Azrail'i Gören Şeyh

Yüce nefes ve basiret sahibi bir şeyh vardı Asla kimsenin elinden şerbet içmedi Biri sordu: "Ey Hazreti Hakk´ın dergâhıyla nisbeti olan şeyh! Neden hiç şerbete rağbet etmiyorsun? şeyh cevap verdi: "şerbeti elime alsam başımın üstünde elimdeki şerbeti kapmak için duran bir adam (Azrail) görüyorum Böyle bir adam başımın üstündeyken şerbet bana nasıl hoş gelebilir? Bu bal şerbeti de olsa bana ateş gibi gelir

Sadece bir an için baki olan her şey yüzlerce âlem kadar da olsa ancak yarım akçe eder Bir an sürecek olan bir vuslatı ne yapayım Böyle aslı ve temeli olmayan bir şeye nasıl bel bağlayayım? Muradıma kavuştum diye kendini yüceltmeye ve böbürlenmeye kalkışma çünkü bu murad ancak bir anlıktır

Muradıma da eremedim diye kendini perişan edip inleme Çünkü muratsızlık da bir anlıktır

Eğer mihnete düşer zahmete duçar olursan Bu senin izzetindendir, yoksa hor hakir olmandan değildir Peygamberlerin duçar olduğu belaları hiç kimse Ker-bela vakıasında bile göremez

Sana dert ve zahmetmiş gibi görünen bir şey, basiret sahibi bir insan İçin hazine hükmündedir

Hakk´tan sana her an yüzlerce inayet ulaşır Bütün âlem onun lütuf ve insanıyla doludur Ondan gelen ihsanı hatırlamıyorsan da birazcık olsun ondan gelen dert ve zahmetlere katlan

Ey tepeden tırnağa içi kararmış, bir deriden ibaret olan! Bu nasıl dostluğun nişanesi sayılabilir?"


Kaynak : Feridüddin Attar, Antik Dünya Klasikleri