Taş Atan Çocuklar

Sanki oyundasın taş atan çocuk
Cahil mi, cesur mu sonra görürsün
Seni kimler böyle oynatan çocuk
Sanmam bu eğlencen çok uzun sürsün

Sökülen kaldırım, ayaklarındır
Ölünceye kadar bir götürümsün
Kundaklanan dükkân yarınlarındır
Vicdanında yargılanan cürümsün

Elinde molotof, yüzünde maske
Neden bir gizliliğe bürünürsün…
Yıllarca sonra, desen bile keşke
Vatan ahı ağırdır, sürünürsün

Senin yaşıtlarda taso salgını
Yahut bir iple topaç çevirirsin
Oyun sandığın işlerin çılgını
Çamı hedeflerken, can devirirsin

Hapiste mi geçsin erkenlik çağı
Orda da sarmalar pisliğin ağı
Kopmak bilmez asla takvim yaprağı
Harf harf, cümle cümle sen sökülürsün

Kaynağıdır dinlerin Ortadoğu
Din olmaktan uzak dinlerin çoğu
Tarih boyu bundan kinlerin çoğu
Müslümansın, Müslüman görünürsün

Benim de devletle sorunlarım var
Yapamam bunu aramızda duvar
Hırs, nefret, cahillik, benlik canavar
Davanı hukuk ile sürdürürsün

Hadis ’vatan aşkından iman doğar’
İmansızı, iman her zaman boğar
Nefret, öfke beyne, kalbe zor sığar
Kendini ellerinle öldürürsün

Bir taş konuyu nereye götürdü
Kalkınmamızı dereye götürdü
İç, dış düşman bizi nasıl düşürdü
Devamlı boş çareye bürünürsün

Araya girmesin etnik tefrika
İşte Ortadoğu, işte Afrika
Global siyasetler binbir entrika
Ne yapsan hep mata düşürülürsün

Sömürgecidir her zaman Avrupa,
Sanma takdir edilir, övülürsün
Şimdi demokrasi elinde sopa
O sopayla da bir gün dövülürsün

Orhan Afacan