Sevmek Ne Kelime Taparım..

Atatürk, muhtelif vesilelerle maiyetinde çalisan kimselerin samimiyet ve sadakatlarini imtihan etmesini gayet iyi bilirdi Insanlarin halet-i ruhiyesini, niyet ve emellerini teshis ve temyiz etmekte selaleler saçan bir zekaya malikti

O büyük insan, bir gece Çankaya köskündeki bir ziyafette devrin vekillerinden maruf bir zata söyle bir sual sorar:

- Beni hakikaten sever misiniz?

Muhatabi hemen cevabi yapistirir:

- Sevmek ne kelime Ata'm, taparim!

- Peki her dedigimi de yapar misiniz?

- Derhal

Atatürk, bu söz üzerine belinden tabancasini çikarir ona uzatir

- Öyleyse, al tabancami, sik kafana

- "Aman Atam" der, herhalde benimle saka ediyorsunuz Benim ölmemi istemezsiniz Meseleyi anlayan Atatürk, yeleleri kabaran bir aslan mehabetiyle disarida hizmet eden askeri yanina çagirip ayni sualleri sorup, cevabini aldiktan sonra, karsisinda Toroslar’dan kopmus bir kaya parçasi gibi duran bu bagri yanik Anadolu çocuguna tabancasini uzatip kafasina sikmasini emreder Aslan Mehmetçik, bu emri bilatereddüt yerine getirir, fakat kendisine bir sey olmaz Çünkü, Atatürk, daha önce tabancasindaki merminin kursununu çikarmistir

Iste o zaman, Atatürk yanindakilere söyle der:

- Beni ve vatani seven hakiki insani gördünüz mü?