Bazen Unutmamak Yaralar İnsanı...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

“her çoğul kavgada yerini buldu yaralı geçmişimiz

Unutma özürlü hafızalarımız içimize aşk oldu, dışımıza kin! Bizi küskünlükler bağladı, aşk ayırdı

”

Bazen unutmamak yaralar insanı…
Unutma özürlü hafızalarımızın, bize uzaktan nanik yaptığı zamanlar vardır

İnsan olmanın en ağır cezasıdır bu… ne çare ki başımıza türlü sıkıntılar açsa da o hafıza; bir türlü unutmak eylemini gerçekleştiremez

Unuttuğunuz tek şey, unutmaktır

unutmaya kıyamadıklarımızdan bahsetmiyorum

İstenmeyen telefon numaralarının, geçilen durak isimlerinin ve gereksiz detayların beyninizde yarattığı saçma kalabalık içinde kaybolursunuz

Sadece bunlar mıdır unutulmayanlar?

Öyle bir hafızadır ki o hafıza, ne zaman sevdiğinizle mutlu olmaya başlarsınız, işte o anda hemen devreye girmeye başlar; sevdiğinizin geçmişi, eski sevgilileri, hataları, kusurları vs

hepsi hücum eder zihninize

Ve siz en mutlu anlarınızda bu tazyikin etkisiyle saçma sebeplerden kavgalar çıkarırsınız

Arı kovanına çomak sokmaya başlarsınız

Kendinize engel olmayı bir türlü başaramazsınız

Sonra bir küslük devresi yaşanır

O devre sakin geçer

Size düşünmek için zaman verir

Küçük nazlaşmaların sonrasında sizi tekrar bir araya getiren cümle “aşkım seni sevdiğim için bu kadar didikledim geçmişi, affet”dir

Affedilir

Yeniden başlanır

Bir küskünlük daha işte yeniden sizi bağlamıştır

Peki aşk neden ayırır?

Aşk yeniden tedavüle konduğunda, unutma özürlü hafızanızı da tekrar tetiklemeye başlar… seviyorsunuz ya… aşıksınız ya… ve sonra tekrar başlar unutma özürlü hafızanızın size armağan ettiği sorularla sevdiğinize saldırmak

Sonra yine aynı sahneler, aynı konuşmalar… ama her defasında biraz daha eksilerek ve aşka azalarak…

Bu yüzden, “her çoğul kavgada yerini buldu yaralı geçmişimiz

Unutma özürlü hafızalarımız içimize aşk oldu, dışımıza kin! Bizi küskünlükler bağladı, aşk ayırdı

”

(kahraman tazeoğlu'nun bAŞKa isimli kitabından bir bölümsayfa 51-52)

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

"Ne zaman sevdiğinizle mutlu olmaya başlarsınızsevdiğinizin geçmişi, eski sevgilileri, hataları, kusurları vs hepsi hücum eder zihninize Ve siz en mutlu anlarınızda bu tazyikin etkisiyle saçma sebeplerden kavgalar çıkarırsınız Arı kovanına çomak sokmaya başlarsınız Kendinize engel olmayı bir türlü başaramazsınız"

Yazara katılıyorum

Bu gerçek, belki de çoğu kadın/erkek tarafından yaşanmışlığıyla sabittir

Ve ekliyorum; "Son böyle başlar !"

Teşekkürler TÜRKçe

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bazen Unutmamak Yaralar İnsanı... “her çoğul kavgada yerini buldu yaralı geçmişimiz Unutma özürlü hafızalarımız içimize aşk oldu, dışımıza kin! Bizi küskünlükler bağladı, aşk ayırdı” Bazen unutmamak yaralar insanı… Unutma özürlü hafızalarımızın, bize uzaktan nanik yaptığı zamanlar vardır İnsan olmanın en ağır cezasıdır bu… ne çare ki başımıza türlü sıkıntılar açsa da o hafıza; bir türlü unutmak eylemini gerçekleştiremez Unuttuğunuz tek şey, unutmaktır unutmaya kıyamadıklarımızdan bahsetmiyorum İstenmeyen telefon numaralarının, geçilen durak isimlerinin ve gereksiz detayların beyninizde yarattığı saçma kalabalık içinde kaybolursunuz Sadece bunlar mıdır unutulmayanlar? Öyle bir hafızadır ki o hafıza, ne zaman sevdiğinizle mutlu olmaya başlarsınız, işte o anda hemen devreye girmeye başlar; sevdiğinizin geçmişi, eski sevgilileri, hataları, kusurları vs hepsi hücum eder zihninize Ve siz en mutlu anlarınızda bu tazyikin etkisiyle saçma sebeplerden kavgalar çıkarırsınız Arı kovanına çomak sokmaya başlarsınız Kendinize engel olmayı bir türlü başaramazsınız Sonra bir küslük devresi yaşanır O devre sakin geçer Size düşünmek için zaman verir Küçük nazlaşmaların sonrasında sizi tekrar bir araya getiren cümle “aşkım seni sevdiğim için bu kadar didikledim geçmişi, affet”dir Affedilir Yeniden başlanır Bir küskünlük daha işte yeniden sizi bağlamıştır Peki aşk neden ayırır? Aşk yeniden tedavüle konduğunda, unutma özürlü hafızanızı da tekrar tetiklemeye başlar… seviyorsunuz ya… aşıksınız ya… ve sonra tekrar başlar unutma özürlü hafızanızın size armağan ettiği sorularla sevdiğinize saldırmak Sonra yine aynı sahneler, aynı konuşmalar… ama her defasında biraz daha eksilerek ve aşka azalarak… Bu yüzden, “her çoğul kavgada yerini buldu yaralı geçmişimiz Unutma özürlü hafızalarımız içimize aşk oldu, dışımıza kin! Bizi küskünlükler bağladı, aşk ayırdı” (kahraman tazeoğlu'nun bAŞKa isimli kitabından bir bölümsayfa 51-52)

08-03-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Bazen Unutmamak Yaralar İnsanı... "Ne zaman sevdiğinizle mutlu olmaya başlarsınızsevdiğinizin geçmişi, eski sevgilileri, hataları, kusurları vs hepsi hücum eder zihninize Ve siz en mutlu anlarınızda bu tazyikin etkisiyle saçma sebeplerden kavgalar çıkarırsınız Arı kovanına çomak sokmaya başlarsınız Kendinize engel olmayı bir türlü başaramazsınız" Yazara katılıyorum Bu gerçek, belki de çoğu kadın/erkek tarafından yaşanmışlığıyla sabittir Ve ekliyorum; "Son böyle başlar !" Teşekkürler TÜRKçe