Hakkini Helal Et !

Hakkını Helal Et !

Pencereye başını yaslamış nazlı nazlı yağan karı izliyordu Nasıl da döne döne süzüle süzüle yağıyordu kar taneleri Rengarenk caddeyi beyaza boyuyordu aynı anda hepsi sanki anlaşmışlar gibi Buğulanmış cama gayri ihtiyarı bir kalp çizdi genç kız yanına açılımları kendinde gizli iki harf daha yaptı soğuk camdan üşüyen parmağıyla İçi sıcacık oldu parmağından dökülen harfin sıcaklığından Sadece isimlerinin ilk harflerini yan yana görmek bile onu böyle heyecanlandırıyordu Aklına yine o kara gözler geldi Sadece yüreği değil hastane odası bile ısınmıştı bu hayalden Bugün çıkıyordu hastaneden ve yarın hem arkadaşlarına hem de çok özlediği kara gözlere kavuşuyordu Yarın nasıl olacaktı zaman nasıl geçecekti kestiremedi Bu heyecanı yaşarken yarın okulda onu bekleyen bilgisayar programcılığı dersinin sınavından tabi ki habersizdi Derslere hiç giremediği için doğal olarak sınavı kötü geçecekti Hiç alışık olmadığı bir şekilde sadece iki alacaktı Eve her karne tatilinde takdir belgesi ile gelen İlke için bu büyük bir yıkım olacaktı

Ama yıkılmadı İlke asla pes etmedi Aldığı düşük nottan sonra daha da hırslandı azimle her bilgisayar dersinde en öne oturdu Bu dersi de diğer dersler gibi öğrenecekti Üstesinden gelecekti Korktuğu şeylerin hayatı boyunca üstüne gitmiş zorlukları hep bu şekilde yenmişti Can kulağıyla dinlemedi sadece bilgisayar derslerindeki tüm matematiksel formülleri de tüm benliğiyle içti sanki İlke Tüm duyularıyla öğretmenini takip etti Zaman zaman sınıftaki o gözleri bile unuttu Akşamları notlarını tekrar tekrar okudu anlamak öğrenmek için çırpındı adeta Neredeyse kendini her şeyden soyutladı Farkında olmadan dersi çok sevmişti bileÖğrendiklerinden büyük haz duyuyor daha çok öğreniyor ama bıkmıyordu Uzun süre okuldan ayrı olmasından mı bu kadar haz aldı ders çalışmaktan yoksa öğretmeninin coşkuyla anlatmasından mı daha çok sevdi bilemeden çalıştı İlke

Büyük gün gelip çaldı İlke’nin kapısını en güçlü yumruklarıyla İlke ölesiye heyecanlıydı Sakin olmaya çalışarak çözdü soruları Yudum yudum içiyordu her kelimeyi kendini sürekli sakinliğe davet ederken Arkasında oturan kız arkadaşı ısrarla koluna dokunuyor son soruyu İlkenin yanlış yaptığını söylüyor düzeltmesini istiyordu Önce panik oldu İlke çok emek vermişti yanlış yapamazdı Ama hayır yaptıkları hecesi hecesine doğruydu Arkadaşına ‘Sen de böyle yap doğru olan bu’ dedi

Bir hafta sonraydı Kısa zamanda örnek alacak kadar çok sevdiği bilgisayar öğretmeni sınav sonuçlarını okuyordu Herkesin notları bir önceki sınava göre düşüktü Henüz tam puan alan da yoktu Bu sınav sene sonu sınavıydı ve haliyle zorlamıştı herkesi İlke’nin yüreği kıpır kıpırdı Öğretmen İlke’nin adı ve soyadını okudu ama birden sustu Herkes şaşırdı İlke’yi ayağa kaldırdı sonra Eli ayağı titremeye başladı genç kızın zoraki kalkabildi ayağa Demek ki tam not almıştı kimse henüz almamıştı ya öğretmen İlke’yi tebrik edecekti Bunları düşünürken daha da bir hoş oldu yüreği Öğretmen henüz bir aydır tanıdığı bu kızı süzüyordu pür dikkat Sanki ne diyeceğini nereden başlayacağını bilemiyordu Tüm sınıf ve tabi o çok sevdiği gözler bile tek nefes olmuş susmuş sanki zaman durmuştu Sabırsızlıkla tüm kulaklar öğretmenin ağzından çıkacak sözcüklere kilitlenmişti Öğretmen tek bir cümle kurdu:

- Kimden kopya çektin?

