Kim Olduğumuzu Dualarımız Söyler

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-05-2012

Dua, derin sözlerdir

Dua, kendimiz hakkında söyleyebileceğimiz en derin sözlerdir

Böyleyken en anlaşılır, apaçık Gizli günahlarımız,
içimizi yakan pişmanlıklar, kopkoyu korkularımız, acılarımız,
kanayan kapanmayan yaralarımız dualarımızdadır

Neye muhtaçsak, onlar dualarımızdadır

Ümitlerimiz, isteklerimiz, sevdiklerimiz Merhamete, muhabbete,
esirgenmeye ve bağışlanmaya duyduğumuz iştiyakla, biz dualarımızdayız

Kim olduğumuzun doğrusunu dualarımız söyler

Dualarımızda yalan söylemeyiz

Kendimizi aldatmayız

Zayıflığımızdan, acizliğimizden utanmayız

Sırlarımızı, sıkıntılarımızı, dertlerimizi avuçlarımız gibi
semaya açmaktan çekinmeyiz

Kendimizi dualarımızla tanırız

En çok nelere değer verdiğimizi, hayatlarımızda en çok
nelerin önemli olduğunu, nasıl yaşadığımızı ve
nasıl yaşamak istediğimizi dualarımızla anlarız

Hayatımız, dualarımızdadır

Dünya, dualarla yazılan sayfalardır

Duanın dilini bilmeyenler, çiçeklerin dualarının renkleriyle açtığını
bilmiyorlar

Ağaçların, dualarının meyvelerini verdiğini
Suların dualarıyla aktığını, duaları gibi aktığını Tohumların
dualarıyla çatladığını Rüzgârların duaları gibi ılık, duaları gibi serin,
duaları gibi güçlü estiğini Yeryüzünü böylesine şenlendiren
canlılığın dualar olduğunu bilmiyorlar

Duanın dilini bilmeyenler, dünyanın dilini de bilmiyorlar

Ne onlar dünyayı anlıyorlar, ne de dünya onlara kulak veriyor

Onlar için dünya, savaşılacak bir şey

Dünya, bütün dehşetiyle üzerlerine saldırıyor ve onlar,
dünyayı bir savaş meydanına çeviriyorlar

istediklerini zorla,
güç kullanarak elde edeceklerini sanıyorlar

Dünya, onlara aldırmıyor

Dünya, korkularını çoğaltıyor

Dünya, sevdikleri her şeyi tek tek ellerinden alıyor

Savaşarak kazandıklarına inandıkları şeylerin eliyle dünya
onlara tekrar tekrar saldırıyor

Arkasına saklandıkları
ne varsa güçsüzlüklerini ve yaşadıkları hayatın saçmalığını teşhir ediyor

Hayatlarında eksik olanın boşluğunu ağır bir yük gibi her yere
taşıyorlar, ama onun ne olduğunu söyleyemiyorlar

