Ele Avuca Gelmiyor Can!..

Ele Avuca Gelmiyor Can!





Ele avuca gelmiyor can

Dokununca dökülüyor parmak uçlarından Elimizde avucumuzda varlıktan yana ne varsa, parmak uçlarımızda yakınlıktan yana ne varsa, hepsi can dokunuşundan, hepsi can suyundan

Söze sığmıyor, dile gelmiyor can
Şiire uymuyor, öyküde uyumuyor, film karesinde oynamıyor Dilimize damağımıza değen ne varsa tatmak adına, hepsinin tadı can, hepsinin tuzu can

Söz etmeye değer ne varsa, kayda değer ne yaşarsa, hep can heyecanı, hepsi canın romanı
Mezara inmiyor can, toprağa düşmek bilmiyor
Çamura düşen, toprakta biten ne varsa, hepsinin dürtüsü candan, hepsinin dirilişi candan

Mezarlar boyu gizlenen ne varsa, hepsi can tarlası Ne varsa toprak üstünde kanayan ve sancıyan, hep can kavgası
Kokusu yok canın; sesi yok, nefesi yok
Çağıltısız ve uğultusuz, gürültüsüz, kavgasız kayıp gidiyor alnımızdan ve anımızdan

Bileğimizden akıp giden an, damarımızda kanayan dem, damağımızda tuzlu nem, dudağımızda gamlı ney, hepsi hepsi can kaygısı, hepsi can tortusu
Tene değiyor can, ete kemiğe bürünüp öylece görünür oluyor Tenin tenhasında, et kemik arasında gizli ne varsa, hepsinin libası can, hepsinin ayinesi can

Nefese siniyor can, bakışta siliniyor, dokunuşta yitiyor, ateşte eriyor Renkten yana ne varsa gülde, ateşi yakan ne varsa, kanı kaynatan her neyse, hep candan, hep can ocağından, hepsi can alevi
Dağılıp çözülüyor can zamanın kıvrımlarında , kırılıp dökülüyor yüreğin odacıklarında
Anları birbirine ulayan ne varsa hepsi canın bağından; kırık ayinelerde, soluk sarı fotoğraflarda unutulmadık, umulmadık ne varsa, hepsi canın yumağından

Yüzlere uğruyor can, bebek yüzlerden, güzel yüzlerden, masum yüzlerden, mahzun yüzlerden geçip gidiyor
İçin de içine sızan, sularda sızlayan, kalplere süzülen, şah damarında dolanan ne varsa, hepsi canın kuyusundan, hepsi canın kıyısından
Yaralarda çoğalıyor can, kanda kıvranıyor, geceyi acılıyor, gündüzü kanatıyor
Karbeyaz soğukların göğsüne akan sıcak kanda azalan neyse, bir pıhtının özünde közlenen yangın neyse, gecenin acısını gündüzün yarasına dolayan ne hikmetse, hepsi can paresinden, hepsi can çaresinden

Dağı yol eyliyor can, denizi çölde boğuyor, rüzgârı susturup, suları yakabiliyor
Dağdağanın ortasındaki Yunus?dan savrulan rüzgâr nereye estiyse, yangının orta yerindeki İbrahim?den sızan su nereye aktıysa, denizin göğsündeki Musa?dan artan çöl nereye taştıysa, hepsi canı dağladı, hepsi canlar yaktı, hep canlar ağlattı

Can, paslı bir bıçak yarasıdır varlığın göğsünde Tenin beyaz yüzünde bir kardelen hülyasıdır
Göğün en canlı yıldızı, yerin en kanlı çiçeğidir
Yüreğimizin yayında gerili oktur can, ki buralı değildir, şimdiye de razı değildir; bizden önceleri ve bizden sonralarıdır Gölgemizin kuytusunda saklı bir hayaldir can, ki bizden ama bizden olmayandır, bizimle ama bizimle kalmayandır

Alnımızda doğmuş bir şebnemdir can, ki bizde ama bize ait olmayandır, bizden ötelerde aşkları vardır
Ve can Cânan?dandır Semâda Ahmed muştusu, Hira?da Muhammed korkusu, Hicret?te Sıddık telaşı, Mekke?de mahbubiyet davası, Taif?de rahmet duası, Medine?de Ensar sevdası? Ne varsa, Cânan?dan yana, hepsi candan âlâ, hepsine can feda, hepsine canlar kurban olası

Cânan yurdunun yeni canları, kevnin yüreğinde dolanıp temizlenen ümmetin taze kanları, hacılar bundan böyle taşraya akmalı, dışarı illere varmalı, herkesi aşk ile boyamalı, herkesi Canan ile oyalamalıdır

Ne varsa yaşadığımız, tattığımız, sevdiğimiz ve var bildiğimiz; ne varsa yaşamaya değer bildiğimiz, anamız, babamız, yavrumuz, yurdumuz, vatanımız, dünyamız, göğümüz, gözümüz, elimiz, yüreğimiz? Hepsi Cânan?ın ayinesinde bir göründü bir kayboldu

Hepsi Cânan hatırına varlığa vardı Hepsi hepsi Cânan uğrunda birer can kırığı? Ol Cânan ki , cânın cânıdır
Canlar cânıdır

Yüreğimiz bir Cânan sevdasına kanmalı, canımız Cânan ile kanamalıdır

Bahçesinde yenilenir baharımız
Esma bohçasında ebedî çeyizler olur bu baharı seyranımız

Senai DEMİRCİ