Büyük Velî Abdullah İbni Hafîf

Bugün sizlere İslam âlimlerinin hikmetli sözlerinden harmanlanan birkaç damla sunmak istiyoruz Vehb bin Münebbih anlatır: Ka’b-ül-Ahbâr, mescidde arka saflarda durur Ona; “Bunun altında hangi sır gizlidir?” diye sordular Buyurdu ki: “Tevrât’ta okudum ki, Muhammed aleyhisselâmın ümmetinden öyle insanlar vardır ki, onlardan biri başını secdeye koyunca, başını secdeden iyice kaldırıncaya kadar, Allahü teâlâ onun arkasında olanı magfiret eder Ben de hepsinden geride dururum, umarım ki, öyle birisinin secdesiyle benim işim görülsün” Ziyâüddîn Nahşebî buyurdu ki: “Râbia-i Adviyye’ye sordular ki: ‘Sen şeytana düşman mısın?’ ‘Hayır’ dedi ‘Niçin?’ dediler ‘Ben dostla o kadar meşgûlüm ki, başkası hâtırıma gelmiyor’ buyurdu Kardeşim, eskiden öyle insanlar vardı ki, başkalarının günah işlediklerini duysalar, sıtmalı gibi titrerlerdi Senin ise kendi günâhından için yanmıyor”

***

Eskiden bir âdet vardı; güller açınca, insanlar oyun oynarlar, eğlenirlerdi Bu sebeptendir ki, her sene güllerin yetişme, açılma zamanı gelince, Ma’rûf-i Kerhî hazretleri üzülür; “Gül açtı, şimdi insanlar oyunla meşgûl olacaklar” derdi

Büyüklerden birine; “Dünyâ neye benzer?” dediler “Dünyâ, benzeri olmaktan daha aşağıdır” buyurdu

***

Bir gün dünyâ ehli zengin birisi, bir dervişin evinden su istedi Ona tatsız, ılık bir su verdiler “Bu su, sıcak tatsızdır” dedi O derviş; “Ey efendi, biz zindandayız Zindanda olan iyi su içmez” dedi

***

Şiblî hazretlerini, öldükten sonra rüyâda gördüler “Münker ve Nekîr’in suâllerinden nasıl kurtuldun?” dediler “Siz orada olsaydınız da, benim yanımdan nasıl gittiklerini bir görseydiniz Bana, “Rabbin kimdir?” dediler “Rabbim öyle birisidir ki, size, bütün meleklerle birlikte babamın önünde secde etmenizi emretti; biz onda babamın sülbünde, bütün kardeşlerimle birlikte sizi görüyorduk” dedim Melekler; “Biz buradan çekilip gidelim Biz ona suâl soruyoruz, o ise hazret-i Âdem’in bütün zürriyetinin cevâbını veriyor” dediler

***

Büyük şeyh Abdullah ibni Hafîf (kuddise sirruh) hastalanmıştı Bir doktor geldi ve; “Ey Şeyh hastalığın nedir?” dedi “Vücûd gidince, hastalık da gider” buyurdu ve biraz sonra da son nefesini verdi