Sana Geldim..

Tuzak


Şeytan pusuda, gözleri hep insanoğlunda?

Boş durmuyor hiç İyiliklere, ibadetlere ve hayırlara kem gözle bakıyor Çalmak istiyor insanoğlunun kalbini, batırmak istiyor yerin dibine

Öl diyor, öldür diyor


Şeytan pusuda, özellikle mübarek zamanlarda, gözleri hep insanoğlunun adımlarında Atıyor kuşkusunu yüreklere; ölü toprağı serpiyor, dirilerin üzerine


Kalk ey insanoğlu, derin bir besmeleyle!

Kalk da tanı düşmanını, çaldırma kalbini, çaldırma ömrünü ve iyiliklerini


Koş Rabbine O'nun koruması altına gir

Zayi olmaz O'na sığınan

Dertlenme, kederlenme Rabb'e sığındıktan sonra

Ben geldim


Kapına geldim; boynum bükük, çarelerim kayıp

Kapına geldim; ellerim koynumda, yüzüm yerde

Söyleyecek bir sözüm yok, dermansızım halim yaman

Sana sığınmaktan başka çarem yok, ömrüm perişan!


Dertlerimi, kederlerimi, hüzünlerimi, sevinçlerimi, Senin Rahmetine bırakıyorum usulca Çare gerek bana!

Çarem Rahmetin, çarem affın, çarem merhametin


Öylesine ağır ki zamanın yükü, öylesine acıtıyor ki beni sensizlik, yıkılıyorum Sırtımda günahlardan bir kambur, ağlanacak halime gülüyorum


Seni bir an unutmakla yüreğimi öldürüyorum, bilmediğim kuytu köşelere gömüyorum, biliyorum Unutunca seni bitiyor çarelerim, yapayalnız kalıyorum, üstüme yıkılıyor koca şehirler Altında kaldığım dünya, Seni fısıldayan duygularımı eziyor birer birer


İşte, burada başlıyor günah çizgim Yani Sen'i unutunca ey Rabbim, yeniliyorum günahlara, heybem zaten dolu, biraz daha dolduruyorum yeni günahlarla?


Kendini bilmeyince, Rabbini de bilmeyen nasipsizlerden mi oluyorum, bilmiyorum Eyvah!

Tut ellerimi ey Rabbim! Sen tutmazsan nice olur bu halim?





Dünya! Bir soluk alıp vermek kadar hızlı ve yan yana duran iki çizgi arası kadar kısa Öylesine hızla akıp gidiyor ki hayat, öylesine hızlı koşuyoruz ki ömür denen yolda, bize ayrılan kulvarda, nefesimiz kesiliyor ansızın


Yetişemediğim öyle çok şey oldu ki! Yetmiyor nefesim, anladım ki yetişilemez her şeye bu dünyada, öyleyse yetişebildiklerim bana yetecek şeyler olmalıydı


Beni yalnız bırakmamalıydı dost dediklerim; beni kaybetmemeliydi yol bildiklerim Koştuğum ne varsa Sana getirmeli, Seni razı etmeliydi Kesilen nefeslerimin bir açıklaması olmalıydı?

Kaybetmeye vaktim yok, daha fazla günah biriktirip kendimi kandırmaya da artık halim yok


Anladım! Anladım ki tuzaklara düşmemeli insan dediğin, hep uyanık olmalı ve hep farkında

Bilmeli ki söylenen söz geri alınsa da izi kalır, bilmeli ki işlenen her günahın er ya da geç hesabı sorulur, bilmeli ki her şey bir deftere kaydedilir Bir söz, bir bakış, bir günah ya da bir sevap

Anladım, insan dediğin bilmeli ki bir hayat daha var, sonsuzluğa akacak?


Kırılsa da kalbi susmalı bazen, uğradı mı bir haksızlığa, üzüntüye sabra bürünmeli Her haline vakıf olmalı ve şükretmesini bilmeli Anladım ki insan dediğin, her derdin arkasında bir hikmet görmeli; ya susmalı ya da hakkı söylemeli


Bilemedim susmasını ya da hakkı konuşmasını

Kapına geldim şimdi, fırsat olarak sunduğun kutlu ve mübarek zaman dilimlerinde Hani bire bin veriyorsun ya bu zamanlarda, hani her iyiliği katlıyorsun ya?


Hani affetmek istiyorsun ya günahkâr kullarını?

İşte, ben de sunduğun bu fırsata geldim, beni affetmen için?

Hayra yönlendirmen için?

Ve her adımımda bire bin vermen için?


Ben, aciz kulun, Senin rahmetin olmadan kurtulamam, senin affın olmadan sana erişemem

Öyleyse beni de affet, beni de Sana ulaştır bu gönül aylarında?

İzin ver, ben de arınayım, izin ver, izi bile kalmasın işlediğim günahların

İzin ver, ben de sevdiklerinin listesine yazılayım?


İzin ver boynu bükük, günahkâr bu kuluna ey Rabbim

Biliyorum, yapacaklarım lütfettiklerinin yanında bir nokta hükmünde?


Öyleyse Rahmet deryandan bana da lütfet, bir içimlik olsa bile?



ZEYNEP YETER ARSLAN