Giderek, hayatları eksik olanın boşluğunda yitiyor

Acı çekerken hayattan yoksunlar

Çılgıncasına mutluyken hayattan yoksunlar

Hayattan yoksunlar,
çünkü hayatları duadan yoksun

Acılarını ve sevinçlerini,
kederlerini ve mutluluklarını duaya taşıyamıyorlar

Yaşamayı seviyorlar, ama hayatlarının anlamı hakkında
düşünmekten hoşlanmıyorlar

Yaşıyorlar, ama niçin yaşadıklarını kendilerine sormuyorlar

Duanın dilini bilmeyenler, hayatla aynı dili konuşmuyorlar

Dua ederken, hayatla aynı dili konuşuruz

Hayatın güzelliği, anlamından ayrı değildir

Hayatın anlamı dualarımızdadır

Her şeyin herkese yakışmadığı şu dünyada,
duanın herkese yakışması bundandır

Kral da dua eder, köle de
Duası krala diz çöktürür; köle, duasıyla özgürleşir

Kölenin duası, kralın duasından değersiz değildir

Kral da, köle de ın kuludur

Kim olduğumuzu dualarımız söyler: Kul olduğumuzu

08-05-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kim Olduğumuzu Dualarımız Söyler Dua, derin sözlerdir Dua, kendimiz hakkında söyleyebileceğimiz en derin sözlerdir Böyleyken en anlaşılır, apaçık Gizli günahlarımız, içimizi yakan pişmanlıklar, kopkoyu korkularımız, acılarımız, kanayan kapanmayan yaralarımız dualarımızdadır Neye muhtaçsak, onlar dualarımızdadır Ümitlerimiz, isteklerimiz, sevdiklerimiz Merhamete, muhabbete, esirgenmeye ve bağışlanmaya duyduğumuz iştiyakla, biz dualarımızdayız Kim olduğumuzun doğrusunu dualarımız söyler Dualarımızda yalan söylemeyiz Kendimizi aldatmayız Zayıflığımızdan, acizliğimizden utanmayız Sırlarımızı, sıkıntılarımızı, dertlerimizi avuçlarımız gibi semaya açmaktan çekinmeyiz Kendimizi dualarımızla tanırız En çok nelere değer verdiğimizi, hayatlarımızda en çok nelerin önemli olduğunu, nasıl yaşadığımızı ve nasıl yaşamak istediğimizi dualarımızla anlarız Hayatımız, dualarımızdadır Dünya, dualarla yazılan sayfalardır Duanın dilini bilmeyenler, çiçeklerin dualarının renkleriyle açtığını bilmiyorlar Ağaçların, dualarının meyvelerini verdiğini Suların dualarıyla aktığını, duaları gibi aktığını Tohumların dualarıyla çatladığını Rüzgârların duaları gibi ılık, duaları gibi serin, duaları gibi güçlü estiğini Yeryüzünü böylesine şenlendiren canlılığın dualar olduğunu bilmiyorlar Duanın dilini bilmeyenler, dünyanın dilini de bilmiyorlar Ne onlar dünyayı anlıyorlar, ne de dünya onlara kulak veriyor Onlar için dünya, savaşılacak bir şey Dünya, bütün dehşetiyle üzerlerine saldırıyor ve onlar, dünyayı bir savaş meydanına çeviriyorlar istediklerini zorla, güç kullanarak elde edeceklerini sanıyorlar Dünya, onlara aldırmıyor Dünya, korkularını çoğaltıyor Dünya, sevdikleri her şeyi tek tek ellerinden alıyor Savaşarak kazandıklarına inandıkları şeylerin eliyle dünya onlara tekrar tekrar saldırıyor Arkasına saklandıkları ne varsa güçsüzlüklerini ve yaşadıkları hayatın saçmalığını teşhir ediyor Hayatlarında eksik olanın boşluğunu ağır bir yük gibi her yere taşıyorlar, ama onun ne olduğunu söyleyemiyorlar Giderek, hayatları eksik olanın boşluğunda yitiyor Acı çekerken hayattan yoksunlar Çılgıncasına mutluyken hayattan yoksunlar Hayattan yoksunlar, çünkü hayatları duadan yoksun Acılarını ve sevinçlerini, kederlerini ve mutluluklarını duaya taşıyamıyorlar Yaşamayı seviyorlar, ama hayatlarının anlamı hakkında düşünmekten hoşlanmıyorlar Yaşıyorlar, ama niçin yaşadıklarını kendilerine sormuyorlar Duanın dilini bilmeyenler, hayatla aynı dili konuşmuyorlar Dua ederken, hayatla aynı dili konuşuruz Hayatın güzelliği, anlamından ayrı değildir Hayatın anlamı dualarımızdadır Her şeyin herkese yakışmadığı şu dünyada, duanın herkese yakışması bundandır Kral da dua eder, köle de Duası krala diz çöktürür; köle, duasıyla özgürleşir Kölenin duası, kralın duasından değersiz değildir Kral da, köle de ın kuludur Kim olduğumuzu dualarımız söyler: Kul olduğumuzu