Adım Aşk'tı Soyadım Sen...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Günahı boyuna aşk’larda yenik düştü ıslak gülüşüm

Tövbesi çoktan zulalanmış bir acıya soğuk bir hançer değdi

Kan sızdı gözlerimin beyazına

Ve bir sonbahar ölümü yüreğime mübah kılındı

İçimdeki kız çocuğu kürtaja zorlandı ama ben pes etmedim
Çünkü benim adım aşk’tı

Soyadım sen…
Ölüm bana gelen yolları yakınlaştırırken,
Ben bir masal bir peydahladım düşlerimin en beyaz kenarından

Sırf bu yüzden kirletildi yüzüm

Katli vacib oldu cesedimin

Cümlelerim bir sabah ezanı sonrası defnedildi

Harf harf düştüm sayfalardan

Ama yine bitmedim

Bitirmedim sevgimi

Çünkü benim adım sevdaydı

Soyadı sen…
Zulm ile usanmadı ki hasret ile yontulsun gönlümün yaraları

Aşkın en kör halinde yakalandı çocukluğum

Kaç kez vakitsiz sobeledik siyah’a

Kaç kez gebe kaldık sonbahara

Ama hiç kaçmadık yüzümüzün günaha çalan yanından

Ve hiç pişman olmadık bedenimize biçilen cezadan

Eğilmedik

Ve eğmedik başımızı

Eğirmedik boynumuzu

Çünkü biz tek yürektik

Zordu ever ama ellerimiz ellerimize değmese de

Aşk’a yeltendi yüreklerimiz

Aynı gökyüzüne bakmasa da gözlerimiz
Aynı bulutların eteklerine bağladık rengarenk balonlarımızı

Musalla soğuğunu gözlerimize
Ölmeyi yüreğimize dikip uzattık çocukluğumuzu falakaya

Düştük, yaralandık

kanadık
Ama bitmedik

Erimedik

Vazgeçmedik

Dimdik

Ne bir eksik ne bir fazla

Biz bir’dik

İki nefesli tek yürektik

gözlerin aşk’tı,
Yüreğin özlem

İşte bu yüzdendir nehirlerin tersine akışı

Hatırla ey çocukluğum,
Senin hiç rengarenk balonların oldu mu gökyüzüne saldığın ?
İtiraf et ilkokul çağım,
Ceplerin hiç mavi bilyelerle dolup yüreği taştı mı ?
Sus tüketme nefesini

İşte bu yüzdendir yüzündeki tek fiskenin örtülü kalışı

Adın aşk’tı senin

Soyadı acı…
Evet zordu seni ölümden caydırmak

Ve siyahtan ayırmak

Kaç tabut taşıdı bu omuzlar ?
Kaç defne şahit oldu bu gözler ?
Ve kaç kez suçüstü yakalandı suçsuzluğum

Ve mutsuzluğum kaç kez rehin alındı…

Şimdi sesimi kısıp senin ölüme koşusunu izlemememi istiyorsun

İzin vermeyeceğim

Diri diri yüreğini,
Eze eze gözlerini gitmene yol vermeyeceğim

Ya ez geç beni

Ya da bir Elif miktarı yaşa

Şimdi kapat yaralarının gözeneklerini kadınım

Yetmedi mi daha acılarını tuzda basıp basıp kanatmaların ?
Bitmedi mi kendine kiralık katil aramaların ?
Sevdayı çıkarıp kendi cellatlığına soyunmaların

Hadi yedi harfe sığdırdığım Cennetim

Lehçesini kaybetmiş bir millet gibi diz çökme acıya

Kırıp belini, iki bölme umudunu

Kısıp sesini kurda kuşa azık ettirme bir lokma mutluluğunu

Karanlığına inat gözlerinin ışığında yürüme devam et

Bir Elif miktarı gülümse sen

Acı bize ilişse de,
Er geç bu iki yürek,
yıldızlar gözlerimize aşkı hediye edecek

