Kara Günler

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Kara günler

Hala ürperirim o ne kara gün

Allah demek yasak idi daha dün

Nice mümin vurulmuştu zincire

Kur’an-ı Kerim’i okuyor diye

Bunlardan biri de muhterem hocam

O da çekti nice elem nice gam

Çünkü bize Kur’an okutuyordu

Lakin sarmış idi karanlık yurdu

Onu ihbar etmiş mürtedin biri

Demiş yok edelim gericileri

Kur’an okumak ne Allah demek ne

Arapça yasaktır Türk milletine

Vatana ihanet ediyor bunlar

Bizim dincilikle ne işimiz var

Yirminci asırda yaşıyoruz be

Neden hala okuyoruz elif be

Bu şekilde ihbar eylemiş bizi

Düşman sayıyordu o hepimizi

Bir şeyden habersiz ders okuyorduk

Hocamız önünde on on beş çocuk

Ansızın içeri girdi bir adam

Dedi yakaladım sizleri hocam

Kanuna itaat etmiyor musun

Zehirleme artık bunları olsun

Yasak değil midir Kur’an okumak

Din nemize gerek bi Türk’ü ancak

Hoca dedi ki dur ne oldu sana

Ceza mı verilir ders okutana

Bizi meşgul etme çünkü zaman dar

Verilecek daha nice dersler var

Adam dedi ki e gerici hoca

Bırakır mıyım ben seni acaba

Şimdi karakola gideceğiz hep

Bu çocuklara da sen oldun sebep

Hoca dedi İslam değil misin sen

Adam dedi Türk’üm Türk oğluyum ben

Adam dedi çabuk yola ol revan

Şunu iyi bil ki suçlusun heman

Çıkar bakayım sarığını cübbeni

Edeyim aleme maskara seni

Rabbin kitabını okutuyorum

Bunun için insan olur mu mahkum

Adam dedi dırdır etme ey hoca

Durumu anlattım sana kısaca

Bütün devrimlere ihanet ettin

Çekeceği nedir sizden milletin

Başladı hocaya yumruk atmaya

Artık olan olmuş idi hocaya

Ne yapalım nasıl edelim derken

İçeriye muhtar girmez mi hemen

Muhtar bu işe şaşırıp kaldı

Hocayı adamın elinden aldı

Dedi ey ahbap ne oldu sana

Dayak mı atılır yaşlı adama

Biz okuruz okuturuz kime ne

Baskı yapılır mı vicdana dine

Hocayı dövmek nerde görülmüş

Bu ne hayasızlık bu nasıl iş

O adam dedi ki ben emir aldım

Elbette burayı basacak idim

Din afyon misali zehirler bizi

Arap mı edelim biz kendimizi

Bu hocalar yok mu, düşman vatana

Keserim bunları verseler bana

Bunun üzerine dedi ki muhtar

Sana olsun yüz bin defa yazıklar

Demek bunun için geldin buraya

Utanmadan dayak attın hocaya

Vay seni Allahsız devrim yobazı

Demek kaldıralım sünneti farzı

Allah demek zillet olsun öyle mi?

Peki kim yarattı bütün alemi

O adam muhtara dedi ki eğer

Sen hocadan daha yobazsın meğer

Seni bir de tutup muhtar yapmışlar

Elde senden ala niceleri var

Şimdi gidiyorum kaymakama ben

Bana burada kafa tutmayı öğren

Böyle söyleyerek gitti o adam

Sözüne inanmış onun kaymakam

Derhal göndermiş beş on jandarma

Böyle adalet olur mu amma

Ne kadar Kur’an-ı kerim var ise

Toplayıp attılar onu ateşe

Alev alev yandı Rabbin kitabı

Yok dinsin utanması hicabı

Aklımız ermiyor, çocukluk bu ya

Kendi kitabımı sakladım güya

Kolumdan tuttu mürtedin biri

Dedi ki getirin bana zinciri

Bağlayın şunu elden ayaktan

O da nasibini alsın dayaktan

Bundan öte artık başladı dayak

Ne el kaldı sağlam ve ne de ayak

Hocanın haliyse yürek acısı

Şu zihniyete bak yüzler karası

Hıçkıra hıçkıra ağladı hocam

El açıp dedi ki yetiş ey mevlam

Düşsün mü yerlere Kur’an-ı mübin

Çiğnensin mi ayet, çiğnensin mi din

Bu ne bela bu ne tufan ya Rabbi

Bu ne zulüm bu ne vahşet ya Rabbi

Sanki Ebu Cehil kudurmuş yine

Saldırı Kur’an’a saldırır dine

Hortladı mı bilmem devr-i cehalet

Nefes aldırmıyor binlerce mürtet

İlahi bunaldık kimsesiz kaldık

İmdadımıza sen yetiş artık

Bizlerin sendedir bütün ümidi

İnayet bekliyor mazlumlar şimdi

Aradan geçmişti tamam bir sene

Bir kere bakınız Hakkın işine

Öyle bir dert verdi Allah’ın ona

Nüzul verdi onun iki koluna

Her iki kolu da onun kurudu

Kur’an onu yerden yerlere vurdu

Kur’an’ı ateşe atan o kişi

Dilenmekte buldu artık o işi

…

Bu hadise 1946 senesinde zuhur etti

Ben o zamanlar 7-8 yaşlarında bir çocuktum

Kur’an’ı hıfza çalışıyordum

Milli şef dönemindeki bu olaya bizzat şahidim

Mustafa Necati Bursalı – Osman Reis Camii İmamı ve Hatibi – İstinye

…

(Bu şiir ve dipnot, Hüseyin Halveti’nin Maruf-u Kelam adlı kitabının 223-226

sayfalarından alınmıştır)

