Allah Rızası İçin Değil Desinler Diye Yaptım

Mansûr bin Ammâr (rh) buyurdular:


Benim rızâsında birlikte olduğum bir kardeşim vardı Bana itikâd ediyordu Şiddet ve genişlik, iyilik ve kötü günlerimde beni ziyaret ederdi

Çok ibâdet ederdi Teheccüd namazını kılardı Çok ağlardıOnu kaybettim Uzun süre bana gelmedi Onun için bana:


-"O zayıf ve hastadır," dediler


Ben onun evine gittim Kapısını çaldım Kızı çıktı Bana kapıyı açtı Evine girdim Onu evin ortasında, yatağının üzerinde yatmış gördüm Yüzleri kapkara olmuştu Gözleri masmavi idi Dudakları kabarmıştı Ben ona:


"Kardeşim, (Lâ ilahe ill) söyle," dedim


0 gözlerini açtı, kızgın bir şekilde göz ucuyla bana baktıSonra ve sonra yine kendisine söyledim Korktum ve kendisine:


-"Eğer tevhîd kelimesini söyleyemezsen seni yıkayamam, kefenleyemem ve cenaze namazını da kılamam," dedim


Bunun üzerin o bana:


-"Kardeşim Mansûr, benimle o kelimenin arasında bir engel var," dedi Ben:


Deyip Iâ havle çektim Ve ona:


-"Nerede o namazların, orucun, teheccüdün, kıyamın, göz yaşların ve takvan?" dedim O:


-"Bütün bunların hepsi 'ın rızâsı için değildi Desinler diye yapıyordum Beni o şekilde ansınlar diye ibâdet ediyordum Kendi başıma ve yalnız kaldığım zaman, perdeleri indirir, kapıları kapatır ve rahatıma bakar ve isyan ile ilerlerdim