Sevinçler Paylaştıkça Çoğalır...

Evlilikte Mutluluğa Giden Üç Basamak





Genç kadın sızlanıyordu:

"Eşim ne beni duyar, ne anlar ne de sevdiğini dile getirir Kendine ait bir dünya kurmuş orada tek başına yaşar Sonra da bana "hiçbir şeyle mutlu olmayan karamsar kadınsın" deyip işin içinden çıkar


Evet, evlilikte mutluluğa giden üç basamak vardır:
"Duymak, anlamak sevmek"

"Duymak" insanı "anlamak" basamağına "anlamak"sa "sevmek" basamağına çıkarır


Nasıl ki, dilsiz ve sağır bir insanın dilini bilmediğinizden duyamazsınız

Duymadığınız için de anlayamazsınız


Eşler de birbirlerinin beklentilerini duyup cevap vermezse eşin, sürekli "beni anlamıyorsun?" diye sızlanmasına zemin hazırlar


Böyle bir eş, eşinin sadece madde boyutunda yanında olur

Ruh boyutunda ise yalnız bırakır

Ruh dünyasının gereksinimlerini yerine getirmez

Anlaşılmadığını düşünen eş ise kendisini yalnız hisseder

Yalnızlığın başladığı evlilikte ise ciddi problemler ortaya çıkar


Eşler birbirini çok sevse bile birbirlerinin beklentilerinin ne olduğunu anlamadıkları için,

"Neden beni anlamıyorsun, anlamak istemiyorsun? vb" tartışmaları arasında sevgileri de buza keser


Birbirlerini anladıklarında, beklentilerine cevap verdiklerinde aralarındaki tartışma kalkar Anlayış güneşi sevgi buzunu çözmeye, anlayış ateşi sevgi aşını pişirmeye başlar


Genelde birbiriyle anlaşamayan eşler, ayrı ayrı fert olarak mükemmel insanlardır

Fakat eş olarak bir araya geldiklerinde birbiriyle anlaşamaz hatta ayrılırlar


Prof Nevzat Tarhan'ın çok güzel bir tespiti var

Aileyi orkestraya benzetir

Eşlerin her biri çaldıkları enstrümanı tanır, bilir ve dilinden anlayarak çalarsa o orkestrada uyum olur

Aksi halde ortaya kulakları sağır eden bir ses çıkar

Ki böyle bir orkestranın olduğu ortamda bulunanlar orayı terk eder


İşte ayrı ayrıyken mükemmel olan ama bir araya geldiklerinde anlaşamayan çiftler, kendilerini o orkestranın bir parçası olarak kabul etmez

Çalacağı enstrümanın diğer enstrümana uyum sağlaması gerektiğini anlamadan bildiği gibi çalar

O zaman da eşler arasında uyum olmaz

Her kafadan bir ses çıkar

Aile curcunaya döner

Ve birlik beraberlik de bozulur


Demek ki, evlilikteki mutluluk formülü "duymak, anlamak, sevmektir"

Bu formül evlilikte "biz" duygusunu harekete getirir


Eşler, "bizim evimiz, bizim çocuğumuz, bizim aşkımız, bizim sevinç ve kederimiz" diye düşünür


Aksi halde eşlerin "egoları" devreye girer

"Ben seni dinlemek zorunda değilim Çünkü ben bilirim Ben anlarım Ben böyleyim Beni böyle sev" düşüncesi oluşmaya başlar


"Ben" duygusunun hakim olduğu ailede despot bir kral ve uyulması gereken kurallar vardır Aile bireyleri o kurallara uymak zorundadır

Uymayan anında cezalandırılır


Eşler "biz" dediği zaman ise katı kuralların hakim olduğu despotça baskı ortadan kalkar Paylaşım başlar

Paylaşımın olduğu yerde ise huzur, saadet ve mutluluk vardır

Çünkü;
"Sevinçler Paylaştıkça Çoğalır

Sıkıntılar Paylaştıkça Azalır"
Alıntı: Gülay ATASOY