Esrarengiz Çocukk

KÜÇÜĞÜM
Aynı sokakta oturuyordukAdı esrarengiz…Herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdiHepsi nedensiz, hepsi sebepsiz…Kirli sakaları, kahverengi gözleri vardıKumraldıBen nefret ederdim ama mahallenin bütün kızları ona hayrandıHiç kimseyle konuşmaz, sadece gelip geçerdiBaşı öne eğik, gözü hep dalgın…Kim bilir aklından neler gelip geçerdiFarklıydı…
Gece boyunca lambası yanardıBir gün onunla yolda karşılaştıkÇok güzel bir yüzü vardıBakışları sanki içimi eritiyorduO bakışları ve o gözleri aklıma işleyen gönlüm, anladım ki o an aşık oluyordumArtık uyumak yerine sürekli onun evini izliyordum…Onunla karşılaşabilmek için akşam saatlerce kapıda duruyordumBir akşam onu yine yolda gördüm “Bir dakika bakar mısın?” dedim”Acelem var küçüğüm”dediSanki bana aramızdaki yaş farkını hatırlattıEve gidip ağladımO gece karar verdimArtık onunla konuşacaktımErtesi gün eve girdiğini gördümHemen gittim ve kapıyı çaldımAçtı, “Ne var küçüğüm?” dediAdımı bile söyleyemedimSadece “Seni seviyorum…” dedimGülümsedi, cevap bile vermedi ”Evet” dedim ve gözlerini yumduDonup kaldımHerkes bana bakıyorduEve doğru koşmaya başladımGöz yaşlarım durmadan akıyorduEvde annemler ondan bahsediyorduAilesi yokmuşSevdiği bir kız varmışAilesi vermeyince kız kaçmış, kaçmış ama kaçtığı gün ölmüş…Bir süre sonra yine sevmişAma ne yazık ki o da ölmüşKimi sevdiyse ölüm ayırmış Sanki onun sevgisi azrailin ölüm fermanıymışBazen nedensiz durup dururken ağlarmış Uyurken başında bir kelem, kağıt, bir de fotoğraf dururmuşBir an önce ölebilmek için dua edermişİntihar edip hastaneyi aramışPolisler geldi eve girdilerHerkes dışarı çıktıEvin duvarında kocaman bir yazı görmüş polislerDuvarda;

“SENDE ÖLME KÜÇÜĞÜM…” yazıyormuş…
yorumlarınızı bekliyorummm