Anneler Bir Ömür Boyu Taşır Çocuk İse Bir Kez.

Anneler bir ömür boyu taşır çocuk ise bir kez

Ah anneler anneler,
Neler taşıyor neler…
Bir anne, evvela bebeğini karnında taşır
Bu yükünden dolayı ne yüksünür, ne usanır
Yükü gittikçe ağırlaştığı halde, onun sevinci ve heyecanı artar
Nihayet bebeğini dünyaya getirir, ondan sonra da kucağında taşımaya başlar
Anne kucağı, bebek için en sıcak, en emniyetli bir limandır
Anne için de, taşıdığı yüklerin en tatlısı, en güzeli ve en hafifidir
Bebeğini kucağında taşıyan bir anne, dünyanın en değerli yükünü taşımaktadır Bir anne, bebeğinin bedenini kucağında taşırken, sevgisini de kalbinde taşımaktadır
Zaten sevgi gibi yüksek bir ücreti olmasa, o yükü taşımak o kadar kolay olmayacaktır
Hatta zamanla bir angarya haline gelecek, daha sonra da eziyet halini alacaktır
Bir süre sonra bebek kucaktan iner, kendi ayakları üstünde yürümeye başlar
Ama, annenin taşıma görevi sona ermemiştir
Birkaç adım attıktan sonra yorulan yavrusunu, bu defa da sırtında taşımaya başlar
Annelerin yükü hiçbir zaman eksilmez
Tarlada ekin taşır, bahçeden meyve taşır, pazardan erzak taşır, bu arada yavrusunu da hep sırtında taşır
Evin içinde bile hem işini yapar, hem sırtındaki çocuğuna bakar
O da bir insandır, hatta kadın olması hasebiyle narindir, yorulur, yıpranır ama, annelik şefkati gibi mukaddes bir istinat noktasına dayandığı için, bütün bu yükleri kolaylıkla kaldırabilir
Çocuk büyür, okula başlar, ama anne onu taşımaya devam eder
Önce elinden tutar, okula götürür, kaydını yaptırır
Ondan sonra da aylarca onunla birlikte okula kadar gider, gelir
Bu arada da çocuğunun çantasını taşır, beslenmesini taşır
İlköğretimin ilk yılları da böyle geçer
Çocuk biraz daha büyür, delikanlı olur, liseyi bitirir üniversiteye gider
Ailesinde uzakta yaşamaya başlar
Ama annesi onun yükünü taşımaya devam eder
“Acaba evladım oralarda nasıl yaşıyor, ne yiyip ne içiyor, geceleri üstünü kim örtüyor” diye bu defa da onun kaygısını taşır Okul biter, “acaba çocuğum bir işe girebilecek mi?” diye derdini taşır
Oğlunu askere gönderir, asker annesi olmanın onurunu başında taşırken, aynı zamanda hasretliğini yüreğinde taşır
Kızını gelin eder, oğluna gelin alır, evlatlarının mürüvvetini görmenin sevincini ve heyecanını taşır
Bir anne için “oğlunu everdi, kızını gelin etti, artık kaygıyı attı, bundan sonra taşıyacak yükü kalmadı” demeyin sakın
Anne bu…
Onun yükü biter mi hiç?
Bir süre sonra torunları olur, bu defa da onları taşımaya başlar
“Yavrumun yavrusu” diyerek torunlarını bağrına basar, kucağına alır, sırtından indirmek istemez
Yüreğinde ise hem evladının, hem de torunlarının sevgisini taşımaya devam eder
Annelerin de bir annesi ve babası vardır
Bir gün gelir, emri hak vâki olur, onlardan birisini veya her ikisini de kaybederler
Bu defa da onların acısı yüreklerine çöker
Yaşları kaç olursa olsun, onlar da anne babalarının çocuklarıdır
Onları kaybettikleri zaman kendilerini yetim ve öksüz hissederler
Kalplerindeki hüzün, yüreklerindeki hasretlik yükü artar
Ondan sonra da ömür boyu bu yükleri taşımaya devam ederler
Zaten ömür dediğiniz de ne ki?
Bu kadar telaş içinde bir su gibi akıp gider
Bir de bakmışsınız, anneler de yolun sonuna gelmiş, artık taşıma işleri son bulmuştur
Yüklerini dünya hanında bırakırlar, emaneti sahibine teslim ederek ebedî âleme doğru yola çıkarlar
İşte bu son yolculukta taşıma görevi evladına düşer
Anneler evlatlarını önce karnında, sonra kucağında, sonra sırtında ve daha sonra da kalbinde taşırken, evlatlar annelerini bir defaya mahsus olmak üzere cenazesini omzunda taşır
O da kısmet olursa
ALINTI