Değnekten At

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

İki çocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar verirler

Piknik yerine vardıklarında anne yemeği hazırlarken, çocuklar babalarıyla birlikte yürüyüşe çıkar

Uzun bir yürüyüşten sonra oldukça yorulan küçük çocuk yalvarırcasına bakan gözlerle,

'Babacığım çok yoruldum

Lütfen beni kucağında taşır mısın?' der

Baba; 'Ben de yorgunum oğlum'' der demez çocuk ağlamaya başlar

Baba tek kelime etmeden ağaçtan bir dal keser

Dalı bıçakla biçimlendirip, çocuğa zarar vermeyecek biçimde yontar

Sonra dalı oğluna verir

'Al oğlum, sana güzel bir at' der

Çocuk sevinçle dal parçasından yontulmuş ata biner ve sıçrayarak, ata vurarak annesinin yanına doğru gitmeye başlar

Babasını ve ablasını geride bırakmıştır bile

Baba gülerek kızına: 'İşte yaşam budur kızım

Bazen zihnen ya da bedenen kendini çok yorgun hissedeceksin

İşte o zaman kendine değnekten bir at bul ve neşe ile yoluna devam et

Bu at, bir arkadaş, bir şarkı, bir çiçek, bir şiir yada bir çocuğun tebessümü olabilir

'

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Harika bir yazı çok beğendim ve herkesin değnekten atı eksilmesin

Sanırım dört yıl önceydi Sabahta Refik Durbaş'ın köşesinde okumuştum ilk defa Değnekten At'ı,daha sonra nette okudum bir kaç kez ama bi tanesi farklı bitiyordu diğerlerinden kaydetmiştim

Az önce sende tekrar okuyunca paylaşmayı düşündüm yakazanın notu diye başlayan şiiri

yakazanın notu

Kalbim avuçlarımda bir güvercin kanadı…Sevgi garip bir yangın

Yaşaması icin büyümesi gerek…O yangına herşeyini atacaksın; zamanını, gururunu, dehanı…Ve kül olacaksın

İnsanlar ondan korkuyor, ondan yaşamıyorlar

Sonsuz karşısında cücenin korkusu

benim değnekten atım da buradaki sıcacık insanlar…

Yüreğinizden sevgi hiç eksilmesin

Sevgiyle

http://duygularayolculuk

blogcu

com/

_16975081

html

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Değnekten At İki çocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar verirler Piknik yerine vardıklarında anne yemeği hazırlarken, çocuklar babalarıyla birlikte yürüyüşe çıkar Uzun bir yürüyüşten sonra oldukça yorulan küçük çocuk yalvarırcasına bakan gözlerle, 'Babacığım çok yoruldum Lütfen beni kucağında taşır mısın?' der Baba; 'Ben de yorgunum oğlum'' der demez çocuk ağlamaya başlar Baba tek kelime etmeden ağaçtan bir dal keser Dalı bıçakla biçimlendirip, çocuğa zarar vermeyecek biçimde yontar Sonra dalı oğluna verir 'Al oğlum, sana güzel bir at' der Çocuk sevinçle dal parçasından yontulmuş ata biner ve sıçrayarak, ata vurarak annesinin yanına doğru gitmeye başlar Babasını ve ablasını geride bırakmıştır bile Baba gülerek kızına: 'İşte yaşam budur kızım Bazen zihnen ya da bedenen kendini çok yorgun hissedeceksin İşte o zaman kendine değnekten bir at bul ve neşe ile yoluna devam et Bu at, bir arkadaş, bir şarkı, bir çiçek, bir şiir yada bir çocuğun tebessümü olabilir'

08-04-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Değnekten At Harika bir yazı çok beğendim ve herkesin değnekten atı eksilmesin Sanırım dört yıl önceydi Sabahta Refik Durbaş'ın köşesinde okumuştum ilk defa Değnekten At'ı,daha sonra nette okudum bir kaç kez ama bi tanesi farklı bitiyordu diğerlerinden kaydetmiştim Az önce sende tekrar okuyunca paylaşmayı düşündüm yakazanın notu diye başlayan şiiri yakazanın notu Kalbim avuçlarımda bir güvercin kanadı…Sevgi garip bir yangın Yaşaması icin büyümesi gerek…O yangına herşeyini atacaksın; zamanını, gururunu, dehanı…Ve kül olacaksın İnsanlar ondan korkuyor, ondan yaşamıyorlar Sonsuz karşısında cücenin korkusubenim değnekten atım da buradaki sıcacık insanlar… Yüreğinizden sevgi hiç eksilmesin Sevgiyle http://duygularayolculukblogcucom/_16975081html