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kara Günler Kara günler Hala ürperirim o ne kara gün Allah demek yasak idi daha dün Nice mümin vurulmuştu zincire Kur’an-ı Kerim’i okuyor diye Bunlardan biri de muhterem hocam O da çekti nice elem nice gam Çünkü bize Kur’an okutuyordu Lakin sarmış idi karanlık yurdu Onu ihbar etmiş mürtedin biri Demiş yok edelim gericileri Kur’an okumak ne Allah demek ne Arapça yasaktır Türk milletine Vatana ihanet ediyor bunlar Bizim dincilikle ne işimiz var Yirminci asırda yaşıyoruz be Neden hala okuyoruz elif be Bu şekilde ihbar eylemiş bizi Düşman sayıyordu o hepimizi Bir şeyden habersiz ders okuyorduk Hocamız önünde on on beş çocuk Ansızın içeri girdi bir adam Dedi yakaladım sizleri hocam Kanuna itaat etmiyor musun Zehirleme artık bunları olsun Yasak değil midir Kur’an okumak Din nemize gerek bi Türk’ü ancak Hoca dedi ki dur ne oldu sana Ceza mı verilir ders okutana Bizi meşgul etme çünkü zaman dar Verilecek daha nice dersler var Adam dedi ki e gerici hoca Bırakır mıyım ben seni acaba Şimdi karakola gideceğiz hep Bu çocuklara da sen oldun sebep Hoca dedi İslam değil misin sen Adam dedi Türk’üm Türk oğluyum ben Adam dedi çabuk yola ol revan Şunu iyi bil ki suçlusun heman Çıkar bakayım sarığını cübbeni Edeyim aleme maskara seni Rabbin kitabını okutuyorum Bunun için insan olur mu mahkum Adam dedi dırdır etme ey hoca Durumu anlattım sana kısaca Bütün devrimlere ihanet ettin Çekeceği nedir sizden milletin Başladı hocaya yumruk atmaya Artık olan olmuş idi hocaya Ne yapalım nasıl edelim derken İçeriye muhtar girmez mi hemen Muhtar bu işe şaşırıp kaldı Hocayı adamın elinden aldı Dedi ey ahbap ne oldu sana Dayak mı atılır yaşlı adama Biz okuruz okuturuz kime ne Baskı yapılır mı vicdana dine Hocayı dövmek nerde görülmüş Bu ne hayasızlık bu nasıl iş O adam dedi ki ben emir aldım Elbette burayı basacak idim Din afyon misali zehirler bizi Arap mı edelim biz kendimizi Bu hocalar yok mu, düşman vatana Keserim bunları verseler bana Bunun üzerine dedi ki muhtar Sana olsun yüz bin defa yazıklar Demek bunun için geldin buraya Utanmadan dayak attın hocaya Vay seni Allahsız devrim yobazı Demek kaldıralım sünneti farzı Allah demek zillet olsun öyle mi? Peki kim yarattı bütün alemi O adam muhtara dedi ki eğer Sen hocadan daha yobazsın meğer Seni bir de tutup muhtar yapmışlar Elde senden ala niceleri var Şimdi gidiyorum kaymakama ben Bana burada kafa tutmayı öğren Böyle söyleyerek gitti o adam Sözüne inanmış onun kaymakam Derhal göndermiş beş on jandarma Böyle adalet olur mu amma Ne kadar Kur’an-ı kerim var ise Toplayıp attılar onu ateşe Alev alev yandı Rabbin kitabı Yok dinsin utanması hicabı Aklımız ermiyor, çocukluk bu ya Kendi kitabımı sakladım güya Kolumdan tuttu mürtedin biri Dedi ki getirin bana zinciri Bağlayın şunu elden ayaktan O da nasibini alsın dayaktan Bundan öte artık başladı dayak Ne el kaldı sağlam ve ne de ayak Hocanın haliyse yürek acısı Şu zihniyete bak yüzler karası Hıçkıra hıçkıra ağladı hocam El açıp dedi ki yetiş ey mevlam Düşsün mü yerlere Kur’an-ı mübin Çiğnensin mi ayet, çiğnensin mi din Bu ne bela bu ne tufan ya Rabbi Bu ne zulüm bu ne vahşet ya Rabbi Sanki Ebu Cehil kudurmuş yine Saldırı Kur’an’a saldırır dine Hortladı mı bilmem devr-i cehalet Nefes aldırmıyor binlerce mürtet İlahi bunaldık kimsesiz kaldık İmdadımıza sen yetiş artık Bizlerin sendedir bütün ümidi İnayet bekliyor mazlumlar şimdi Aradan geçmişti tamam bir sene Bir kere bakınız Hakkın işine Öyle bir dert verdi Allah’ın ona Nüzul verdi onun iki koluna Her iki kolu da onun kurudu Kur’an onu yerden yerlere vurdu Kur’an’ı ateşe atan o kişi Dilenmekte buldu artık o işi … Bu hadise 1946 senesinde zuhur etti Ben o zamanlar 7-8 yaşlarında bir çocuktum Kur’an’ı hıfza çalışıyordum Milli şef dönemindeki bu olaya bizzat şahidim Mustafa Necati Bursalı – Osman Reis Camii İmamı ve Hatibi – İstinye … (Bu şiir ve dipnot, Hüseyin Halveti’nin Maruf-u Kelam adlı kitabının 223-226 sayfalarından alınmıştır)