Azrail'in Tuhafına Giden Şey

Azrail'in Tuhafına Giden Şey


Bir gün bir adam koşarak Hz Süleyman (as) huzuruna girdi Yüzü sararmış, dudakları morarmıştı, adam tir tir titriyordu Adamın bu halini gören Hz Süleyman sordu :


- "Sana ne oldu nedir bu halin?" dedi


Adam solu soluğa cevap verdi :


- "Azrail bana çok tuhaf bir nazarla, hatta hışımla baktı İçime tarifi kabil olmayan bir korku düştü Sizin adalet kapınıza sığındım" dedi


Bunu üzerine Hz Süleyman :


- "Peki şimdi benden ne istiyorsun ne yapayım senin için?" dedi


Adam :


- "Ey adaletli padişah rüzgara emret beni Hindistan'a götürsün belki oraya gidince Azrail'in hışmından canımı kurtarır, içimdeki bu korkudan kurtulurum" dedi


Hz Süleyman rüzgara emretti rüzgar da adamı Hindistan'da bir adaya götürdü


Ertesi gün Hz Süleyman divan vakti halkı kabule başlayınca Azrail çıkageldi ; Hz Süleyman bir gün önce olanları ve adamı hatırlayıp sordu :


- "Dün bana bir adam geldi kendisine hışımla baktığını söyledi, bunun sebebi nedir bana söyleyebilir misin? Ey Azrail!" dedi


Azrail cevap verdi :


- "Ey büyük padişah, ben o adama hışımla bakmadım onu görünce şaşırdım Çünkü Cenab-ı Rabbül Alemin bana : "Git falan kulumun canını Hindistan'da al" buyurdu Adamı görünce şaşırdım"Bu adamın yüz tane kanadı olsa yine de Hindistan'a gidemez" diye düşündüm O yüzden kendisine tuhaf tuhaf ve şaşırmış olarak baktım, fakat Hindistan'a gidince adamı orada görüp daha da şaşırdım ve bana emredildiği gibi adamın canını Hindistan'da aldım" dedi



Bu dünya zindandır, biz de zindandaki mahpuslarız, zindanı del kendini kurtar


Eğer insan suretle insan olsaydı, Ahmed'le (sav) Ebu Cehil müsavi