Merhamet Sayıklamaları

Merhamet Sayıklamaları


-merhametini yitirmiş coğrafyaların
gözü yaşlı annelerine-

ey sabrın sancı ikliminde
dokuz ay on gün düş devşiren derviş,
ey merhamet,
ey yüreğimin eksik yanı,
süt sağ benim için yeniden
kurşunî akşamların göğsünden
sil aynalarda rakseden
küflenmiş gülücüklerimi,
hiçliğin izlerini sil içimden
nasırlı kıvrımlarında ellerinin,
hayatı göster bana,
aşkı ve umudu göster

gecenin yüreğinde yiterken uyku
mahmur ve efsûnlu gözlerle
ey kalbimde kendini kaybeden,
ey merhamet!
ey beşiğimin başında yalnız bana değil,
bütün öksüzlere ağlayan!
ninni sunağındaki
en ulvî sesin sahibi
ey merhamet!
ey çağın yalın çağrısı!
ey yetimlerin kalp ağrısı,
duy yokluğa bulanmış
bakışlarımın umutsuz uğultusunu!
yüreğimin ellerini tut!
koyma beni baldıran demlerin koynunda


sen al kanatlı atlara binip
gidince kentimden bir akşamın alacasında,
düşlerimi düşürdüm ben
kalabalık kentlerin silik istasyonlarında
çocukluğumu, umudumu düşürdüm
bilyelerimi, kâğıttan gemilerimi,
herkesten gizli bozduğum
yarım yamalak oruçlarımı düşürdüm
uzun kış gecelerindeki masalları,
tahtadan atları,
oyunlardaki adamlığımı düşürdüm
kalakaldım sonra çırılçıplak ruhumla,
yalnız, kimsesiz, öksüz sokaklarda!
âh merhamet,
âh insanlığımın yüz akı,
al tut çocukluğumun ellerinden
götür beni masallar ülkesine
masal kıl beni,
çocuk kıl,
düş kıl ne olursun!


ak saçlarında okunsun kalbimin yedi şiiri
ey merhamet,
kalbim kıl beni,
kendin kıl!
bırakma bilincimi ölüm düşen uykuların orta yerine
yetim kızın ağlayan gözü,
ölen adamın son sözü kılma beni
âh merhamet,
âh insanlığımın devrik cümlesi,
sevaplarımın, günahlarımın cümlesi,
unutma beni ötelerde
bırakma kirpiklerimi
zamane cinayetlerin gölgesinde

* * *

nurdan bir heykel gibisin
ey kalbimin melikesi!
ey merhamet!
ey çoğul ölümler asrında,
yitik oğullar büyüten sahire,
oğul kıl beni tepeden tırnağa,
merhamet kıl
ne olursun!

Necdet Karasevda