Ben Her Şeyden Önce Öğretmenim

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Ben Her Şeyden Önce Öğretmenim
Bir akşam, sofrasında sık sık misafir ettiği Behçet Kemal’e dönerek:

-“‘Sen çabuk şiir yazarsın, şu içerideki odaya çekil, bende hangi nitelikleri görüyorsan hepsini anlatan bir şiir yaz, emrini verdi

’ Behçet, hemen içeri odaya geçti; aradan yarım saat geçti geçmedi bir büyük manzume ile döndü

Atatürk: ‘Oku bakalım’ dedi

Behçet, mısralarını ses değerini vurgulayarak, o canlı ve sevimli okuyuşu ile manzumeyi söylemeye başladı

Bunda Atatürk’ün yiğitliği, zaferleri, devrimleri bir bir dile geliyordu

Fakat her zaman Behçet’e bol bol iltifat eden Atatürk, durakladı, yüzünde bir gölge dolaştığını hissetim:

-‘Behçet olmamış’ dedi

Benim asıl bir niteliğim var ki onu hiç yazmamışsın

Hepimiz şaşırmıştık

Bu yazılmayan niteliği ne olabilirdi? Atatürk, bizi fazla bekletmedi ve:

-‘Benim asıl niteliğim, dedi, öğretmenliğimdir

Ben milletimin öğretmeniyim, bunu yazmamışsın

’

Bir öğretmen olarak ve öğretmenin misyonuna inanmış birisi olarak heyecandan ve gururdan ağlayasım geldi

İmkân olsaydı ellerine kapanmak isterdim

Öğretmene böyle bir yüce saygıyı en yüce bir ağızdan işitiyordum

Gerçek de bu idi

19 Mayıs’ta Samsun'a ayak bastığı zaman yapayalnız bir adamdı

Yapmak isteyip de gizlemek zorunda olduğu şeyleri düşündükçe bu yalnızlık heybetleşiyor, millet elbette ki her zamanki gibi mert ve fedakâr bir milletti

Fakat onu kandıranlar bu ‘gök gözlü Paşa’nın İslâmiyet’e ihanet edeceğini söyleyen cahillerin ve ajanların etkisi altında idi

Tek tük fertler dışında gerçek bir aydın tabakası da mevcut değildi

Bu ‘gök gözlü Paşa’ yalnız hilâfet ve saltanatı kaldırmakla kalmayacak, dini yüzyıllardan beri içerisine düştüğü politika çamurundan çıkaracak, müspet bilimleri hayata egemen kılacaktı

Lâik bir devlet kuracaktı

O günlerde memleketin yarısı yabancı işgali altında idi

Daha kötüsü ümitler sönmüştü ve çoğu insanlarımız bir büyük devletin himayesini aramakta idi

Böyle bir günde o, ‘Ya istiklâl, ya ölüm’ dedi

Bu korkunç engelleri aşmak ve milletine yepyeni bir kimlik kazandırmak için sonsuz sabırda bir öğretmen olması gerekirdi

Neyi başarmışsa hep bu öğretmenliği sayesinde başarmıştı

” (1937)

Kaynak: Atatürk’ten Gençliğe Unutulmaz Anılar, Ahmet Gürel, Mayıs 2009

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ben Her Şeyden Önce Öğretmenim Ben Her Şeyden Önce Öğretmenim Bir akşam, sofrasında sık sık misafir ettiği Behçet Kemal’e dönerek: -“‘Sen çabuk şiir yazarsın, şu içerideki odaya çekil, bende hangi nitelikleri görüyorsan hepsini anlatan bir şiir yaz, emrini verdi’ Behçet, hemen içeri odaya geçti; aradan yarım saat geçti geçmedi bir büyük manzume ile döndü Atatürk: ‘Oku bakalım’ dedi Behçet, mısralarını ses değerini vurgulayarak, o canlı ve sevimli okuyuşu ile manzumeyi söylemeye başladı Bunda Atatürk’ün yiğitliği, zaferleri, devrimleri bir bir dile geliyordu Fakat her zaman Behçet’e bol bol iltifat eden Atatürk, durakladı, yüzünde bir gölge dolaştığını hissetim: -‘Behçet olmamış’ dedi Benim asıl bir niteliğim var ki onu hiç yazmamışsın Hepimiz şaşırmıştık Bu yazılmayan niteliği ne olabilirdi? Atatürk, bizi fazla bekletmedi ve: -‘Benim asıl niteliğim, dedi, öğretmenliğimdir Ben milletimin öğretmeniyim, bunu yazmamışsın’ Bir öğretmen olarak ve öğretmenin misyonuna inanmış birisi olarak heyecandan ve gururdan ağlayasım geldi İmkân olsaydı ellerine kapanmak isterdim Öğretmene böyle bir yüce saygıyı en yüce bir ağızdan işitiyordum Gerçek de bu idi 19 Mayıs’ta Samsun'a ayak bastığı zaman yapayalnız bir adamdı Yapmak isteyip de gizlemek zorunda olduğu şeyleri düşündükçe bu yalnızlık heybetleşiyor, millet elbette ki her zamanki gibi mert ve fedakâr bir milletti Fakat onu kandıranlar bu ‘gök gözlü Paşa’nın İslâmiyet’e ihanet edeceğini söyleyen cahillerin ve ajanların etkisi altında idi Tek tük fertler dışında gerçek bir aydın tabakası da mevcut değildi Bu ‘gök gözlü Paşa’ yalnız hilâfet ve saltanatı kaldırmakla kalmayacak, dini yüzyıllardan beri içerisine düştüğü politika çamurundan çıkaracak, müspet bilimleri hayata egemen kılacaktı Lâik bir devlet kuracaktı O günlerde memleketin yarısı yabancı işgali altında idi Daha kötüsü ümitler sönmüştü ve çoğu insanlarımız bir büyük devletin himayesini aramakta idi Böyle bir günde o, ‘Ya istiklâl, ya ölüm’ dedi Bu korkunç engelleri aşmak ve milletine yepyeni bir kimlik kazandırmak için sonsuz sabırda bir öğretmen olması gerekirdi Neyi başarmışsa hep bu öğretmenliği sayesinde başarmıştı” (1937) Kaynak: Atatürk’ten Gençliğe Unutulmaz Anılar, Ahmet Gürel, Mayıs 2009