Elbet bir gün

Bir gün bu iki yürek mutluluğa erişecek

İsmail SARIGENE

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Adım Aşk'tı Soyadım Sen... Günahı boyuna aşk’larda yenik düştü ıslak gülüşüm Tövbesi çoktan zulalanmış bir acıya soğuk bir hançer değdi Kan sızdı gözlerimin beyazına Ve bir sonbahar ölümü yüreğime mübah kılındı İçimdeki kız çocuğu kürtaja zorlandı ama ben pes etmedim Çünkü benim adım aşk’tı Soyadım sen… Ölüm bana gelen yolları yakınlaştırırken, Ben bir masal bir peydahladım düşlerimin en beyaz kenarından Sırf bu yüzden kirletildi yüzüm Katli vacib oldu cesedimin Cümlelerim bir sabah ezanı sonrası defnedildi Harf harf düştüm sayfalardan Ama yine bitmedim Bitirmedim sevgimi Çünkü benim adım sevdaydı Soyadı sen… Zulm ile usanmadı ki hasret ile yontulsun gönlümün yaraları Aşkın en kör halinde yakalandı çocukluğum Kaç kez vakitsiz sobeledik siyah’a Kaç kez gebe kaldık sonbahara Ama hiç kaçmadık yüzümüzün günaha çalan yanından Ve hiç pişman olmadık bedenimize biçilen cezadan Eğilmedik Ve eğmedik başımızı Eğirmedik boynumuzu Çünkü biz tek yürektik Zordu ever ama ellerimiz ellerimize değmese de Aşk’a yeltendi yüreklerimiz Aynı gökyüzüne bakmasa da gözlerimiz Aynı bulutların eteklerine bağladık rengarenk balonlarımızı Musalla soğuğunu gözlerimize Ölmeyi yüreğimize dikip uzattık çocukluğumuzu falakaya Düştük, yaralandıkkanadık Ama bitmedik Erimedik Vazgeçmedik DimdikNe bir eksik ne bir fazla Biz bir’dik İki nefesli tek yürektik gözlerin aşk’tı, Yüreğin özlem İşte bu yüzdendir nehirlerin tersine akışı Hatırla ey çocukluğum, Senin hiç rengarenk balonların oldu mu gökyüzüne saldığın ? İtiraf et ilkokul çağım, Ceplerin hiç mavi bilyelerle dolup yüreği taştı mı ? Sus tüketme nefesini İşte bu yüzdendir yüzündeki tek fiskenin örtülü kalışı Adın aşk’tı senin Soyadı acı… Evet zordu seni ölümden caydırmak Ve siyahtan ayırmak Kaç tabut taşıdı bu omuzlar ? Kaç defne şahit oldu bu gözler ? Ve kaç kez suçüstü yakalandı suçsuzluğum Ve mutsuzluğum kaç kez rehin alındı… Şimdi sesimi kısıp senin ölüme koşusunu izlemememi istiyorsun İzin vermeyeceğim Diri diri yüreğini, Eze eze gözlerini gitmene yol vermeyeceğim Ya ez geç beni Ya da bir Elif miktarı yaşa Şimdi kapat yaralarının gözeneklerini kadınım Yetmedi mi daha acılarını tuzda basıp basıp kanatmaların ? Bitmedi mi kendine kiralık katil aramaların ? Sevdayı çıkarıp kendi cellatlığına soyunmaların Hadi yedi harfe sığdırdığım Cennetim Lehçesini kaybetmiş bir millet gibi diz çökme acıya Kırıp belini, iki bölme umudunu Kısıp sesini kurda kuşa azık ettirme bir lokma mutluluğunu Karanlığına inat gözlerinin ışığında yürüme devam et Bir Elif miktarı gülümse sen Acı bize ilişse de, Er geç bu iki yürek, yıldızlar gözlerimize aşkı hediye edecek Elbet bir gün Bir gün bu iki yürek mutluluğa erişecek İsmail SARIGENE