Siz Çocuğunuzun Farkindamisiniz

Susmak ve Öğrenmek


Bir gün susmayı öğrendim Öyle bir sustum ki belki sonsuza kadar susacaktım

Çünkü susmak benim küçücük dünyamda babamla kurduğum iletişim tarzıydı Babam akşamları eve yorgun dönerdi Ben bütün gün evde sıkılır onun gelişini iple çekerdim

Daha o kapıdan girer girmez boynuna atılır onunla oynamak isterdim Babam sarılır, öper sonra da, hadi odana git, derdi Yemek hazırlanınca annem çağırır bu defa masada bir araya gelirdik babamlaOnlar annemle konuşurken ben araya girer, sesimi duyuramayınca da bağırırdım Babam sinirlenir, 'Bütün gün insanlara kafa patlatmaktan bunaldım, birde sen kafamı ütüleme!' derdi Annem de 'Bütün gün zaten seninle uğraştım, bir çift laf da mı konuşturtmayacaksın babanla?' diye

çıkışır, beni odama gönderirdi

Çaresiz bir şekilde boynumu büker odama yani hapishaneme doğru yol alırdım Babam arkamdan, 'Bizim bir odamız bile yoktu, her şeye sahip, hâlâ ne istiyor anlamadım' diye bağırmaya devam ederdi 'Keşke benim de bir odam olmasaydı, keşke bizim de evimiz bir odalı olsaydı da hep birlikte otursaydık' derdim içimden; ama yüksek sesle söylemeye cesaret edemezdim

Yemekten sonra babam kanepeye uzanır, eline kumandayı alır, televizyon seyrederdi Beni yanına çağırır biraz severdi Onun izleyeceği önemli birşey varsa beni adeta yerimden bile kıpırdatmazdı Azıcık hareket edip koşup oynamaya çalışsam oda hapsim yeniden başlardı Bir gün anladım ki susunca babamla daha iyi anlaşıyoruz Bu defa susarak yapabileceğim oyunlar geliştirmeye başladım Önce resim yaparak başladım işe Babam çizdiğim resimleri çok beğeniyor; 'Bak, böyle uslu uslu oyna işte' diyordu Babam bazen göz ucuyla bakıyor, resimle ilgili bir şey sorsam afallıyordu Ama bana kızarak beni artık odama göndermiyordu

'Son günlerde ne de akıllandı benim oğlum' diye komşulara anlatıyordu annem halimi

Resimlerim arttıkça ortalık dağılmaya başladı Annem 'Odanı topla!'diye odama kapattığında işe nereden başlayacağımı bilemiyordum

Ben bunlarla uğraşırken zaman geçiyor; ama odamı toparlamayı beceremiyordum Annem odama gelip 'Bak sana resim yapmayı yasaklayacağım' dedi bir gün Susuyor olmamı usluluk olarak değerlendiren ailem resim yapmayı da elimden alırsa ben ne yapacaktım?


Bu düşüncelerle bir aile tablosu yaptım Babam eve gelince uygun zamanı kolladım Her zamanki gibi yemekler yendi, odaya geçildi Babam oturur oturmaz çizdiğim resmi getirdim Babam baktı Hım, dedi 'Çok güzel olmuşBu adam benim herhalde' dedi

Ben 'Hayır o adam değil, bu çocuk sensin'dedim O 'Hayır, bu adam benim, bu çocuk sensin, bu küçük kız da arkadaşın'dedi

Ben yine 'Hayır, o büyük adam benim, bu küçük adam sensin, bu küçük kız da annem' dedim

Babam benimle uğraşmaktan vazgeçip: 'Peki neden bizi küçük çizdin?' dedi Heyecanla başladım anlatmayaBen büyüyüp adam olacağım İş bulup çalışacağım Siz yaşlanıp küçüleceksiniz Beliniz bükülecek, komşumuz Ahmet amca ile Ayşe teyze gibi küçücük kalacaksınız Ben işten geldiğimde yorgun olacağım Siz benimle konuşmaya çalıştığınızda işyerinde kafam şişmiş olacağından sizi duymayacağım bile Siz benimle bir şeyler paylaşmak istediğinizde 'Hadi odanıza çekilin de kafa dinleyeyim' diyeceğim Ve bir de bağıracağım 'Her şeylerini alıyorum Sıcacık odaları da var, daha ne istiyorlar' diye


Annemle babamın gözleri fal taşı gibi açılmıştı Duyduklarına inanamıyorlardı Bana sarılıp beni öyle içten bir okşayışları vardı ki sonsuza kadar konuşsam hiç bıkmadan dinleyecekler gibiydi


Farkında' Olmalı İnsanKendisinin, Hayatın Olayların, Gidişatın Farkında Olmalı


Ömür Dediğin Üç Gündür,


Dün Geldi Geçti


Yarın Meçhuldür,


O Halde Ömür Dediğin Bir Gündür,


O Da Bugündür

selamün aleyküm kardeşim çok güzel bir yazı paylaşmışsın,

Malesefki aılelerın en büyük hatası bu oluyor çocuklara herseyı alarak onları mutlu ettiklerını sanıyorlar ama çocuğun en büyük mutluluğu sevgidir aslında zaten çocuk bütün gün babasının özlemiyle akşam olmasını beklıyor babası eve gelıyor ama yorgun olduğundan çocukla ilgilenmıyor ve çocuk hüsrana uğruyor annesı de ev işiydi yemekti derken oda ilgilenemıyor çocuck anne ve babasının sevgisinden mahrum kalıyor çok yanlış bır davranış ama geneli böle aılelerın helede zengin aıle çocukları daha uygun bu yazıya ve yetişen gençlerıde göruyoruz çevremızde çocuğu dünyaya getirmek kolay önemli olan vatanına ve milletıne faydalı, imanlı, hayırlı evlatlar yetiştirmek sevgiyle büyütmek hepimiz bir gün yaşlanıcağız eğer yaşlandığımızda evlatlarmıza yaptığımız yanlışların aynısını görmek istemıyorsak istemediğimiz hiç bir davranışı bizlerde çocuklarmıza yaşatmamalıyız

''Ne kadar ekmek okdar köfte'' hesabı yada ''Ne ekersen onu biçersin''


Allah (cc) razı olsun SELAM VE DUA İLE