dört yandan kuşatmayı başardı

Osmanlı topçusunun yoğun ateşi altında büyük zayiat verdiler

Bombardıman ve hücum günlerce sürdü

Dayanamayacağını anlayan Mareşal Şeremitiyev, Çar Petro’nun müsaadesiyle Baltacı’ya bir mektup yazarak, resmen barış teklif etti

Baltacı Mehmed Paşa, ilk barış teklifine cevap olarak, topçu ateşini hızlandırdı

Bunun üzerine bir süre daha dayanan Şeremitiyev, ikinci bir mektup yazarak barış isteğini tekrarladı

Savaş uzayacağa benziyordu

Savaş uzadıkça yeniçerilerde bıkkınlık alametleri görülmeye başlamıştı

Baltacı Mehmed Paşa, “Savaş Şurası”nı topladı: “Rus çarı sulh istiyor ve her ne talep edilirse vermeyi kabul ediyor Arzumuz gibi hareket ederse sulha müsaade mi edelim, yoksa emanma (barış istemesine) bakmayıp harbe devam mı edelim?”

Kırım Hanı hariç, komutanların çoğu şu görüşte anlaştılar: “Eğer istediklerimizi bize teslim eder ve tekliflerimize razı olursa, sulh yapmak kazançtır Önümüz kış, muharebe uzarsa burada barınamazız Şimdiden yeniçeriler arasında savaşa karşı bir isteksizlik seziliyor Maazallah fena bir durumda savaşın bozgunla neticelenmesi ihtimali vardır”

Tartışmalar sonunda barış teklifi kabul edildi

Ertesi gün ordugâha davet edilen Rus murahhası Pyotr Şafirov ile barışın şartları görüşmelerine başlandı ve bir süre sonra da meşhur “Prut Antlaşması” imzalandı

(22 Temmuz 1711)
Aslında Osmanlılar açısından bu bir zaferdi

Çünkü her istediklerini almışlardı

Ne var ki, Baltacı’nın rakipleri olayı Padişah’a yanlış aksettirdiler, sonuçta Baltacı, gözden düştü

Gelelim Katerina hikâyesine… Böyle bir olay yaşanmamıştır, çünkü:

Prut Savaşı’nı en ince ayrıntılarıyla anlatan iki tarafa ait ruznâmelerden (günlük) hiçbiri Katerina ile Baltacı’nın buluşmalarından bahsetmiyor
Sultan III Ahmed devrini dört ciltte tüm teferruatıyla nakleden tarihçi Raşit de böyle bir olaya yer vermiyor…
Prut Savaşı sırasında 82 yaşında bulunan Sadra-zam’m bir kadınla birlikte olması imkânsızdır…
Sadece Başkomutan’ın (Baltacı’nın) kararıyla barış olmaz; bu kararı sadece harp divanı verebilir Yani, Başkomutan’ın antlaşma kararı verme yetkisi yoktur Vezirlerden, komutanlardan ve diplomatik heyetten oluşan “Harp Divanı”nın barışı onaylaması gerekir…
Baltacı’nın, Katerina’ya, yahut altınlarına tamah etmesine esasen gerek de yoktur; zira savaş kazanılınca Katerina nasılsa esir alınacak, tüm altınları ile mücevherleri de ganimet olarak ele geçecektir…
Baltacı, öte yandan, rüşveti alır, kuşatmayı ise kaldırmazdı Böyle bir durumda Çar, yahut eşi Katerina hangi dünya mahkemesine başvuracaktı?
Zaten Çar Petro ile karısı savaş meydanına hiç gitmediler Petro, Mareşal Şermetiyef aracılığıyla savaşı uzaktan yönetti…

