Dön Semazen Dön

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-06-2012

Dön Semazen Dön

Dön Semazen…
Halka halka küçülen bir noktasın sen…
Nokta nokta küçülen bir yoktasın sen…
Dön Semazen… Kalp diyarına dön

Bir ayçiçeği sûretiyle yüzünü dön Şems’e

Ve bütün vücudun vecde gelsin güneşe dönüşünle

Dön Semâzen… Ben’den uzak ol Mevlânâ gibi, bedeni bırak… Dünyaya dair ne varsa, üzerinden at… Öyle bir geç ki mâsivâdan, postunu da bırak, dön de Dost’una bak… Mey rengine kanarak ve ney sesine yanarak… Döne döne Dost’una yaklaş

Aş bütün engelleri

O’na yakın ve kendinden ırak aşkınla… Yan ve dön… Yan ve sön…
Dinle sözümü sana direm özge edâdır
Derviş olana lâzım olan aşk-ı Hüdâ’dır
Âşıkın nesi var ise maşûka fedâdır
Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır
Siyah hırkana nakıştır toprağa karışan nefsin

Ve sikken mezar taşıdır başında

“Kün” dendi ve sen “ol”dun

Şimdi ölme vaktidir

Sıyrıl dünya telaşından, ayrıl tac ile tahttan… Koy başına sikkeni… Ol ve öl genç yaşında

Döndükçe savrulan eteğin mezarda sana tek yârendir

Bilirsin, kefen beyaz bir tennuredir

Ten, nura gark olur; beden eriyerek yok olur, “ben” ötelerin ışığında kaybolur

Kefen, sana beyaz bir tennuredir

Ten, nura gark olur; ruh tendeki nurun huzuruna kavuşur

Ten ve ruh… İnsan bir sûredir, ölüm bir âyet… Gerisi vesâiredir

Ey sofî bizim sohbetimiz câna şifâdır
Bir curamızı nûş edegör, derde devâdır
Hak ile ezel ettiğimiz ahde vefâdır
Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır
Dön Semâzen… Güller dökülsün destegülünden

Süzülsün destârından esrârın

Dün, bugün ve yarın… Demeden kış ve yaz… Dön Semâzen… Aşık bir pervânedir

Ateşi göze alan âşık, bir pervanedir; gayrısı yanamaz

Hamlar yanamaz… Anlamaz

O’nun birliğinedir bu Elif boy, bu niyâz… O’nun dirliğinedir bu içli seda, bu âvâz… Dün, bugün ve yarın

Dön Semâzen, açılsın kolların

Bir elin göktedir, bir elin yerde

Derde devadır bu daire… Dön, dön, dön… Hayy’dan gelip Hû’ya giden bu ses, ulaştırır seni halkın tek Hakk’ına

Lamelif ters döner, ki sûreti sana benzer

Lamelif zâhirden bâtına dönen bir yoldur, Lâ ve İllâ’ya çıkar bu adres… Âh bu ses… “Allah’tan başka ilâh yoktur

” Dön semâzen, O’na dönmekten başka felâh yoktur

Sazendeye uysun gönül tellerin

Kudüm “ol” diye inlesin ve uzansın semâya ellerin

Mutrıb çalsın, hânende söz alsın

Bu taksim, dokuz delikten gelir

Bu iklim, seni Bezm-i Elest’e gönderir

Gelen sensin, giden sen… Dön Semâzen

Aşk ile gelin eyleyelim zevk ü safâyı
Göklere değin er görelim hûy ile hâyı
Mesiâne olup debreşelim çeng ile nâyı
Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır
Adımını kalbinde duysun tüm kâinat

Tabiata selâm ver: Ehlen ve Sehlen

Eşref-i mahlûkat olan âdemsin sen

Adem olduğun vakit âdemsin sen

Dön Semâzen

Kadem vur zemine, işitsin cümle âlem… Tek bir ayakla bütün cihana fark at… Dön dünya etrafında ve dünya dönsün adımlarının altında

Dört selâmdan sonra… Dön, dön ve çark at… Şerîat, tarîkat, mârifet ve hakîkat, kat kat gül olsun sûretinde… Dön gül gibi… Sön kül gibi…
Ayağını mühürle ve kulağını ver O’nun sözüne… “Ikra” emriyle okunsun kitap

Sayfa sayfa Aşr-ı Şerîf bir serap gibi insin gönlünün çöllerine

Gülbank sesi duyulsun, dervişlerin Hû’lara karışan sesi duyulsun

Zikret, zikret ve bir kerecik fikret: Sen âciz bir kulsun

Aşk ile gelin tâlib-i cûyende olalım
Zevk ile safâlar sürelim zinde olalım
Hazret-i Mevlânâ’ya gelin bende olalım
Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır
Dön Semâzen

Semâ ve sen… Kalbin semâya aşık bir kuştur

Semâ, halktan Hakk’a giden bir uçuştur

Dön Semâzen… Dönüş O’nadır

Görüş demidir, öp birer birer eşyâyı… Gölgelerden yükselen bir Nûr değil midir bu? Kır bütün aynaları ve gör Hüdâ’yı…
Dön Semâzen… Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır

