Seni Yarattım!

Çelimsiz küçük bir kız çocuğu sokağın köşesine oturmuş; yiyecek, para, ya da alabileceği herhangi birşey için dileniyordu Üzerinde yırtık pırtık giysiler vardı Yüzü gözü ise kir içindeydi Çocuğun perişan bir hali vardı


Kız dilenirken, sokaktan genç, sağlıklı, zengin görünümlü bir adam geçti Kızı farketmişti Ama, belli etmemek için, dönüp bir daha bakmadı Geniş ve lüks evine, konfor içinde yaşayan ailesinin yanına geldiğinde, çok güzel hazırlanmış bir akşam sofrası onu bekliyordu Fakat, az sonra, gördüğü o dilenci kız aklına takıldı yeniden Duyguları birşeylere itiraz ediyordu


Sonra, kolay yolu tercih etti ve itirazlarını ALLAH’a yöneltti Böyle durumların var olmasına izin veren O değil miydi?


İçin için, O’na karşı:


“Böyle birşeyin olmasına nasıl müsaade ediyorsun? Neden o küçük kıza yardım için birşeyler yapmıyorsun?” diye yakınmaya başladı (Haşa Sümme Haşa Rabbim isyandan yanlış düşüncelerden bizleri muhafaza buyursun Amin )



Biraz sonra, ruhunun derinliklerinden gelen şu cevabı işitti:

“Yaptım Seni yarattım!”


/alıntı/