Yani, Rus Çariçesi Katerina ile Baltacı Mehmed Paşa’nın buluşmaları, tamamen hayal mahsulüdür…
Dönemin hiçbir Türk ve Avrupa kaynağında, böyle bir iddia mevcut değildir…
Prut Seferi’nden hemen sonra Baltacı’yı sadaretten (sadrazamlıktan) düşürmek için çalışan İstanbul’daki rakipleri dahi böyle bir iddiada bulunmamışlardır…
Bu tür iftiralar, onları kendileri gibi zanneden ucuz piyasa romancılarının kaleminden çıkmış, maalesef “bizden” bazı isimler tarafından da benimsenmiştir
Artık Baltacı’yı rahat bırakmak gerekiyor

03-25-2007	#1
flipper	Baltacı-Katerina Olayı Önce olayın kahramanı Baltacı Mehmed Paşa (ölümü 30 Kasım 1721) hakkında kısa bir malumat arz etmeye çalışayım… Osmancık’ta dünyaya geldi Genç yaşta içini saran ilim merakı ile Trablus, Tunus ve Cezayir’e gitti Daha sonra İstanbul’a döndü ve akrabalarından Hacı Sefer Ağa vasıtasıyla saraya girdi Enderun’da yüksek eğitim aldı “Baltacı” (sarayın oduncusu diyebiliriz) oldu Ardından “Baltacı Halifeliği”ne yükseldi Sesinin güzelliği yüzünden musikiye teşvik edildi “Müezzin” oldu Oradan yazıcılığa terfi etti, 1703 Aralık ayında da “Mirahurluk”a yükseldi Çok zeki ve son derece çalışkandı İlme karşı müthiş bir merakı vardı Durmadan okuyordu Bu çabası onu 1704 yılı Kasımında “Vezir”liğe, hemen ardından “Kaptan-ı Derya”lığa (Deniz Kuvvetleri Komutanlığı), 21 Aralık 1704′te de “Sadrazamlığa (Başbakanlık) taşıdı İşte Prut Savaşı’nın kahramanı bu zattır İşin aslı ise şudur: Rus Çarı Birinci Petro (ki, bizim tarihlere göre “deli”, Rus tarihine göre ise “büyük”tür; “büyük”lüğü de, Türkiye’yi içine alan bir istilâ projesi ile boğazlarımızdan geçip sıcak denizlere inerek “Büyük Rusya”yı kurma emelinden gelmektedir), Poltava Savaşı’nda İsveç Kralı Demirbaş Şarl’ı yendi Şarl, Osmanlı topraklarına çok yakın bir bölgede bulunan Bender Kalesi’ne sığındı Osmanlı Padişahı’na mektup yazarak Rusların eline düşmek üzere olduğunu bildirip yardım istedi O zamanın Osmanlısı, başı sıkışanın kurtarılmak için müracaat ettiği son çare idi… Sultan Üçüncü Ahmed Han, hem Demirbaş Şarl’ı kurtarmak, hem de Petro’nun “Büyük Rusya” hayalini yıkmak üzere Rusya’ya savaş açtı Zamanın Vezir-i Âzami (Başbakan) Baltacı Mehmed Paşa, sefere Serdâr-ı Ekrem (Başkomutan) tayin edildi Yüz bin kişilik Osmanlı ordusu, 9 Nisan 1711′de sefere çıktı Osmanlı donanması da üç yüz altmış gemiyle Karadeniz’e açılarak, Azak Denizi’ndeki Rus donanmasını imha ile Azak Kalesi’ni fethedecekti Osmanlı ordusu, Prut Nehri kıyısında, Mareşal Şermetiyef komutasındaki Rus ordusuyla karşılaştı Rus ordusunun mevcudu, altmış bin kadardı Baltacı Mehmed Paşa, son derece usta bir manevra ile Rus ordusunu dört yandan kuşatmayı başardı Osmanlı topçusunun yoğun ateşi altında büyük zayiat verdiler Bombardıman ve hücum günlerce sürdü Dayanamayacağını anlayan Mareşal Şeremitiyev, Çar Petro’nun müsaadesiyle Baltacı’ya bir mektup yazarak, resmen barış teklif etti Baltacı Mehmed