Aşkın Karnesi

Biten bir sevdanın külleridir

Avuçlarımda ıslanan

Dalgalı saçlarında kalmış

Hayat rüzgârım

Gül kadehli ellerini tutamam

Uzanırım ama nafile

Düştür uyanırım


Kanar dudağımda emanet gülüşüm

Damarımda asileşir kanım

Seni özlerken ölümdür bana sunulan hayat

Ruhuma vurulur kelepçe

Bu yürek bu tende kaldığı sürece

Sancı sancı kuşanır eylülleri isyanlar


Suda sabun terler

Denizde üşür dalgalar

Yağmurun gözleri ıslanır

Boşalır sanki üstüme

Yüreğimin med cezirlerinde

Ayın ışığıdır gözlerin

Yansır gönlümün coğrafyasına

Hasretin asırlık tarihinden

Bir sayfa daha düşer

Bir kuşe kâğıda yazılmış nottur gidişin

Karekökü ayrılıktır sevdanın

Aritmetik ortalaması çileye eşittir

Çarpılır yalnızlıktan arta kalan hüzünle


Gökyüzünü boyarım gözlerinin rengine

Bu aşkın karnesi sınıfta kalır

Ben üşürüm sessizce

Buz tutmuş aynalarda

Donar eşgalim bir yetimin mahzun yüzünde



Hüseyin Özbay