Mahmut Efendi?Nin Bangladeşli Müridi!

Üç yıl önce onunla tanıştığımda bu güzel simanın ancak çok özel bir insana ait olabileceğini tahmin etmiştim O zaman daha on dokuz yaşındaydı Onu tanıdığımda ben de o yaşlarda olmuş olsaydım, belki de gençlik rüzgârlarının estiği senelerde kafamı duvarlara vurmak istemeyecektim Belki büyüklerime daha hürmetli olacak, hocalarımın kıymetini daha iyi bilecektim Belki daha edepli bir genç olacaktım

Kitap gibi bir genç



Müştak?ı tanımak benim için çok önemli bir hadiseydi Onun hayat hikâyesini dinlemek, dünyaya bakışını öğrenmek, kitap okumak gibi bir şeydi Hani hızlı bir hayat yaşarken, bir kitap okursunuz da o kitap sizi yavaşlatır ya! O kitabın dünyasına girersiniz de çıkmak istemezsiniz Müştak?ı tanımak işte öyle bir şeydi

Müştak, çocukluktan itibaren dünyevî hedeflere kilitlenen gençler gibi değildi Artist değildi, havalı hiç değildi Soğuk bir insan da değildi ama yaşına göre oldukça olgun ve ciddi sayılırdı O, dünyadaki vazifesinin kulluk olduğunu ve bundan daha mühim bir vazifesinin olmadığını çok iyi biliyordu Bütün hareketlerini bu bilinç çerçevesinde yapıyordu



Onu herkes tanısın istiyorum



Şimdilerde dünyanın imtihanları karşısında bocalayan genç kardeşlerimi gördükçe, Müştak?ı anlatma hevesim daha da kabarıyor Onu herkes tanısın, bilsin istiyorum Hele ki ciddi sıkıntıları olmadığı halde yatıp kalkıp şükretmek yerine, bunalım takılan kardeşlerimin Müştak?ı özellikle tanımalarını istiyorum Dertlerini gözünde büyütenler, asıl gayeden uzaklaştıkça ıstırabının arttığını hissedenler, Müştak?ın hayat hikâyesinde belki de bir çıkış yolu bulacaklardır


İsterseniz onu anlatmaya onunla tanıştığım günden başlayalım Eyüp Sultan?da Mihrişah Sultan Sibyan Mektebi?ndeydim Müştak, Dr Mehmet Emin Hoca?ma, kaldığı Kur?an kursundaki bir arkadaşından bahsediyordu Onun ayakkabısının çok eski ve altının da delik olduğunu söylüyordu Bunu anlatırken tam bir merhamet hali içerisindeydi Üzüntüsünü gözlerinden ve ses tonundan rahatlıkla hissedebiliyordunuz Hocam, bir karta not yazarak Müştak?ı ayakkabıcıya gönderdi

Ben ben ben demiyordu



Müştak?ın Anadolu?nun bir köyünden gelen fakir arkadaşını bu denli düşünmesi beni çok etkilemişti ?Ben, ben, ben? dememesi, arkadaşı için üzülmesi, onun için dertlenmesi gerçekten erdemli ve diğerkâm bir davranıştı

Sonradan Müştak?ın açlık sınırında yaşayan Bangladeşli bir ailenin çocuğu olduğunu öğrenince, bu davranışının çok daha anlamlı olduğunu anladım Evet, Müştak?ın hiçbir gelirinin olmadığını, bir şemsiyesinin bile olmadığını, altı yıldır gurbet ellerde anneden babadan uzak yaşadığını öğrendim Fakat o, fakirliğinden bahsetmeyi seven bir genç değildi Asla hiç kimseden tek kuruş beklentisi yoktu İlme yönelmişti, gözü başka da bir şey görmüyordu Kimseye tamah etmiyordu

İslam fıkhının tartışmalı konularını konuşuyorduk



O günden sonra onunla ara sıra görüşmeye devam ettik Bir yerlere davet edildiğim zaman onunla beraber gitmeye çalışıyordum Hatta bir seferinde de GENÇ dergisinin iftarına beraber gitmiştik Oradaki tanıştığı kişilerin çok güzel insanlar olduğunu söylemişti bana

Müştak?la bu tür davetlere gidip gelirken İslam fıkhının tartışmalı konularını konuşuyorduk O, yaptığımız amellerin farz mı vacip mi sünnet mi olduğunu benden çok daha iyi biliyordu Zaten bulunduğu kursta başta Arapça ve Kur?an olmak üzere dinî ilimleri tahsil ediyordu

