Ateşi Su Söndürür Ya Sularda Yanarsa

Bir hal sarıyor her yanı

Mahur bir lajivert kokuyor sessizliğin içinde

Gül kendine gurbet, kendine mülteci yaşadığı sılasında

hicran yudumluyor

Gecenin en karanlık anının acıtan efkârıyla

damarlarına yürüyen, damla damla eriten baldıran misali hasret

Pembe yanaklarını ıslatıyor

Devasa kaygılar damıtıyor hisleri

Dikenleri hep bu yüzden kendine batıyor

Göz göz yâre açıyor her bir dikenin yeri

O yâreler tutuşturuyor gülün tüm bedenini

Kızıl şafakların buğulu seherinde; hiç bir göz görmüyor

Nazenin yapraklarında tek bir çiğ tanesi

Öyle bir yangın ki buçöller medet istiyor

Alevler arasında çiğ tanesi eriyor

Artık bu yangına gülüm dayanamıyor

Bir nida kopararak, koşup suya dalıyor

ATEŞİ SU SÖNDÜRÜRYA SULARDA YANARSA?!

Su külleri Ankanın kanadında

Akarsa Ankanın kanadına gülün yangını şifa

Uçur Ankam Gülümü Kaf dağının ardına

İşte senin sırrın bu, evrende ki o mânâ

Gül aşkla atılınca suyu alev almada

ANLAYANA AŞK OLSUN AŞKA DAİR DERS OLA

Su külüdür Gül nida Ankanın kanadında


DEĞERLİ ABİM AFATİH YÜREĞİNE SAĞLIK