Ayşepınar-Kayseri

Ayşepınar, Kayseri ilinin Develi ilçesine bağlı bir köydür

Tarihi Bilindiği kadarıyla ilk olarak Hititler devrinde yeleşim alanı olarak kullanılmıştır Yapılan kazı çalışmalarında ortaya çıkan bulgular bölgenin tarihi değerini gösterir derecede boldur Şah Şirin(saserin), Ağzı Güzeller en önemli Hitit kalıntılarıdır

Hititlerden daha önce de buraların yerleşim alanı olarak kullanıldığı çıkan tarihi eserlerden anlaşılmaktadır Yer altından çıkan tarihi eserlerden bir kısmının Milattan Önce 5000 yıllarına ait olduğu belirlenmiştir

Anadolu Selçuklu Devleti'nin 1071 Malazgirt Savaşı'ndaki başarısıyla ORTA ANADDOLU ile birlikte buralarda Türklerin egemenliğine girmiştir Ayşepınar Köyündeki Türkmen yerleşimi Osmanlı Devleti zamanında başlar ve Yavuz Selim'in Şah İsmail Hatayiyi yenmesi sonrasında bu çevredeki; Ayşepınar, Şıhlı, Karaköy, Saraycık, Şahmelik, Kale, Deresimli gibi köylere dalgalar halinde Avşar, Varsak, Cerit, Bozdoğan, Kocahallı(kocanallı, kocamanlı) gibi Türkmen boylarından oymaklar(kabileler) yerleşir

Bu köyün arazisi üzerinde yaşamış pek çok küçük ören yeri mevcuttur Bunlardan bazıları Saserin (Şah Şirin), Kuyucak, Arıören, Havadan, Sağır Kilise, Kumluca, Yağlavak (Yağlı Koyak) tır Arıören'den çıkan bazı çanak çömlekler Kayseri müzesindedir Yapılan inceleme sonucu bunların Milattan Önce 5000 yılına ait olduğu bildirilmiştir

Bu köy, adını şu hikâyeden almaktadır:Bir gün koyunlarını yitiren Eşe(ayşe=ayça) adında bir Türkmen kadını koyunları aramaya çıkar ve bir süre sonra onları bir su gözünün yanında otlarken bulur Ortada buz gibi su akmaktadır Eşe kadın hemen oraya daha sonra bulmasını kolaylaştıracak taşlardan bir bel koyar Eşe ananın haber vermesiyle su gözünün olduğu yere gelen Türkmen obasının gençleri hemen oraya güzel bir kuyu yaptırırDaha sonra Eşe kadının bağlı olduğu Türkmen obası gelip buraya yerleşir O tarihten sonra buraya Eşe'nin yaptırdığı pınar manasına gelen Eşepınarı denilmeye başlanır Cumhuriyet döneminde bu isim Ayşepınar olarak değiştirilirTürkmen boylarının bir kısmı da buraya gelerek yerleşirler

Ayşepınar köyü, 1928 yılına kadar Kozan sancağına bağlı Feke ilçesine bağlıydı ve Zamantı(samantı=samanlı=şamanl ı) ırmağı Kozan ile Develi arasındki sınırı oluşturuyordu 1928 yılında Kozan sancağının Adana'ya bağlanarak ilçe statüsüne getirilmesiyle Ayşepınar, Şıhlı, Karaköy, Saraycık, Deresimli, Kale gibi köyler idari anlamda Kozan'dan ayrılarak Develi ilçesine bağlandılar

Türkmen oymakları bu bölgeye yerleşirken buralarda yaşamakta olan Türkçe konuşan Hıristiyanlar da vardı Bu Türkçe konuşan Hıristiyanlar küçük bir dini cemaat olarak Kurtuluş savaşı dönemine kadar buralarda azınlık olarak kalırlar ama Kurtuluş Savaşı sonrasında da bir bölümü Yunanistan'a mübadil olarak gönderilir, bir kısmı ise İstanbul'a göçerler

Nüfusu yaklaşık 1800 olan Ayşepınar köyü çevre köylere oranla tarım ve hayvancılıkta gelişmiştir Üç tarafı Zamantı Irmağı ile çevrili olan köy tarihi ve doğal dokusuyla görülmeye ve gezilmeye değerdir Özellikle Azözeller (Ağzı Güzeller) diye bilinen mağaraların giriş kapısındaki süslemeler oldukça ilginç olup görülmeye değer yerlerdir Saserin (Şah Şirin)'deki yer altı mağaraları da oldukça ilginç birer tarihi eserlerdir Köyden bir çok ailenin Kozan, Ankara, İstanbul, Kuşadası, Antalya gibi yerlere göçmesine rağmen Ayşepınar hâlâ Develi'nin en büyük köyüdür


Kültür Köyün gelenek, görenek ve yemekleri genel olarak Kozan, Feke, Sarız gibi ilçelerimizin Varsak, Avşar, Ceritli, Bozdoğanlı Türkmen köyleriyle benzerlik gösterir Örneğin köy düğünleri perşembe gününden başlayıp pazar gününe kadar sürer Halı ve kilim dokumacılığında yine Ayşepınar köyü ile Kozan, Sarız, Feke çevresindeki Türkmen köyleri arasında kullanılan teknik ve desenler konusunda benzerlikler çoktur