Muhammed Ali B. Tirmizî Ks.

BAŞLANGIÇTA İLME TALİB OLAN İKİ ŞAHISLA, İLİM TAHSİL ETMEK İÇİN SÖZLEŞMİŞLERDİ, KARAR GERÇEKLEŞME YOLUNA GİRİNCE, ANNESİ ÜZÜLDÜ VE:

-CANIM EVLADIM! BEN ZAYIF VE BÎKESİM (ÇARESİZİM) İŞLERİMİ SEN GÖRÜYORSUN ŞİMDİ YALNIZ VE ÂCİZ OLAN BEN BÎÇÂREYİ KİME BIRAKIYORSUN? DEDİ

BU SÖZDEN, OĞLANIN GÖNLÜNE BİR DERT DÜŞTÜ SEFERDEN VAZGEÇTİ O İKİ ARKADAŞI, İLİM TAHSİL ETMEK İÇİN ONSUZ YOLA DÜŞTÜLER BİRKAÇ GÜN GEÇTİKTEN SONRA, GİTTİ MEZARLIĞA OTURDU VE:

-BEN BURADA CAHİL VE İHMAL EDİLMİŞ BİR HALDE KALDIM ARKADAŞLARIM İSE, İLİMDE KEMÂL DERECESİNE ULAŞMIŞ OLDUKLARI HALDE AVDET EDECEKLERDİR, DİYEREK HÜNGÜN HÜNGÜR AĞLADI BU SIRADA NURANİ YÜZLÜ BİR İHTİYAR ÇIKAGELDİ VE:

-ÇOCUK! NEDEN AĞLIYORSUN? DEDİ

O DA HALİNİ ANLATTI İHTİYAR, SANA DERS VERMEMİ ARZU EDER MİSİN? DİYE SORDU "EVET, ARZU EDERİM" DEDİ İHTİYAR HERGÜN ONA DERS VERİYORDU ÜÇ YIL BÖYLE GEÇTİ ANCAK BUNDAN SONRA, O İHTİYARIN HIZIR (as) OLDUĞU BANA MALUM OLDU

İŞTE ŞU (MANEVİ) DEVLETİ, VALİDESİNİN RIZASI SAYESİNDE BULDU