Seni Beklemek Mühürlemekti Yüreğimi

Ne zormuş beklemek seni ne zormuş, bir bilsen!



Yıllar gibi süren saatler, dakikalar, katlanılmaz bir hal alırken; ısrarla, inatla beklemek seni
Dönüşü olmayan yollarda, sonu bilinmeyen maceralarda bir masal kahramanı gibi umutla, bazen karamsarlıkla, yılmadan beklemek seni
Sevdayı anlatmaya çalışan, bazen ayrılıktan dert yakınan, umudu ufuktan geçen gemilerde arayan, özleyişle sevişi birbirine dolayan şairlerin kitaplarının arasında boğulurken beklemek seni
Yokluktan var etmeye çalışmak seni
Sessizliğe gömerek duygularımı, kulağımı kapatarak hıçkırıklarını duymamaya, görmemeye, hissetmemeye çalışmak
Beklemek seni
Çorak toprakların yağmuru dört gözle beklemesi gibi beklemek seni
Bir annenin, gurbet akşamlarında yavrusunu yitirişinin ardından, dualarıyla beklediği gibi beklemek seni
Kardelenlerin sabırla, tüm zorluklara rağmen üstündeki karın içinden gün ışığına uzanması gibi beklemek seni
Yorgun bir gönüle, tuhaf bir hüzünle beklemek seni
Ne zormuş bir bilsen!
Bekleyişlerin durağı olmuş yüreğim senin yüzünden, çaresizlerin sığınağı
Suskunluğun adresi olmuş, gülüşlerin düşmanı
Ayaklarım gitmez isteyerek bir yere
Gözlerim bir karanlık deniz olmuş, yolunu bulamazsın girsen içine
Eski sıcaklığını kaybetmiş ellerim, çiçekleri tutamaz olmuş; kokusunu alamaz, yüzlerine bakamaz olmuş
Hareketli sarkılardan bile kederlenir olmuşum senin yüzünden
Fırtına ekip rüzgar biçmişim senin yüzünden
Ekinlerim bilmez gün ışığını, bozkırın bağrındaki güneşin tadını, yağmurun ve toprağın kokusunu, derelerin şırıltısını
Bilmezler onlar, uğur böceklerinin uğurunu, aralarında yeşeren otların faydalarını, çekirgelerin yeşilliğini
Bilmezler gökyüzünün ne kadar mavi olduğunu

Görünmeyen bir el çizer bizim kaderimizi
Kader dediğim, bulutların arasından sıyrılan bir gün ışığı gibi süzülür kimi zaman penceremden içeri
Kimi zaman kapkaranlık bulutlarla doldurur içimi
Tıpkı senin gibi, tıpkı seni beklediğim gibi, beklerim kaderin bana getireceği güzel günleri
Güzel günlerde daha bir dik dururum hayata karşı
Güzel günlerde dindiririm bütün acılarımı, sıkıntılarımı, yalnızlıklarımı, inleyişlerimi, ahlarımı
Güzel günlerde severim bir kadını, en derinden, en yürekten
Güzel günlerde bekleyişlerim son bulur; unuturum seni ve seni nasıl delice beklediğimi
Güzel günlerde daha çok severim kendimi, sevildiğimi bilmekten emin, sevildiğimi bilmekten mesut, sevildiğimi bilmekten gururlu
Çiçek bahçelerine benzer yüreğim güzel günlerde
Daha güleç bakarım aynada kendime
Her sabah umutla adımlarım sokakları; her akşam umutla dönerim evime güzel günlerde
Ama kader sıyrılır mı bilinmez bulutların arasından
Bilinmez
Ben beklerim seni hala aynı yerde, kaldığım yerden devam ederek
Ne zormuş seni beklemek!
Bekleyişin sızısını hafifletmek için sokaklarda başıboş dolanmak, boş boş camekanları seyretmek ne zor!
Hele baktığım camekanlarda seni görmek, sokaktaki insanları sana benzetmek
Havada kokunu teneffüs etmek, ensemde soluğunu hissetmek ne zor!
Oysa acılar olgunlaştırır derler insanı
Ama bıraksın artık bu olgunluk yakamı!
Bu bekleyiş bitsin, bitsin ki güzel günler gelsin
Güzel günler seni bana getirsin

Ne zormuş seni beklemek ne zormuş, bir bilsen!




Alıntı