Allâh’İm, Ümmet-İ Muhammed’İn Sıkıntılarını Gider!

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-05-2012

Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’in sıkıntılarını gider!

Efendimiz’in ümmetine düşkünlüğünü; Enes bin Mâlik -radiyallâhu anh- şöyle anlatır:
“Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- ihvânından (din kardeşlerinden) birini üç gün göremezse, onu sorardı

Uzaktaysa onun için duâ eder, evindeyse ziyaret eder, hasta ise «geçmiş olsun» demeye giderdi

” (Heysemî, II, 295)

Ümmeti için kendisi hep duâ hâlinde olduğu gibi, ümmetine duâ edilmesini de arzu ederdi

Hattâ Hak dostlarından Mârûf-i Kerhî –kaddesallâhu sirrahu- şöyle buyurur:

“Kim her gün on defa;
«Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’in hâlini ıslah eyle!

Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’in sıkıntılarını gider!

Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’e rahmet eyle!» derse, o kimse

dostları arasına yazılır

” (Ebû Nuaym, Hilye, VIII, 366)
Duâ bir niyettir

Âciz kulun, zâtından başka hiçbir kuvvetin olmadığı ilâhî azamet sahibi olan Cenâb-ı Hakk’a; niyetini gerçekleştirebilmek için niyazda bulunmasıdır

Bu duâlar ile dil ve dudaklarımız ıslanırken, ümmet-i Muhammed’in ıslahı, dertlerden, ıstıraplardan kurtuluşu ve rahmet-i ilâhiyyeye nâiliyeti için ellerimiz, imkânlarımız, malımız ve canımız da seferber olmalıdır

**
Ulema buyurmuş ki: Her kim her namazın peşinden beş kelimeyle dua ederse,ebdal(yeryüzünün kendileriyle ayakta durduğu seçkin veliler)den yazılır

O kelimelerde şunlardır:
ümme eslih, ümmete Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem
Ey ALLAH(C

C)ım! MUHAMMED (S

A

V)in ümmetini ıslah et,
ümme erham ümmete Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem
Ey ALLAH(C

C)ım! MUHAMMED (S

A

V)in ümmetine rahmet et,
ümme ferric an, ümmeti Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem
Ey ALLAH(C

C)ım! MUHAMMED (S

A

V)in ümmetinden belaları sav,
ümme ihdi ümmete Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem
Ey ALLAH(C

C)ım! MUHAMMED (S

A

V)in ümmetini hidayet et,
ümmeğfirli ümmeti Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem velicemiı men amene Bike
Ey ALLAH(C

C)ım! MUHAMMED (S

A

V)in ümmetini ve sana inananların hepsini mağfiret et

(Ebulleys es Semerkandi,Tenbihul Gafilin:549)

ümmağfirli Ümmeti Muhammed

ümmensur Ümmeti Muhammed

ümmerham Ümmeti Muhammed

ümme ehfaz Ümmeti Muhammed

ümme ferrican Ümmeti Muhammed

ümme tecavezen Ümmeti Muhammed

ümme Ya Habibet tevabiynetüp aleyna…
Her güzel hasleti, önce kendi yaşayışında, kendi hayatında gösteren Kâinâtın Fahr-i Ebedîsi, kardeşin kardeşe göstermesi gereken ilgi ve alâkayı, düşkünlüğü; cihanın görmediği bir fedâkârlık ve merhamet ile göstererek şöyle buyurdu:

“Ben her mü’mine, mutlaka, dünya ve ahirette insanların en yakınıyımdır

Dilerseniz (bu hususla ilgili olan) şu âyeti okuyun: «O Peygamber, mü’minlere öz nefislerinden evlâdır

» (el-Ahzâb, 6) Hangi mü’min (vefâtında) bir mal bırakırsa vârisleri onu alsınlar

Borç veya bakıma muhtaç birini bırakmışsa o da bana gelsin, ben onun mevlâsıyım (himâye ve yardım edicisiyim)

” (Buhârî, Tefsîr, 33/1, Kefâlet 5, Ferâiz 4, 15, 25; Müslim, Ferâiz 14)

Bize nefsimizden de yakın olan, bize canımızdan daha müşfik olan Efendimiz’i biz de canımızdan ileri sevebiliyor muyuz? «Seviyoruz» diyebiliyorsak, niyetlerimiz, amellerimiz, ahlâkımız, bu sözümüzü tasdik ediyor mu?

