Mardin Ve İlçeleri

Mardin ve ilçeleri

Mardin’in biri merkez olmak üzere dokuz ilçesi vardır

Merkez: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 83863 olup, 53005’i ilçe merkezinde, 30858’i köylerde yaşamaktadır Mardin-Midyat eşiğinin güneyinde yer alan ilçe toprakları genelde düzdür Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanır Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, mercimek ve nohuttur Hayvancılık önemli gelir kaynağıdır En çok koyun ve Ankara keçisi beslenir Sanâyisi gelişmemiş olan ilçede küçük çaplı atölyeler vardır



İlçe merkezi Masus Dağları eteklerinde, Mardin Kalesinin aşağısında batıdan doğuya doğru uzanır Şehrin eski evleri taş yapı, düz damlı ve tek katlıdır Sokaklar dar ve yokuştur Üç bin senelik târihe sâhiptir Taş yapılı küçük pencereli beyaz badanalı Mardin evleri kaleden bakıldığında birbiri üzerine binmiş gibi görünür Denizden yüksekliği 1325 metredir Gaziantep-Nusaybin demiryoluna, Şenyurt yakınlarından ayrılan bir hatla bağlanır Belediyesi 1889’da kurulmuştur

Dargeçit: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 31436 olup, 10079’u ilçe merkezinde, 21357’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 32 köyü vardır İlçe toprakları düzdür Dicle Nehri Şırnak’la olan sınırından geçer


Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri üzüm, buğday, arpa, mercimek ve nohuttur Hayvancılık önemli gelir kaynağıdır En çok koyun ve Ankara keçisi beslenir İlçe merkezi Akçadağ eteklerinde kurulmuştur Midyat’a bağlı bir bucakken 19 Haziran 1987’de 3392 sayılı kânunla ilçe oldu

Derik: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 45983 olup, 13201’i ilçe merkezinde, 32782’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 27, Kocatepe bucağına bağlı 32 köyü vardır Yüzölçümü 1367 km2 olup nüfus yoğunluğu 34’tür İlçe toprakları genelde düzdür Akarsu bulunmadığı için bu düzlüklerde tarım üretimi düşüktür


Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa ve mercimek olup, ayrıca az miktarda nohut, üzüm, zeytin ve bâdem yetiştirilir Hayvancılık ekonomide önemli yer tutar En çok küçükbaş hayvan beslenir Hayvancılık daha çok canlı hayvan ticâretine dayalı olduğundan hayvanî ürünlerin üretimi düşüktür İlçe topraklarında fosfat yatakları da vardır İlçe merkezi üç tarafı dağlarla çevrili bir alanda yer alır İl merkezine 70 km mesâfededir İlçe belediyesi 1884’te kurulmuştur

Kızıltepe: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 130639 olup, 60134’ü ilçe merkezinde, 70505’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 86, Şenyurt bucağına bağlı 17 köyü vardır Yüzölçümü 1403 km2 olup, nüfus yoğunluğu 93’tür İlçe toprakları dalgalı düzlüklerden meydana gelir Kızıltepe Ovasının batısında lavlardan meydana gelen engebeli arâzi yer alır Verimli ova toprakları yeterince sulanamadığı için tarım ürünlerinin rekoltesi düşüktür


Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri arpa, buğday, mercimek ve üzüm olup, ayrıca az miktarda pamuk, incir, zeytin ve nohut yetiştirilir Hayvancılık ekonomide önemli yer tutar En çok koyun beslenir Hayvancılık genelde canlı hayvan ticâretine dayalıdır Un, iplik, kireç ve yem fabrikası başlıca sanâyi kuruluşudur Sınır ticâreti yaygın olarak yapılır


İlçe merkezi Gaziantep-Cizre-Irak karayolu üzerinde yer alır İl merkezine 22 km mesâfededir Eski ismi Koçhisar’dır Belediyesi Cumhûriyetten önce kurulmuştur İlin en kalabalık ilçesidir

Mazıdağı: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 30276 olup, 9526’sı ilçe merkezinde, 20750’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 50 köyü vardır Yüzölçümü 869 km2 olup, nüfus yoğunluğu 35’tir İlçe toprakları Mardin-Midyat eşiğinde olup, genelde dalgalı düzlüklerden meydana gelir En yüksek noktası Mazıdağıdır (1252) Topraklarından kaynaklanan suları Göksu ve Bağlıca dereleri toplar


Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, üzüm, arpa ve mercimek olup, ayrıca az miktarda nohut ve incir yetiştirilir Hayvancılık ekonomik açıdan birinci derecede gelir kaynağıdır Yaylacılık metoduyla en çok koyun, kıl keçisi ve Ankara keçisi beslenir İlçe topraklarında bulunan fosfat yatakları Etibank tarafından işletilmektedir


