Kara Olsun Yüzleri!

Kara olsun yüzleri!


Uhud’da, müşriklerden Asım bin ebi Avf da,

Harbe teşvik ederdi küffarı bir tarafta


Derdi: (Ey Kureyşliler, biraz daha dayanın

Muhammed’le savaştan, sakın geri durmayın


Asla kurtulmamalı Muhammed bu savaşta

Eğer O kurtulursa, ben öleyim en başta)


Kâfirleri, Resule düşmanlığından sebep,

Öldürmeleri için teşvik ediyordu hep


Duydu Ebu Dücane kâfirden bu sözleri

Fırlayıp buldu hemen, anında bu kâfiri


Bir kılıç darbesiyle başını kesti hemen

Cehenneme gönderdi canını ebediyen


Mabed adlı bir kâfir, almak için hıncını,

Arkadan, var gücüyle salladı kılıcını


Lakin Ebu Dücane, sezerek bunu hemen,

Yere çöküp kurtuldu, öldürücü darbeden


Sonra kalktı o yerden, gayet seri olarak

Öldürdü o kâfiri, bir kılıç savurarak


Kureyş kâfirlerinin gayeleri bir tekti

O da, bir fırsat bulup Resul'ü öldürmekti


Ve lakin mücahidler, etrafında Resul'ün,

Bir pervane misali dönüyorlardı o gün


Onun kılına bile zarar gelmesin diye,

Can feda ederlerdi her biri o Server'e


Müşrikler, gurup gurup hücum ediyorlardı

Lakin Resulullaha ulaşamıyorlardı


Bedir’de de, o Resul, bir avuç kum alarak,

Onları, kâfirlerin üstüne savurarak,


Buyurdu ki: (Yüzleri kara olsun küffarın!

Kalplerine korku sal ya Rabbi sen onların)


Sonra Eshaba dönüp, verdi bir (Hücum!) emri

Şanlı Eshap, bir anda atıldılar ileri


Tekbir sedalarıyla oklar fırlatılmaya,

Taşlar, sonra mızraklar başladı atılmaya


O gün Hazret-i Hamza, iki kılıç alarak,

Çarpışırdı, küffarı birbirine katarak


Hazret-i Ömer ile arslanı Ali,

Vuruşurlardı o gün, birer arslan misali


Sa’d bin ebi Vakkas bir de Zübeyr bin Avvam,

Kâfirleri şaşkına döndürüyorlardı tam


Abdullah bin Cahş ile hem de Ebu Dücane,

Savaşıyorlar idi kavi ve çevikane


Her sahabi, geçilmez birer kale olmuştu

Ve tekbir sedaları âlemi doldurmuştu

ü teâlânın varlığı ve birliği,

Kâfirlerin beynine, inerdi balyoz gibi


Resulullah (Ya Hayyü ya Kayyum!) diyerekten,
ü teâlâya yalvarırdı yürekten