Aşkın sana döndüğü yerde… Açılsın perde… Ve dur…
Dur Semâzen…
Halka halka küçülen bir noktasın sen…
Nokta nokta küçülen bir yoktasın sen…

alıntı-

08-06-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Dön Semazen Dön Dön Semazen Dön Dön Semazen… Halka halka küçülen bir noktasın sen… Nokta nokta küçülen bir yoktasın sen… Dön Semazen… Kalp diyarına dön Bir ayçiçeği sûretiyle yüzünü dön Şems’e Ve bütün vücudun vecde gelsin güneşe dönüşünle Dön Semâzen… Ben’den uzak ol Mevlânâ gibi, bedeni bırak… Dünyaya dair ne varsa, üzerinden at… Öyle bir geç ki mâsivâdan, postunu da bırak, dön de Dost’una bak… Mey rengine kanarak ve ney sesine yanarak… Döne döne Dost’una yaklaş Aş bütün engelleri O’na yakın ve kendinden ırak aşkınla… Yan ve dön… Yan ve sön… Dinle sözümü sana direm özge edâdır Derviş olana lâzım olan aşk-ı Hüdâ’dır Âşıkın nesi var ise maşûka fedâdır Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır Siyah hırkana nakıştır toprağa karışan nefsin Ve sikken mezar taşıdır başında “Kün” dendi ve sen “ol”dun Şimdi ölme vaktidir Sıyrıl dünya telaşından, ayrıl tac ile tahttan… Koy başına sikkeni… Ol ve öl genç yaşında Döndükçe savrulan eteğin mezarda sana tek yârendir Bilirsin, kefen beyaz bir tennuredir Ten, nura gark olur; beden eriyerek yok olur, “ben” ötelerin ışığında kaybolur Kefen, sana beyaz bir tennuredir Ten, nura gark olur; ruh tendeki nurun huzuruna kavuşur Ten ve ruh… İnsan bir sûredir, ölüm bir âyet… Gerisi vesâiredir Ey sofî bizim sohbetimiz câna şifâdır Bir curamızı nûş edegör, derde devâdır Hak ile ezel ettiğimiz ahde vefâdır Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır Dön Semâzen… Güller dökülsün destegülünden Süzülsün destârından esrârın Dün, bugün ve yarın… Demeden kış ve yaz… Dön Semâzen… Aşık bir pervânedir Ateşi göze alan âşık, bir pervanedir; gayrısı yanamaz Hamlar yanamaz… Anlamaz O’nun birliğinedir bu Elif boy, bu niyâz… O’nun dirliğinedir bu içli seda, bu âvâz… Dün, bugün ve yarın Dön Semâzen, açılsın kolların Bir elin göktedir, bir elin yerde Derde devadır bu daire… Dön, dön, dön… Hayy’dan gelip Hû’ya giden bu ses, ulaştırır seni halkın tek Hakk’ına Lamelif ters döner, ki sûreti sana benzer Lamelif zâhirden bâtına dönen bir yoldur, Lâ ve İllâ’ya çıkar bu adres… Âh bu ses… “Allah’tan başka ilâh yoktur” Dön semâzen, O’na dönmekten başka felâh yoktur Sazendeye uysun gönül tellerin Kudüm “ol” diye inlesin ve uzansın semâya ellerin Mutrıb çalsın, hânende söz alsın Bu taksim, dokuz delikten gelir Bu iklim, seni Bezm-i Elest’e gönderir Gelen sensin, giden sen… Dön Semâzen Aşk ile gelin eyleyelim zevk ü safâyı Göklere değin er görelim hûy ile hâyı Mesiâne olup debreşelim çeng ile nâyı Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır Adımını kalbinde duysun tüm kâinat Tabiata selâm ver: Ehlen ve Sehlen Eşref-i mahlûkat olan âdemsin sen Adem olduğun vakit âdemsin sen Dön Semâzen Kadem vur zemine, işitsin cümle âlem… Tek bir ayakla bütün cihana fark at… Dön dünya etrafında ve dünya dönsün adımlarının altında Dört selâmdan sonra… Dön, dön ve çark at… Şerîat, tarîkat, mârifet ve hakîkat, kat kat gül olsun sûretinde… Dön gül gibi… Sön kül gibi… Ayağını mühürle ve kulağını ver O’nun sözüne… “Ikra” emriyle okunsun kitap Sayfa sayfa Aşr-ı Şerîf bir serap gibi insin gönlünün çöllerine Gülbank sesi duyulsun, dervişlerin Hû’lara karışan sesi duyulsun Zikret, zikret ve bir kerecik fikret: Sen âciz bir kulsun Aşk ile gelin tâlib-i cûyende olalım Zevk ile safâlar sürelim zinde olalım Hazret-i Mevlânâ’ya gelin bende olalım Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır Dön Semâzen Semâ ve sen… Kalbin semâya aşık bir kuştur Semâ, halktan Hakk’a giden bir uçuştur Dön Semâzen… Dönüş O’nadır Görüş demidir, öp birer birer eşyâyı… Gölgelerden yükselen bir Nûr değil midir bu? Kır bütün aynaları ve gör Hüdâ’yı… Dön Semâzen… Semâ sefâ, câna şifâ, rûha gıdâdır Aşkın sana döndüğü yerde… Açılsın perde… Ve dur… Dur Semâzen… Halka halka küçülen bir noktasın sen… Nokta nokta küçülen bir yoktasın sen… alıntı-