Karun.

Karun




Dünya Karun gibi zengin görmedi,


Verdi imanını, maldan vermedi,




Cimrilik nerdeyse Karun’la kopar,


Malı her şeyidir, malına tapar




Halife Karun’a uşru emretti,


Vermedi uşrunu, tufan yok etti




(Zırnık vermem) dedi, yer tuttu onu,


Topuktan dizine gelmişti canı




Karun feryat etti, (Bakıp göreyim,


Canım alınmazsa, uşru vereyim)




Karun’dan gelince, böyle bir cevap,


Geçici olarak kesildi azap




Verilecek malın uşrunu seçti,


Geçmedi malından, canından geçti




(Bu kadar çok uşru, nasıl vereyim?


Gözümün önünde, malı göreyim




Malımın peşinden, ben de geleyim,


Bunca mal giderse, ben de öleyim




Gözlerimin nuru, asla veremem,


Malım yoksa dünyaları göremem)




Mal yüzünden azabı da unuttu,


Bu haber gelince yer onu yuttu




Gömüldü iyice beline kadar,


Koca dünya ona, gelmişti çok dar




Karun der ki, (Bir kez daha bırakın,


Mallarıma şöyle olayım yakın




Artık bu kez hemen uşru vereyim,


Böylelikle selamete ereyim)




Uşrunu koyacak başka yol buldu,


Zannetti bununla, artık kurtuldu




Pişman oldum dedi, yer yine tuttu,


Boğazına kadar Karun’u yuttu




Kim ne diyebilir, böyle inada,


Karun başlamıştı âh-u feryada




Boğazına kadar tutulmuş durur,


Ama can acısından Karun kudurur




Birini öldürdü işi uzattı,


Yer yarılıp bütün malları battı




Batıp kıyamete dek devam eder,


Kendi de malı da, durmadan gider




Zincire bağlarlar iki elini,


Cümle âlem göre onun halini




Zincir gider onun boynuna düşe,


Kim varsa başına hep üşüşe




Mahşer halkı der ki, kim bu yaramaz,


Dostları yok onu gelip aramaz?




Malı sevenlerin halleri budur,


Boynunda zinciri yanar kudurur




Hak yoldan böyle kim uzak dura,


Boynuna ateşten zincir vurdura




Bu olay cimriye bir ibret ola,


Girmemeli haktan başka bir yola

Mail Grubu :: wwwdinimizislamcom ::