Paşa, ilk barış teklifine cevap olarak, topçu ateşini hızlandırdı Bunun üzerine bir süre daha dayanan Şeremitiyev, ikinci bir mektup yazarak barış isteğini tekrarladı Savaş uzayacağa benziyordu Savaş uzadıkça yeniçerilerde bıkkınlık alametleri görülmeye başlamıştı Baltacı Mehmed Paşa, “Savaş Şurası”nı topladı: “Rus çarı sulh istiyor ve her ne talep edilirse vermeyi kabul ediyor Arzumuz gibi hareket ederse sulha müsaade mi edelim, yoksa emanma (barış istemesine) bakmayıp harbe devam mı edelim?” Kırım Hanı hariç, komutanların çoğu şu görüşte anlaştılar: “Eğer istediklerimizi bize teslim eder ve tekliflerimize razı olursa, sulh yapmak kazançtır Önümüz kış, muharebe uzarsa burada barınamazız Şimdiden yeniçeriler arasında savaşa karşı bir isteksizlik seziliyor Maazallah fena bir durumda savaşın bozgunla neticelenmesi ihtimali vardır” Tartışmalar sonunda barış teklifi kabul edildi Ertesi gün ordugâha davet edilen Rus murahhası Pyotr Şafirov ile barışın şartları görüşmelerine başlandı ve bir süre sonra da meşhur “Prut Antlaşması” imzalandı (22 Temmuz 1711) Aslında Osmanlılar açısından bu bir zaferdi Çünkü her istediklerini almışlardı Ne var ki, Baltacı’nın rakipleri olayı Padişah’a yanlış aksettirdiler, sonuçta Baltacı, gözden düştü Gelelim Katerina hikâyesine… Böyle bir olay yaşanmamıştır, çünkü: Prut Savaşı’nı en ince ayrıntılarıyla anlatan iki tarafa ait ruznâmelerden (günlük) hiçbiri Katerina ile Baltacı’nın buluşmalarından bahsetmiyor Sultan III Ahmed devrini dört ciltte tüm teferruatıyla nakleden tarihçi Raşit de böyle bir olaya yer vermiyor… Prut Savaşı sırasında 82 yaşında bulunan Sadra-zam’m bir kadınla birlikte olması imkânsızdır… Sadece Başkomutan’ın (Baltacı’nın) kararıyla barış olmaz; bu kararı sadece harp divanı verebilir Yani, Başkomutan’ın antlaşma kararı verme yetkisi yoktur Vezirlerden, komutanlardan ve diplomatik heyetten oluşan “Harp Divanı”nın barışı onaylaması gerekir… Baltacı’nın, Katerina’ya, yahut altınlarına tamah etmesine esasen gerek de yoktur; zira savaş kazanılınca Katerina nasılsa esir alınacak, tüm altınları ile mücevherleri de ganimet olarak ele geçecektir… Baltacı, öte yandan, rüşveti alır, kuşatmayı ise kaldırmazdı Böyle bir durumda Çar, yahut eşi Katerina hangi dünya mahkemesine başvuracaktı? Zaten Çar Petro ile karısı savaş meydanına hiç gitmediler Petro, Mareşal Şermetiyef aracılığıyla savaşı uzaktan yönetti… Yani, Rus Çariçesi Katerina ile Baltacı Mehmed Paşa’nın buluşmaları, tamamen hayal mahsulüdür… Dönemin hiçbir Türk ve Avrupa kaynağında, böyle bir iddia mevcut değildir… Prut Seferi’nden hemen sonra Baltacı’yı sadaretten (sadrazamlıktan) düşürmek için çalışan İstanbul’daki rakipleri dahi böyle bir iddiada bulunmamışlardır… Bu tür iftiralar, onları kendileri gibi zanneden ucuz piyasa romancılarının kaleminden çıkmış, maalesef “bizden” bazı isimler tarafından da benimsenmiştir Artık Baltacı’yı rahat bırakmak gerekiyor