Namazım

Anneannesinin sözleri yankılandı kulaklarında:

-Oğlum,namaz hiç bu vakte bırakılır mı?

Anneannesinin yaşı yetmişe dayanmıştı,ama ezan okunduğu vakit yerinden sıçrar,yaşından

beklenmeyecek bir hızla abdestini alır ve namazını

kılardıKendisi ise,nefsini bir türlü yenemiyorduHep ne oluyorsa?namaz son

dakikalara kalıyor,bu sebeple namazını alelacele edâ ediyorduBunu

düşünerek kalktı yerinden,gözü saate kaydıYatsı ezanının okunmasına on beş dakika

kalmıştıBaşını her iki yöne pişmanlıkla sallayarak,"Yine geciktirdim namazı"dedi kendi kendine

Kıvrak hareketlerle abdestini aldı ve daha elini yüzünü tam kurulamadan kendini odasına attıMecburen,hızlı hareketlerle namazını edâ ettiTesbihatını yaparken anneannesini düşünmeden edemedi"Bu halimi görse,tatlı-sert kızardı yine

bana" dediÇok seviyordu onuHele öyle bir namaz kılışı vardı ki,onu hep bir gökkuşağı hayranlığıyla seyrederdiNamazda öyle bir mahviyeti vardı ki,hicabından renkten renge girerdi

O gün akşama kadar derse girmiştiMüthiş bir ağırlık vardı üzerindeDuâsını yaparken,başını ellerinin arasına alıp secdeye durduNamazdan sonra bir süre bu şekilde tefekkür etmeyi severdiGözleri kapanır gibi oldu "Ne kadar da yorulmuşum "dediDaldı gitti

öylece

Kıyamet kopmuştuMahşeri bir kalabalık vardıHer yön insanlarla

doluyduKimi donakalmış,hareketsiz bir şekilde etrafı izliyor;kimi sağa sola koşuşturuyor,kimisi de diz çökmüş,başı ellerinin arasında bekliyordu Yüreği,yerinden fırlayacak gibi atıyor, adeta kafesinden kurtulmaya çalışıyor,soğuk terler döküyorduHayattayken kıyamet,sorgu sual ve mizan hakkında çok şey duymuş ve ahiret hayatı adına bu kavramlar kendisi için köşe taşı olmuşlardıAma mahşer meydanındaki

ürperti,korku ve bekleyişin bu denli dehşet vereceğini düşünmemişti

Hesap ve sorgu devam ediyorduBu arada onun ismini de okudularHayretle bir sağa,bir sola baktı"Benim ismimi mi okudunuz?"dedi,dudakları titreyerekKalabalık birden yarılmış,bir yol oluşmuştu önündeİki kişi kollarına girdiMahşer meydanının vazifelileri oldukları belliydiKalabalık arasından şaşkın bakışlarla yürüdüMerkezi bir yere gelmişlerdiMelekler her iki yanından uzaklaştılar Başı önündeydiBütün hayatı,bir film şeridi gibi geçiyordu gözlerinin önünden

Şükürler olsun dedi,kendi kendine ve devam etti;Gözlerimi dünyaya açtım,hep hizmet eden insanları gördümBabam sohbetlerden sohbetlere koşturuyor,malını İslâm yolunda harcıyorduAnnem eve gelen misafirleri ağırlıyor,yemek sofralarının biri kalkıp,bir yenisi kuruluyorduBen ise,hep bu yolda oldumİnsanlara hizmete çalıştımOnlara Allah'ı anlattımNamazımı kıldımOrucumu tuttumFarz olan ne varsa yerine getirdimHaramlardan kaçındımKirpiklerinden aşağıya gözyaşları dökülürken,"Rabbimi seviyorum,en azından sevdiğimi zannediyorum"diyorduAma bir yandan da "O'nun için ne yapsam az,Cennet'i kazanmaya yetmez diye düşünüyorduTek sığınağı Allah'ın rahmetiydi Hesap sürdükçe sürdüBoncuk boncuk terliyor; sırılsıklam olmuş,zangır zangır titriyorduGözleri terazinin ibresindeki neticeyi bekliyordu


Sonunda hüküm verilecektiVazifeli melekler ellerinde bir kâğıt,mahşer meydanındaki kalabalığa döndülerÖnce ismi okunduArtık ayakları tutmaz olmuştuNeredeyse yığılıp kalacaktıHeyecandan gözlerini kapamış,okunacak hükme kulak kesilmişti Mahşeri kalabalıktan bir uğultu yükseldiKulakları yanlış mı duyuyordu?İsmi Cehennemlikler

listesindeydiDizlerinin üstüne yığıldıHayretten donakalmıştı"Olamaaaaz"diye bağırdıSağa-sola koşturduİnanamıyordu"Ben nasıl Cehennemlik olurum?Hayatım boyunca hizmet eden insanlarla birlikte oldumOnlarla beraber koşturdumHep Rabbimi anlattım"diyordu Gözleri sağanak olmuş,titrek vücudunu ıslatıyorduVazifeli iki melek kollarından tuttuAyaklarından sürüyerek ve kalabalığı yararak alevleri göklere yükselen Cehennem'e doğru yürümeye

başladılarÇırpınıyorduMedet yok muydu?Bir yardım eden çıkmayacak mıydı? Dudaklarından kelimeler kırık dökük,yalvarmayla karışık döküldü "HizmetlerimOruçlarım Okuduğum Kur'an'lar Namazım Hiçbiri beni kurtarmayacak mı?" diyorduBağıra bağıra yalvarıyorduCehennem melekleri onu hiç dinlemediler,sürüklemeye devam ettilerAlevlere çok yaklaşmışlardıBaşını geriye çevirdiSon çırpınışlarıydı

Rasulullah(sav)"Evinin önünde akan bir ırmak içinde günde beş defa yıkanan bir insanı o ırmak nasıl temizler,günde beş vakit namazda insanı günâhlardan söyle temizler" buyuruyordu"Oysa ki benim namazlarım da mı beni kurtarmayacak?diye düşünüyordu NamazlarımNamazlarımNamazlarım"diye diye hıçkırdı

Vazifeli melekler hiç durmadılarYürümeye devam ettiler;Cehennem çukurunun başına geldilerAlevlerin hareketi yüzünü yakıyorduSon bir defa dönüp geriye baktıArtık gözleri de kurumuştuÜmitleri sönmüştüBaşını öne eğdiİki büklüm olduKollarını sıkan parmaklar çözüldüCehennem meleklerinden birisi onu itiverdiVücudunu birdenbire havada bulduAlevlere doğru düşüyorduTam iki metre düşmüştü ki,bir el kolundan tuttuBaşını kaldırdıYukarıya baktıUzun beyaz sakallı bir ihtiyar onu düşmekten kurtarmıştıKendisini yukarıya çektiÜstündeki başındaki tozu silkerek ihtiyarın yüzüne baktı"Siz de kimsiniz İhtiyar gülümsedi: "Ben senin namazlarınım" "Neden bu kadar geç kaldınız?Son anda yetiştinizNeredeyse düşüyordum"dediİhtiyar yüzünü gererek,tekrar güldü;başını salladı; "Sen beni hep son anda yetiştirdin,hatırladın mı


Secdeye kapandığı yerden başını kaldırdıKan-ter içinde kalmıştıDışarıdan gelen sese kulak

kabarttıYatsı ezanı okunuyorduBir ok gibi yerinden fırladıAbdest almaya gidiyordu