Söyleyemem!

Söyleyemem derdimi

Serdedemem yıllarca sakladığım kederimi

Talihsiz kaderimi, hicran içinde dirliği arayan nefeslerimi


Masumca aranmıştım

Sessizliğimle içime atıp ne kadar kıvranmıştım

Sukut etmeye mecbur kalmıştım, kederimle baş başaydım


Çareler elimde değil

Umutlar düşlerimin sermayesine ne kadar kefil

Sabır toprağından nüksediyor sukutumla kahır neyleyim akıl


Yıllardır sabrettim

Kanaat içinde nefeslenerek ömrümü de tükettim

Şimdi eşlik ediyor halime takatsiz kalbim ve fersiz gözlerim


Neden hicran yakın

Sanki hüzün sinemde durmayan sancılı bir akın

Gelin bir nazar ederek solgunluğuma acımadan sizlerde bakın


Ressam dostlarım

Portemi çizerek yılgınlığımı cana resmetsinler

Şair arkadaşlarımda miskinliğimden dem vurarak yâd etsinler


Derlediğim çilelerimi

Kalbi hissedişlerle yazdığım hüzünlü hikâyelerimi

Sürurla dönmeyen suskun dilimi, ruhumu bekleyen güzellikleri


Anlamak adına kanmak

Ona mahrum kalarak nefeslerde solgunluk yaşamak

Manadan uzaklaşarak, hakikat ikliminden koparak elem yaşamak


Gözlerden boşalan yaşları

Kireçleşmemiş kalplerin duyarlı ve hamiyetli katkıları

Muhabbet ikliminden sudur eden ve edecek olan sevdalı sancıları


Beklemek ve umutla nefeslenmek

Aşk ile dirliğin inkişafına meylederek ulvileşmek

İnsanlığı hissetmek, meşveret içince edeple birlik için kenetlenmek



Mustafa CİLASUN