08-05-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Allâh’İm, Ümmet-İ Muhammed’İn Sıkıntılarını Gider! Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’in sıkıntılarını gider! Efendimiz’in ümmetine düşkünlüğünü; Enes bin Mâlik -radiyallâhu anh- şöyle anlatır: “Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- ihvânından (din kardeşlerinden) birini üç gün göremezse, onu sorardı Uzaktaysa onun için duâ eder, evindeyse ziyaret eder, hasta ise «geçmiş olsun» demeye giderdi” (Heysemî, II, 295) Ümmeti için kendisi hep duâ hâlinde olduğu gibi, ümmetine duâ edilmesini de arzu ederdi Hattâ Hak dostlarından Mârûf-i Kerhî –kaddesallâhu sirrahu- şöyle buyurur: “Kim her gün on defa; «Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’in hâlini ıslah eyle! Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’in sıkıntılarını gider! Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’e rahmet eyle!» derse, o kimse dostları arasına yazılır” (Ebû Nuaym, Hilye, VIII, 366) Duâ bir niyettir Âciz kulun, zâtından başka hiçbir kuvvetin olmadığı ilâhî azamet sahibi olan Cenâb-ı Hakk’a; niyetini gerçekleştirebilmek için niyazda bulunmasıdır Bu duâlar ile dil ve dudaklarımız ıslanırken, ümmet-i Muhammed’in ıslahı, dertlerden, ıstıraplardan kurtuluşu ve rahmet-i ilâhiyyeye nâiliyeti için ellerimiz, imkânlarımız, malımız ve canımız da seferber olmalıdır Ulema buyurmuş ki: Her kim her namazın peşinden beş kelimeyle dua ederse,ebdal(yeryüzünün kendileriyle ayakta durduğu seçkin veliler)den yazılır O kelimelerde şunlardır: ümme eslih, ümmete Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem Ey ALLAH(CC)ım! MUHAMMED (SAV)in ümmetini ıslah et, ümme erham ümmete Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem Ey ALLAH(CC)ım! MUHAMMED (SAV)in ümmetine rahmet et, ümme ferric an, ümmeti Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem Ey ALLAH(CC)ım! MUHAMMED (SAV)in ümmetinden belaları sav, ümme ihdi ümmete Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem Ey ALLAH(CC)ım! MUHAMMED (SAV)in ümmetini hidayet et, ümmeğfirli ümmeti Muhammedin Sallallahü Aleyhi Vesellem velicemiı men amene Bike** Ey ALLAH(CC)ım! MUHAMMED (SAV)in ümmetini ve sana inananların hepsini mağfiret et (Ebulleys es Semerkandi,Tenbihul Gafilin:549) ümmağfirli Ümmeti Muhammed ümmensur Ümmeti Muhammed ümmerham Ümmeti Muhammed ümme ehfaz Ümmeti Muhammed ümme ferrican Ümmeti Muhammed ümme tecavezen Ümmeti Muhammed ümme Ya Habibet tevabiynetüp aleyna… Her güzel hasleti, önce kendi yaşayışında, kendi hayatında gösteren Kâinâtın Fahr-i Ebedîsi, kardeşin kardeşe göstermesi gereken ilgi ve alâkayı, düşkünlüğü; cihanın görmediği bir fedâkârlık ve merhamet ile göstererek şöyle buyurdu: “Ben her mü’mine, mutlaka, dünya ve ahirette insanların en yakınıyımdır Dilerseniz (bu hususla ilgili olan) şu âyeti okuyun: «O Peygamber, mü’minlere öz nefislerinden evlâdır» (el-Ahzâb, 6) Hangi mü’min (vefâtında) bir mal bırakırsa vârisleri onu alsınlar Borç veya bakıma muhtaç birini bırakmışsa o da bana gelsin, ben onun mevlâsıyım (himâye ve yardım edicisiyim)” (Buhârî, Tefsîr, 33/1, Kefâlet 5, Ferâiz 4, 15, 25; Müslim, Ferâiz 14) Bize nefsimizden de yakın olan, bize canımızdan daha müşfik olan Efendimiz’i biz de canımızdan ileri sevebiliyor muyuz? «Seviyoruz» diyebiliyorsak, niyetlerimiz, amellerimiz, ahlâkımız, bu sözümüzü tasdik ediyor mu?