...Sen Benim Hüzün Yanımsın...

Sen benim hüzün yanımsın
Güneşin vurmadığı gölgede kalan yanım Kimselerin bilmediği kendime sakladığım En çok ayazda kalmış olup da rüzgara savuramadığım, alıp alıp defalarca sineme sardığım yanımsın En çok kanayan yarama sarmaya çalıştığımsın Sardıkça kanayan kanadıkça sardığımsın…

Sen benim hüzün yanımsın
Her doğan günle bir kez daha ümidimi yıkan tarafımsın “Olmadı olmayacak” dedirten hain düşmanımsın “Ah çıksa gelse şimdi…” diyecek kadar kendimi kaptırdığım saflığımsın “Çıksa ve gelse, alsa ve götürse…” diye çırpan kanadımsın Ve her defasında kendime kırk kez söyleyip kırk kez yanıldığımsın

Sen benim hüzün yanımsın
Söküp atamadığım umut çiçeklerini gömdüğüm toprağımsın Bahar gelir yeşerir diye yağmur, çamur, kar kış demeden suladığımsın Olur da bir gün açarsın diye beklediğim sevdamsın Sevda çiçekleri açar mı bilinmez ama umuduna umudumu bağladığımsın

Sen benim hüzün yanımsın
Dar vakitte bulup tez zamandaki kaybımsın “Ne olur kal benimle” dedirtecek kadar yalvardığımsın “Sensiz hayatı istemiyorum” diyecek kadar uçurumdan kendimi attığımsın Geceyle gündüzümü, yanlışla doğrumu karıştıran tarafımsın Sahi sen benim soldan soldan vuran yanımsın

Sen benim hüzün yanımsın
Sensizken anlamını yitirdiğim hayatımsın Bütün kelimelerime yüklediğim anlamsın “Sen” diye başlayıp da bitiremediğim üç noktamsın “Sen, sen ille de sen” diye durup durup nefes aldığımsın “Sen varsan ben varım” dedirtecek kadar kendimi hiçe saydığımsın Kaderi kaderime yazılsın diye her gün Yaratıcıya yalvardığımsın Aklımda, yüreğimde ve duamda olansın

Sen benim hüzün yanımsın
Bakışına hasret kaldığım, sesine özlemle bağlandığımsın Özlemim, hasretim, bakmaya doyamadığımsın Bahtıma doğanımsın Olmazsa olmazsımsın Nefretim, öfkem, kinim, sevincim, umudum, düşüm, rüyam, hayalim ama en çok ağlatan, en çok da kanatansın… Sen tarifi imkansız aşkımsın
Cansın… Candasın…