Eyüp Sultan'da hikâyesini dinledim



Bir gün Müştak ile birlikte Eyüp Sultan Tepesi?ndeki Küçük Hüseyin Efendi?nin türbesini ziyaret ettik O gün kendisinden bana Bangladeş hakkında bilgi vermesini istedim Bu arada da doğduğu bölge ve ailesi ile ilgili de sorular sormuştum O gün onun bir soyadının bile olmadığını öğrendim Çünkü Bangladeş?te sadece zenginler soyadı kullanabiliyorlarmış


Müştak, Bangladeş?in Silet şehrinin bir ilçesinde dünyaya gelmiş Oranın halkı genellikle pirinç tarımı ile uğraşıyormuş Ama pirinç orada çok pahalı olduğu için sadece zenginler yiyebiliyormuş Müştak, bulunduğu ilçede sekizinci sınıfa kadar okumuş ve sınıfının birincisi olmuş Ancak maddi durumu iyi olmadığı için okulunu bırakmak zorunda kalmış

Bangladeş?te günde bir öğün yemeği zor bulan milyonlarca insan var



Müştak, kız kardeşi ve anne babası ile birlikte Bangladeş?te fakirlikten dolayı çok zor günler geçirmiş Evde yemek olduğu günlerde sadece arpa ekmeği ya da arpa lapası yiyebiliyorlarmış O günleri anlatırken Müştak; ?Karnımızın doymadığı çok oluyordu ama hiç yemek bulamadığımız gün az oluyordu Ayda üç dört gün hiç yemek bulamadığımız oluyordu Diğer günlerde bir öğün yemek yiyorduk? diyor Müştak, bugün Bangladeş?te bu durumda yaşayan milyonlarca insanın olduğunu söylüyor

Müştak on yaşındayken babası çalışmak ve ailesine para göndermek için kaçak yollarla İran?a gitmiş Bangladeş?te telefonun olmadığı o yıllarda babasından altı sene hiç haber alamamışlar O zaman diliminde Müştak?ın annesi günde bir öğün yemek ve çok az da bir para karşılığında bir profesörün evinde çalışıyormuş Babasız geçen o yıllarda da çok açlık çekmişler

16 yaşında İran?a gidip babasını buldu



2006 yılında 16 yaşına giren Müştak babasını İran?a götüren kaçakçılar aracılığı ile Afganistan üzerinden İran?a gitmiş ve babasını bulmuş Gittiğinde babasının sefalet içerisinde çok zor şartlarda yaşadığını görmüş Üstelik babası çok hastaymış

Babası onu birkaç gün misafir ettikten sonra; ?Burada işçilere çok az para veriyorlar Sen Türkiye?ye git, orada birkaç sene çalıştıktan sonra Avrupa?ya geç ve orada çalış Oradan döndüğünde kazandığın parayla memlekette bir iş kurarsın? demiş ve elindeki az parayı da oğluna vererek onu Türkiye?ye göndermiş

Türkiye?de de zorluklar yaşamış



Müştak, Türkiye?ye gelince Tahtakale?de beş altı hemşerisi ile birlikte köhne bir evde kalmaya başlamışlar İlk üç ay iş bulamamış Onu Türkiye?ye getiren adamlara borcunu ödeyebilmek için çok çalışması gerekiyormuş İlk önce bir kapı kolu atölyesinde iş bulmuş ancak orada bir ay çalıştıktan sonra maaşını alamayınca işi bırakmış Sonra ?alçıyı kalıplara döküp boyuyorduk? diye tarif ettiği bir süs eşyası yapım atölyesinde haftalık 100 liraya çalışmaya başlamış Yedi sekiz ay çalıştıktan sonra sezon bitince o işten de ayrılmak zorunda kalmış Tekrar birkaç ay işsiz kalmış


Sonra temizlik işçisi olarak bir işhanında çalışmaya başlamış Sabah yediden akşam dokuza kadar o iş hanının her türlü işini en güzel şekilde yapıyormuş İşini iyi yaptığı için de handaki herkes onu tanıyıp seviyormuş O güne kadar ilk defa anahtarı teslim edebilecekleri bir temizlik işçisi bulabilmişler

Tam da Yunanistan?a gitmeye karar vermişken?



