Çok Sevme Bahtsız Olur

Aç koyma hırsız olur, çok dövme arsız olur, çok sevme bahtsız olur…”

Atasözü





Çocuklara, ergenlere ve ailelerine psikolojik danışmanlık yapıyorum “Sorunlu çocuk yoktur, sorunlu ana-baba vardır” deriz Yani çocuklarda gördüğümüz sorunlar büyük ölçüde ana babanın yanlış tutumundan kaynaklanır Çünkü insanın kişiliğinin üçte ikisi 0-6 yaş arasında oluşur Yani etkiye en açık olduğu dönemde ki bu dönemde de en yoğun eğitimi ebeveynden alır

Ana babada özel bir ruhsal rahatsızlık yoksa yapılan hatalar genellikle iyi niyetlidir Mesela çocuk arsız olmasın diye katı bir disiplin uygularız veya üzülüp incinmesin diye her istediğini yapmaya çalışırız Özellikle çocuk eğitimini daha esaslı vermek isteyen ebeveynlerde bu ikinci tutumu daha fazla görüyoruz Çocukerkil ya da veledşâhi aile olarak nitelediğimiz bu aileler, çocuk küçükken disiplin problemi yaşıyorlar Zira çocuk, sınır tanımayan doktorlar misali sınır tanımadan büyüyor ve “o ne derse o” oluyor Kurallar onun istekleri doğrultusunda konuyor hatta çoğunlukla kural falan konamıyor, küçük prens ya da prenses ne isterse yapılıyor Onu kayıtsız şartsız memnun etmek, evdekilerin başlıca görevidir artık

İşin acı tarafı “ne istediyse yaptık, bir dediğini iki etmedik” diyen ebeveyn, ancak çocuğun çığırından çıktığını görüp bize geldiğinde “acaba yanlış mı yaptık?” sorusunu sorabiliyor Maalesef bir çocuğun her istediğini yapmak, ona kötülük olarak yetiyor Çünkü ilk altı yılda anne baba, çocuk için dünyayı temsil eder Çocuğun dünya algısını ebeveynin davranışları belirler Bu yavrucaklar da sanıyor ki bütün dünya onlara böyle davranacak Bir halk tabirindeki gibi onun insanlar onun her yorulduğu yere han yapacaklar sanıyor Fazla (!) sevilen bu çocuklar bir müddet sonra balon gibi şişkin bir egoya sahip oluyorlar Sırf var oluşlarından dolayı çevrelerine lutfettiklerini düşünüp istedikleri yapılsın diye bekliyor, dış dünyada o kadar da umursanmayıp sıradan biri muamelesi gördüklerinde ise hırçınlaşıyor ya da içlerine kapanıyorlar… Yani mutlu olmaları için ailelerinin seferber olup hiçbir şeyi esirgemediği bu çocuklar dünyayı tanıyamadıkları ve çok şey bekledikleri için tam tersine mutsuz oluyorlar

Anne babaları bu çocuklara hayat hakkında yalan söylüyor Dünyanın gerçekliğini anlayamayan çocuk da büyüdüğünde, hayatı tanımaya başladığında sürekli hayal kırıklıkları yaşıyor Çünkü artık dünya onun etrafında dönmemektedir İnsanlar onun kıymetini bir türlü bilemez, hep haksızlık ederler hatta onun muhteşemliğini kıskandıkları için kuyusunu kazarlar… Biz bunlara durumuna göre narsistik ya da megaloman diyoruz İnsanın narsistik olmaması için büyürken optimal kırılmalar yaşaması gerekiyor

Optimal düzeydeki kırılmalar psişik yapının gelişmesi için şarttır Kırılma ve bu kırılmanın getirdiği içsel yapılanma olmaksızın psişik olgunlaşma olamaz Ancak, kayıp ve kırılma ezici ağırlıkta ve zamansız olmamalıdır Bir çocuğun hiç kayıp ve kırılma yaşamaması da başka bir sorundur Bir psişik yapı, kayıp yaşamaksızın olgunlaşamaz