İlçe merkezi dağlık bir kesimde kurulmuştur İl merkezine 43 km mesâfededir Eski ismi Şamrah’tır 1937’de ilçe olan Mazıdağı’ın belediyesi aynı sene kurulmuştur

Midyat: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 72929 olup 29569’u ilçe merkezinde, 43360’ı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 48 köyü vardır İlçe toprakları genelde düz olup, Mardin-Midyat eşiğinde yer alır Başlıca akarsuyu Çağçağ Çayıdır Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, üzüm, mercimek ve nohut olup, ayrıca az miktarda susam ve incir yetiştirilir Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır İlçede beslenen Ankara keçisinin kahverengi ve siyah renkli yünlerinden battâniye dokunur Telkâri olarak bilinen gümüş işlemeciliği yaygın olarak yapılan el sanatıdır


İlçe merkezi düz bir alanda yer alır Çok eski bir târihe sâhiptir İl merkezine 58 km mesâfededir Halkının bir kısmı Süryânidir Belediyesi Cumhûriyetten önce kurulmuştur

Nusaybin: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 85448 olup 49671’i ilçe merkezinde, 35777’si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 14, Akarsu bucağına bağlı 25, Girmeli bucağına bağlı 27 köyü vardır Yüzölçümü 1177 km2 olup, nüfus yoğunluğu 73’tür İlçe toprakları genelde düzdür En yüksek noktası 1231 m olan Dibek Dağıdır İlçe topraklarını Çağçağ Çayı ve kolları sular


Ekonomisi tarım ve sınır ticâretine dayalıdır Başlıca tarım ürünleri, üzüm, buğday, mercimek, arpa, pamuk olup ayrıca az miktarda incir, susam, nohut ve zeytin yetiştirilir Hayvancılık daha çok canlı hayvan ticâretine yöneliktir Bu yüzden hayvanî ürün üretimi düşüktür En çok koyun ve Ankara keçisi beslenir Çırçır, iplik, pamuklu dokuma ve halı fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır


İlçe merkezi Çağçağ Çayının iki yakasında kurulmuş olup, Suriye sınırına çok yakındır Eski ismi Nisibis’tir İl merkezine 58 km mesâfededir Çok eski bir târihe sâhiptir İstanbul-Bağdat demiryolu ve Urfa-Silopi karayolu ilçeden geçer Belediyesi Cumhûriyetten önce kurulmuştur

Ömerli: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 18936 olup 7152’si ilçe merkezinde, 11784’ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 41 köyü vardır Yüzölçümü 433 km2 olup, nüfus yoğunluğu 44’tür İlçe toprakları düzdür ve Mardin-Midyat eşiğinde yer alır Topraklarını Savur Çayının başlangıç kolları sular


Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri üzüm, arpa, buğday ve mercimek olup, ayrıca az miktarda nohut ve incir yetiştirilir Hayvancılık ekonomik açıdan önemlidir Ençok koyun ve Ankara keçisi beslenir


İlçe merkezi, Mardin-Midyat karayolu üzerinde kurulmuştur İl merkezine 18 km mesâfededir Nüfus bakımından ilin en küçük ilçesidir Savur’a bağlı iken 1953’te ilçe olmuş ve aynı sene belediyesi kurulmuştur Eski ismi Maserti’dir

Savur: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 35832 olup 6244’ü ilçe merkezinde, 29588’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 26, Sürgüçü bucağına bağlı 13 köyü vardır Yüzölçümü 1049 m2 olup, nüfus yoğunluğu 34’tür İlçe toprakları oldukça engebeli arâziden meydana gelir En yüksek noktası 1160 m ile Ziyârettepe’dir Başlıca akarsuları Savur ve Bağlıca çaylarıdır


Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri üzüm, buğday, mercimek ve arpa olup, ayrıca az miktarda nohut, incir ve ceviz yetiştirilir Savur Çayı kıyısında yapılan kavakçılık önemli gelir kaynağıdır Hayvancılık gelişmiş olup, ençok sığır besiciliği yapılır


İlçe merkezi Savur Çayı kenarında kurulmuştur İl merkezine 44 km mesâfededir Eskiden Suara daha sonraları ise Savor adları verilmiştir Gelişmemiş küçük bir yerleşim merkezidir Makedonya Kralı İskender ile İran Kralı Daryüs, Savur’un Erbil köyü yakınlarında savaşmışlardır Belediyesi Cumhûriyetten önce kurulmuştur

Yeşilli: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 22385 olup, 10451’i ilçe merkezinde, 11934’ü köylerde yaşamaktadır İlçe toprakları genelde düz olup bir bölümü Mardin-Midyat eşiğinde yer alır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, mercimek ve nohuttur Hayvancılık gelişmiştir Merkez ilçeye bağlı belediyelik bir köyken, 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu