Ne Bekliyoruz?

Mutlu olmak için bir şeyleri beklemeye gerek yok


Kadın eşine,

"Hayatım koltuklarımızı değiştireceğin günü bekliyorum" dedi

Erkek,

"Ben de senin iktisatlı bir kadın olmanı bekliyorum" cevabını verirken;

çocuk atıldı:

"Baba ben de cep telefonumu almanı bekliyorum"


Evet, asrımızın hastalığı beklentiler ve beklentileri beklemekle geçen ömürler Kadın kocasından rahat bir hayat yaşatmasını bekliyor

Güzel bir ev, eşya, hatta araba almasını bekliyor

Kısacası filmlerdeki gibi bir hayat bekliyor


Erkekse, eşinden beklentilerine cevap veremediğinden dolayı anlayış ve hoşgörü bekliyor

Evin huzurunu, dirlik ve düzenini sağlamasını bekliyor


Çocuklar, babalarından özel okula gitmeyi, markalı giyinmeyi, her çıkan cep telefonundan alınmasını kendine ait bilgisayarının olmasını bekliyor


Evin kedisi bile reklamlardaki mamadan yemeyi, aşılarının yapılmasını, hastalandığında veterinere götürülmesini bekliyor

Hayat, beklentileri beklemekle geçiyor

Tabii ki, her beklentinin gerçekleşmemesi de insanları mutsuz ediyor

Bu mutsuzluklarsa ailenin mutluluğuna tesir ediyor

Oysa mutlu olmak için bir şeyleri beklemeye gerek yok

Mutlu insan her yerde, her şartta ve her şeyle mutlu olur


Nasıl ki, küçük bir havuzda yüzmesini bilmeyene, koskoca okyanus verseniz yine yüzemez


Aynen öyle de küçük şeylerle mutlu olmayan bedbin insana bütün dünyayı da verseniz mutlu olmaz


Çünkü mutluluk sabırla avlanır, sebatla büyütülür

Tahtını madde aleminden ziyade mana alemine kurar

Bir çiçeğin yapraklarında, bir böceğin kanatlarında, bir bebeğin gülücüklerinde onun parıltıları saklıdır


Çiçeği sevmeyene has bahçe verseniz bir mana ifade etmez


Kuşun uçuşundan mutlu olmayanı göklerde uçursanız uçmaz!


Mutluluk birilerinden bir şeyler bekleyerek elde edilmez

Daha doğrusu parayla satılmaz İnsanın yüreğinde, gönlünde saklıdır


Mutsuzun kalp sarayıysa virane, gönül bahçesi harabedir


Böyle insanların yapması gerekenler, bu hanımın anlattığı olayda saklıdır:


"Oğlum üniversiteyi kazanamadı O sıkıntıyla yürürken karşıma bir aile çıktı Annenin elinde özürlü bir çocuk Çocuğu bir türlü zaptedemiyor O an donup kaldım Ben neler düşünüyordum O anne neler yaşıyordu Ben de o annenin yerinde olabilirdim Bana verilene şükredip mutlu olacağıma, verilmeyene üzülüyordum O an Allah'a böyle bir evladım olmadığı için şükrettim"


Evet bu anne gibi bize verilmeyenlere feryat etmek yerine verilenlerle mutlu olmalıyız


Bir elimiz yoksa iki eli olmayanlara bakmalıyız

Bir gözümüz yoksa iki gözü görmeyenlere dikkat etmeliyiz

Gözümüzü bizden yukarılara değil aşağılara çevirmeliyiz

Ancak o zaman beklentilerimize karşılık bulamadığımız zaman sıkıntımız azalır


Tabii, bir şeyleri beklerken bizi bekleyen şeyleri de unutuyoruz


Yakınlarda vefat eden Prof İbrahim Canan'ın eşi Zarife Hanım,

"Sabah güle oynaya gönderdik, gece onu beklerken ölüm haberini aldık" diyordu


İsterseniz beklentilerimize kavuşamadığımız için duyduğumuz üzüntüleri bir kenara koyup biraz da bizi nelerin beklediğini düşünelim

Alıntı: Gülay Atasoy