Hasetçinin Sonu...

Hasetçinin Sonu




HASETÇİNİN SONU
Eskiden âlim bir zatın, hükümdarın yanında çok değeri vardı Bu zat, hükümdara gider şöyle derdi:

“İyilik yapana iyilik yap! Kötülük yapan için ceza olarak o kötülüğü ona yeter”

Bu âlimi vezirlerinden birisi çekemedi Hükümdara şikâyet etti:

- Hükümdarım! O âlim, sizin ağzınızın koktuğunu söylüyor

- Sözlerinin doğru olduğuna nasıl inanayım?

- Âlimi yanınıza çağırırsınızSize yaklaşınca eğer burnunu kapatırsa, sözümün doğruluğu meydana çıkar

Hasetçi vezir, hükümdarın yanından ayrılır ayrılmaz, âlimi yemeğe davet etti Sarımsaklı yemek yedirdi

Biraz sonra o âlim, hükümdarın yanına gittiğinde, hükümdar, yanına yaklaşmasını söyleyince, âlim sarımsak kokusunu hemen hatırlayarak hemen ağzını kapattı Hükümdar da, hasetçinin doğru söylediğine kanaat getirdi Başvezire; “Bu mektubu getiren şahsı öldürt!” diye şifreli bir mektup yazdı Âlime, bu mektubu başvezire götürmesini ve bir hediye almasını söyledi Âlim de mektubu alıp giderken, yolda o hasetçiye rastladı Hükümdarın emriyle hediye almak için başvezire gittiğini söyledi Hasetçi, mektubu kendisine hediye etmesini söyleyince, âlim de ona hediye etti Mektubu götüren hasetçi vezirin de boynu vuruldu

Âlim, yine âdeti üzere hükümdarın yanına vardı Hükümdar onu görünce çok şaşırdı Hemen sordu:

- Sen mektubu ne yaptın?

- Mektubu götürürken vezirin biri istedi, ona verdim

- Dün, o vezir bana, senin, “Hükümdarın ağzı kokuyor” dediğini söyledi Doğru mu?

- Asla öyle bir şey demedim

- O hâlde dün huzuruma gelince neden ağzını kapadın?

Âlim, o vezirin sarımsaklı yemek verdiğini ve hükümdarın rahatsız olmaması için ağzını kapattığını söyleyince, hükümdar, “Söylediğin doğruymuş” diyerek âlimin söylediği sözü tekrar etti:

“Kötüye kötülük kâfi geldi Hasetçi cezasını buldu”




hasetçi olmaktan ve hasetçinin şerrinden korusunAmin!Vesselam!