Oysa kendini bilinçli ve duyarlı addeden ana babalar, çocukları hiçbir hayal kırıklığı yaşamasın diye seferber oluyor, dahası ona iyilik yaptıklarını zannediyorlar Aslında çocukların aile içindeki halleri, koza içindeki kelebeğe benzer Koza içindeki hayatını tamamlayan kelebek, yumuşacık başı ile önce kozayı deler Ama bu çok da kolay olmaz Yavru kelebek mücadele eder Eğer siz, bir anne kelebek olarak, yavru kelebeğinizin bu kıvranışlarına üzülür ve “Yavrum dışarı daha kolay çıksın” diye, deliği genişletirseniz, sizin kelebeğiniz bir ömür boyu uçamaz Çünkü kanatları o mücadele sırasında uçmaya hazır hale gelecektir

Eskiler çocuk eğitiminde aşırılıklardan kaçınılması gerektiğini ne güzel ifade etmişler “Çok sevme bahtsız olur” Baht kavramını metafizik olarak da algılayabiliriz Ancak en yalın haliyle diyor ki “çok seversen, çocuğun hiçbir yerde mutlu olamaz, çünkü hep o çok sevildiği dönemi ve ortamı özleyecek, bir türlü yeterince sevilmediği ve merkeze alınmadığı için bahtsız olacaktır Çocuklarımızın bahtı güzel olsun, ne diyelim…




Psk Dan Rukiye KARAKÖSE

Alıntı:






“Sorunlu çocuk yoktur, sorunlu ana-baba vardır” deriz Yani çocuklarda gördüğümüz sorunlar büyük ölçüde ana babanın yanlış tutumundan kaynaklanır Çünkü insanın kişiliğinin üçte ikisi 0-6 yaş arasında oluşur Yani etkiye en açık olduğu dönemde ki bu dönemde de en yoğun eğitimi ebeveynden alır




Aile çocuğuna ne kadar doğru eğitimi vermeye çalışsa da, bir yerde muhakkak sapmalar olur bence Hep şunu söylerim, yüzde yüz mükemmel insan yoktur Dolayısı ile de çocukları mükemmel yapamayız

Hem doğru eğitim kime göre doğrudur ki?

Ne kadar doğru eğitim denilen şey çocuğa verilirse verilsin, bir zaman gelir çocuğun kendi kişiliği ağır basar diye düşünüyorum

Teşekkürler paylaşımınız için

Konu guzelmis, bastan tesekkur edeyim Cocuklarinin guzel ahlakli ve geleceklerinin parlak olmasi acisindan ebeveynler yavrularini severken 40 kere dusunup ondan sonra kontrollu sevmeli veya (dovmeli demeyelim de) yermeli imis diyelim Eh simdi atalarimiz basliktaki lafi derken haksiz degillermis hakikaten cumleyi bir hipotez gibi ele alirsak baslica 3 unsur var;
insan evladini;
1-ac birakma 2-dovme
bu ilk ikisi sonuclarini ortalama her ebeveynin rahatlikla algilayabilecegi ve uygulayabilecegi basit seylerdir, sir degillerdir, (ustelik, sadece insan evladi icin degil diger canlilarla olan iliskilerde de uygulanmasi gerekir) Halbuki bakiyoruz 3 numarada cocugun gelecegi acisindan en onemli ve uygulamada cok zor olan gizli bir anahtar var neymis;

3-eger cocuguna surekli olarak; senin sevginin dunyada esi benzeri olmayan ve bir daha asla kimse tarafindan kendisine verilmeyecek olan en essiz, benzersiz ve en gercek sevgi oldugunu empoze edersen o cocuk da, buna inanir veya buna sartlanir diyelim sonra da, hayati boyunca hep bu sevginin izlerini arar nedense onu kimsenin karsiliksiz sevmedigini dusunur, bunalimlara duser veya hep mutsuz olur

ne anladim:Eh demek ki su dunyada ebeveyn konumunda olmak zor zanaat oyle sadece "calis karnini doyur, mumkun mertebe de, hosgorulu ol dayakla degil sozle terbiye et" mekle bitmiyor en onemlisi onun, ilerde yasayacagi olasi psikolojik travmalardan en az hasari almasi icin duygusal dunyasini gelistirmeyi kendisine birakmakmis