-≪-≪ Acele Karar Vermeyin ≫-≫-

Çin düşünürü Lao Tzu'nun öyküsü



Köyün birinde bir yaşlı adam varmış Çok fakirmiş ama
Kral bile onu kıskanırmış Öyle dillere destan bir beyaz atı
varmış ki, Kral bu at için ihtiyara nerdeyse hazinesinin
tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış
"Bu at, bir at değil benim için; bir dost, insan
dostunu satar mı" dermiş hep Bir sabah kalkmışlar ki,
at yok Köylü ihtiyarın başına toplanmış: "Seni ihtiyar bunak,
bu atı sana bırakmayacakları, çalacakları belliydi Krala
satsaydın, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yaşardın
Şimdi ne paran var, ne de atın" demişler

İhtiyar: "Karar vermek için acele etmeyin" demiş
"Sadece at kayıp" deyin, "Çünkü gerçek bu
Ondan ötesi sizin yorumunuz ve verdiğiniz karar
Atımın kaybolması, bir talihsizlik mi, yoksa bir şans mı?
Bunu henüz bilmiyoruz Çünkü bu olay henüz bir başlangıç
Arkasının nasıl geleceğini kimse bilemez"
Köylüler ihtiyar bunağa kahkahalarla gülmüşler
Aradan 15 gün geçmeden at, bir gece ansızın dönmüş
Meğer çalınmamış, dağlara gitmiş kendi kendine
Dönerken de, vadideki 12 vahşi atı peşine takıp getirmiş
Bunu gören köylüler toplanıp ithiyardan özür dilemişler
"Babalık" demişler, "Sen haklı çıktın Atının
kaybolması bir talihsizlik değil adeta bir devlet kuşu
oldu senin için, şimdi bir at sürün var"
"Karar vermek için gene acele ediyorsunuz"
demiş ihtiyar "Sadece atın geri döndüğünü söyleyin
Bilinen gerçek sadece bu Ondan ötesinin ne getireceğini
henüz bilmiyoruz Bu daha başlangıç
Birinci cümlenin birinci kelimesini okur okumaz
kitap hakkında nasıl fikir yürütebilirsiniz?"
Köylüler bu defa açıkçn ihtiyarla dalga geçmemişler
ama içlerinden "Bu herif sahiden gerzek" diye geçirmişler
Bir hafta geçmeden, vahşi atları terbiye etmeye çalışan
ihtiyarın tek oğlu attan düşmüş ve ayağını kırmış
Evin geçimini temin eden oğul şimdi uzun zaman
yatakta kalacakmış Köylüler gene gelmişler ihtiyara
"Bir kez daha haklı çıktın" demişler
"Bu atlar yüzünden tek oğlun, bacağını uzun süre
kullanamayacak Oysa sana bakacak başkası da yok
Şimdi eskisinden daha fakir, daha zavallı olacaksın"
demişler İhtiyar "Siz erken karar verme
hastalığına tutulmuşsunuz" diye cevap vermiş
"O kadar acele etmeyin Oğlum bacağını kırdı
Gerçek bu Ötesi sizin verdiğiniz karar Ama acaba
ne kadar doğru Hayat böyle küçük parçalar halinde
gelir ve ondan sonra neler olacağı size asla bildirilmez"

Birkaç hafta sonra, düşmanlar kat kat büyük bir ordu
ile saldırmış Kral son bir ümitle eli silah tutan
bütün gençleri askere çağırmış Köye gelen görevliler,
ihtiyarın kırık bacaklı oğlu dışında bütün gençleri
askere almışlar Köyü matem sarmış Çünkü savaşın
kazanılmasına imkân yokmuş, giden gençlerin ya
öleceğini ya da esir düşeceğini herkes biliyormuş
Köylüler, gene ihtiyara gelmişler "Gene haklı
olduğun kanıtlandı" demişler "Oğlunun bacağı kırık
ama hiç değilse yanında Oysa bizimkiler,
belki asla köye dönemeyecekler Oğlunun bacağının
kırılması, talihsizlik değil, şansmış meğer"
"Siz erken karar vermeye devam edin" demiş,
ihtiyar "Oysa ne olacağını kimseler bilemez
Bilinen bir tek gerçek var Benim oğlum yanımda,
sizinkiler askerde Ama bunların hangisinin talih,
hangisinin şnssızlık olduğunu sadece Allah biliyor"



Lao Tzu, öyküsünü şu nasihatla tamamlamış:

"Acele karar vermeyin
Hayatın küçük bir dilimine bakıp
tamamı hakkında karar vermekten kaçının
Karar; aklın durması halidir
Karar verdiniz mi, akıl düşünmeyi,
dolayısı ile gelişmeyi durdurur
Buna rağmen akıl,
insanı daima karara zorlar
Çünkü gelişme halinde olmak
tehlikelidir ve insanı huzursuz yapar
Oysa gezi asla sona ermez
Bir yol biterken yenisi başlar
Bir kapı kapanırken, başkası açılır
Bir hedefe ulaşırsınız ve
daha yüksek bir hedefin hemen
oracıkta olduğunu görürsünüz"
Lao Tzu