Bütün dünya durdu İlke için Saniyeler kanat çırpışlarını bırakmış yelkovan ve akrep bile şaşırıp bu soruya o an yollarında durmuştu sanki İlke’nin baş dönmelerini göz kararması takip etti Yaşadığı olayın şokunu atlatamıyor hiçbir açıklamada bulunmak için ağzını dahi açamıyordu Öyle şaşkındı ki ‘Öğretmenim çok çalıştım bu dersi de sizi de çok sevdimHatta sizi örnek alacak tüm yaşamıma idol yapacak kadar çok sevdim’ diyemiyordu Arkadaşı olan bir iki öğrenci ‘Öğretmenim İlke asla böyle bir şey yapmaz hatta biz ondan çekeriz tüm derslerde kopya’ diyecek oldu Öğretmen duymadı bile İlke’nin notunu okumadan diğer öğrenciye geçti İlke oracıkta kalakaldı ayakta Paramparça yüreğinin ağırlığını taşımak için uğraşırken gözünden yaşlar aktığının farkında bile değildi O gözlere bile bakamadı utancından Takdir edilmesi gerekirken neden suçlanmıştı bir türlü anlayamadı

Karnesini aldığı gün sevinemedi tüm dersleri tam nottu ama sadece bilgisayar dersi hala ikiydi Gözlerine inanamadı İlke Yüreğine söz geçiremedi kabul etmesi için bu haksızlığı Gücü sadece gözyaşlarına yetti Ama bu hayatta uğradığı ne ilk ne de son haksızlık olacaktı

15 yıl sonra …

O sıcacık gözlerle on yıldır evliydi İlke Misafirliğe gitmişlerdi birlikte Eşi erkeklerin oturduğu odaya çağırdı onu ‘Bak kim var burada’ dedi parmağıyla ilerdeki koltuğu göstererek İlke önce tanıyamadı Bilgisayar öğretmenini Ama bir iki saniye sürdü bu şaşkınlık Bilgisayar öğretmeni karşısındaydı İlke’nin on beş yıl sonra yine karşı karşıya idiler Bir iki cümle edebildi İlke normal konuşabilmek adına Ama yıllar önce dökülmesi gereken cümleler bu kez takılmadı boğazına kendi kendilerine döküldüler dudaklarından:

- Öğretmenim üç puanımı istiyorum Sizde kaldı diyebildi…

Öğretmen şaşkındı İlke’nin anlattıklarından sonra öğretmen mahcup oldu yaptığı haksızlık yüzünden İlke’nin içi acıdı öğretmeninin yüz ifadesinden Ellerine sarıldı o an öğretmeninin:

- Öğretmenim ben latife yapıyorum emeğiniz öyle çok ki üzerimde hakkınızı helal edin ne olur diyebildi

Kıyamamıştı o kadar hakkı geçen öğretmenine Şu anda eğer biraz başarılı olmuşsa iş yaşamında ve hayatta bunda elbette bilgisayar öğretmeninin de çok büyük payı vardı Her şey karneye yansıyan üç puan değildi Öğretmeninden öğrendikleri tüm puanlardan hatta tam puanlardan çok daha değerliydi İçinden de öğretmenine hakkını her zerresiyle helal etti Bu gerçeği anlaması için İlke’nin demek ki on beş yılın geçmesi gerekliydi…