Müştak, handa çalıştığı süre zarfınca namazlarını hanın yakındaki bir camide kılıyormuş Bazı zamanlarda da orada Kur?an okuyormuş Bu dönemde Müştak handaki bazı dükkân sahiplerinin, gayri ahlakî durumlarına şahit olunca, oradaki hadiselere şahit olmanın utancını hissederek bu işten de ayrılmaya karar vermiş Helallik istemek için her gün gittiği caminin hocasına gittiğinde ?Hocam? demiş; ?Hakkınızı helal edin, ben bu işten ayrılıyorum, Yunanistan?a gideceğim?

Bu sözlerini duyan İmam Efendi?nin gözlerinin dolduğunu görmüş Müştak? İnanamamış ve İmam Efendi?nin gözlerine dikkatlice bir kez daha bakmış İmam Efendi, bu sefer Müştak?a sarılmış ve içli bir şekilde ağlamaya başlamış ve ona; ?Müştak?ım sakın gitme? Seni severim, gidersen üzülürüm? demiş

İmam Efendi?nin gözyaşlarından etkilenmiş



O gün Müştak eve gittiğinde İmam Efendi?nin gözyaşlarını bir türlü aklından çıkartamamış O gece yüreğinde şimşekler çakıyormuş ?Benim için annem babam bile böyle ağlamazken bu Hoca Efendi niye ağlıyor?? diye uzun uzun düşünmüş Allah için sevmenin ne demek olduğunu o gün çok iyi anlamış

Ertesi gün İmam Efendi Müştak?ı bulmuş ve ona; ?Sen Kur?an okumak istiyorsun öyle değil mi?? demiş ?Evet, tabi istiyorum? demiş Müştak İmam Efendi büyük bir heyecanla; ?Bir Kur?an kursunun yöneticileri ile konuştum, artık bundan sonra orada kalacaksın ve ilim öğreneceksin Bir kuruş ücret de ödemeyeceksin? demiş İmam Efendi?nin bulduğu kurs, nam-ı değer Efendi Hazretlerinin kursuymuş

Efendi Hazretlerini görünce bağlılığı ve ilme iştiyakı arttı



Müştak, o sıralar babasının İran?da üç kere ameliyat olduğunu ve hasta bir vaziyette beş parasız Bangladeş?e döndüğünü de yeni öğrenmiş Annesi, babası ve kardeşi her daim gözünde tütmekteymiş ?Ben Kur?an kursuna gidersem, onların hâli ne olacak? diye kara kara düşünüyormuş İmam Efendi, anne ve babasına az da olsa bazı yardımları ulaştırabileceğini söyleyince, Müştak bu kursta kalmayı kabul etmiş Türkiye?de kalması için yasal izinler alındıktan sonra 2008 yılından itibaren Mahmut Efendi?nin Kur?an kursunda kalmaya başlamış

Müştak, Kur?an kursunu ve hocalarını çok benimsemiş Oradaki edep ve erkana kolay bir şekilde uyum sağlamış Birkaç ay sonra İsmail Ağa Camii?nde Efendi Hazretleri?ni ilk defa görmek nasip olmuş Herkes onu görmek isteyince izdiham oluştuğundan o gün çok fazla görememiş


Başka bir gün bir camide icazet törenine katılan Mahmut Efendi?yi orada saatlerce izlemiş Müştak O günü anlatan Müştak; ?Onu gördüğümde böyle âlim ve mübarek bir zat ile aynı ortamda olduğum için dünya ile ilgili bütün her şeyi unutmuştum Onun o güzel halini anlatmaya gücüm yetmez?? diyor Efendi Hazretlerini görmesiyle birlikte, gittiği yola olan bağlılığı da artan Müştak artık daha bir heyecan ve gayret ile ilim yolunda ilerlemeye devam eder

Altı yıldır ailesini göremedi



16 yaşından beri gurbet ellerde ailesinden uzak yaşayan ve eline üç kuruş geçtiğinde onlara gönderen Müştak?ın hikâyesi burada bitti Müştak bugün Mahmut Efendi?nin Kur?an kurslarından birinde ilim öğrenmeye devam ediyor Fakat onun yürek acısı hiç bitmedi Çünkü altı yıldır ailesini göremedi

Ülkesinin yasalarına göre oraya döndüğü takdirde tekrar Türkiye?ye gelmesi mümkün değil Nasıl olacak, ailesine kavuşacak mı bilmiyorum Tek bildiğim Müştak?ın Yusuf aleyhis selam gibi gurbet ellerde acı çekmeye devam ettiği fakat hiçbir zaman Allah?a şükretmeyi terk etmediğidir?