Hayrın Anahtarı Şerrin Kilidi..

Fahr-i Kâinat Efendimiz sav buyurmuştur:
“Yapamıyorsanız dahi iyiliği emredin, sakınamıyorsanız dahi kötülükten sakındırın” (İbn Mübarek; Heysemî)
Yani Efendimiz sav buyuruyor ki, daima iyilik, doğruluk üzere olun, kendiniz yapamasanız bile başkasına iyiliği tavsiye edin Kötülük yapmayın, kötülükten sakınamasanız da başkasını kötülüğe, yanlışa sevk etmeyin, kötülükten sakındırın
Allah Rasulü sav her hâlükârda iyilik ve doğruluk üzere olmamızı ve çevremizdeki insanları göz önünde bulundurmamazı, onlara kötü örnek olmamamızı emrediyor Çünkü müslüman kimse, hayatıyla, sözüyle örnek olandır

Efendimiz sav buyurmuştur:
“Mümin müminin aynasıdır Onun üzerinde bir şey gördüğünde onu alır, atar” (Münâvî)
Ebü’l-Leys Semerkandî ks hazretleri şöyle buyuruyor:
“İyiliği emreden ve kötülükten de sakındıran kimseler hayrın anahtarı, şerrin de kilididir Bu gibi kimseler müminlerdir Allah Tealâ’nın ayet-i kerimesinde buyurduğu gibi:
‘Mümin erkekler ve mümin kadınlar birbirilerinin dost ve yardımcılarıdır İyiliği emreder, kötülükten men ederler’ (Tevbe, 71)

Kötülük yapan, yapılmasına sebep olan ve iyilik yapılmasına da engel olan kimseler ise şerrin anahtarıdır Bu münafıklığın alametidir Allah Tealâ’nın ayet-i kerimesinde buyurduğu gibi:
‘Münafık erkekler ile münafık kadınlar (sizden değil) birbirlerindendir Onlar kötülüğe sevk ederler, iyilikten alıkoyarlar’ (Tevbe, 67)”

Mümin kimse kendi nefsi kadar ailesi ve çevresinden de sorumludur Hatta kişinin kendine yaptığı kötülükleri Allah affeder Fakat kişi bir başkasını kötülüğe sevk ettiğinde kul hakkına girer, yanlış bir çığır açmış olur Cenab-ı Mevlâ da helalllik almadan kul hakkını bağışlamaz Açtığı yanlış çığır devam ettikçe de o kişinin günahı artar Öyleyse bu noktada büyük dikkat gerekiyor
Kişi kendi üzerine bulaşan manevi leke ve kirlerden tövbe ederek kurtulabilir Çünkü tövbe kapısı kıyamete kadar açıktır Fakat kişinin bir başkasına bulaştırdığı günahlar için sadece kendi çabası yetmez

Yine insanın başkalarına yaptığı iyilikler ahiret günü şefaatçi olacaktır Nitekim Fahr-i Kâinat Efendimiz sav buyuruyor:
“Şefaatim ümmetimden büyük günah işleyenler içindir Bir adamın ateşe atılması için emir verilir Giderken dünyada iken su verdiği bir adama rastlar, onu tanır ve ona;
– Benim için şefaat etmeyecek misin, der Adam;
– Sen de kimsin, diye sorar
– Ben sana falan gün su içirmedim mi, deyince adam onu tanır ve şefaatçi olur Böylece geri çevrilir ve cennete gider” (Tirmizî)
Buna benzer daha birçok hadis-i şerif vardır Bu hadislerden anlaşılan, kendimiz için hayırlı amel ve iş yapamamış olsak da, iman ile öldükten sonra, diğer müslümanlara yaptığımız iyilikler, tavsiyelerimiz, onları kötülüklerden engellememiz affedilmemize vesile olur Çünkü Cenab-ı Mevlâ affetmeyi sever ve çok affedicidir

İyilikten maksat ‘maruf’tur, yani Kur’an’a, Sünnet’e ve akl-ı selime uygun olandır Kötülük ise bunlara aykırı olandır Buradaki akla uygunluk da, Kur’an ve Sünnet terazisinden geçtikten sonraki uygunluktur Yoksa maddeci anlayış değil
Meşhur bir hadis-i şerifte Efendimiz sav buyuruyor:
“Sizden biri bir kötülük gördüğünde eliyle düzeltsin Buna gücü yetmezse diliyle düzeltsin Buna gücü yetmezse kalbiyle buğzetsin Bu kadarı imanın en zayıf mertebesidir” (Müslim; Tirmizî; İbn Mâce)
Bazı alimler bu hadisteki, kötülüğü el ile düzeltmek idarecilerin, dil ile düzeltmek alimlerin ve kalp ile buğzetmek de halkın görevidir demişlerdir Bu açıklamanın sebebi, gelişi güzel kötülüğü düzeltmeye çalışmanın daha bir çok kötülüğe, yanlışlığa sebep olma ihtimali dolayısıyladır
İyiliği emreden ve kötülükten de sakındıran kişinin, bunu yaparken muhtabının rencide olmaması önemlidir Çünkü sevdireyim derken nefrete sebep olabiliriz Yine engelleyeyim derken de insanları küçük duruma düşürebiliriz Bunlara dikkat etmek gerekiyor
Farklı bir çağda yaşıyoruz Öncelikle kendimizi ve sorumlu olduğumuz ailemizi, çocuklarımızı yanlışlardan, günahlardan koruyabilsek en doğru olanı yapmış oluruz Bu zor zamanda belki tam manasıyla ancak bunu başarabiliriz Herkes öncelikle kendi nefsini muhafaza edebilse önemli bir aşama kaydedilmiş olur

İslâm hayat dinidir, toplum dinidir Hükümleri toplu yaşama üzerine konulmuştur Bütün ibadetlerde, helal ve haramlarda insan unsuru göz önünde bulundurulur
Dolayısıyla herkesin ‘maruf’ üzere hareket ettiği bir toplumda iyilik yaygınlaşır, kötülük ise uzak durulan bir iş olur Bunu sağlayan da cemaat faktörüdür Müslüman bir kimse bu durumu göz önünde bulundururarak hareket eder ve çevresindekileri, ailesinin, çocuklarının geleceğini düşünür Tabii ki bu gelecek dünyalıktan ziyade ahiret üzerine inşa edilmelidir
Cenab-ı Mevlâ müberra kitabımız Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyuruyor:
“Siz, insanların iyiliği için ortaya çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz İyiliği emreder, kötülükten men eder ve Allah’a inanırsınız Ehl-i kitap da inansaydı, elbet bu, kendileri için çok iyi olurdu (Gerçi) içlerinde iman edenler var; (fakat) çoğu yoldan çıkmışlardır” (Âl-i İmrân, 110)

Ayet-i kerimede Ümmet-i Muhammed’in vasfı olarak iyiliği emretme ve kötülüğü engellemenin yanında “Allah’a inanırsınız” buyuruluyor Bu inanış, müslümanın ayırt edici özelliğidir Yaptıklarını, yapmak istediklerini Allah için yapar; yapmadıklarını yine Allah yasakladı diye yapmaz Bu şuurda olmak müslümanlar olarak hepimizin görevidir
Rabbimizin tevfik ve inayetiyle
(Mübarek EROL/Semerkand Derg)