Dualardan Bir Bahar

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

AĞACIN ÜCRA BİR KÖŞESİNDEN sessizce bir dua yükseldi bir bahar sabahı

Canlanmak istedi kuru dal parçası

Oysa can nedir bilmezdi

Bilse de çoktan unutmuştu

Aylar var ki cansız ve kuru bir iskelet gibi uyuyordu öylece

Hayata kavuşmak ondan beklenecek en son şeydi

Çok geçmedi

Birşeyler olmaya başladı dal parçasının üzerinde

Bir tomurcuk uyanıverdi

Hayat belirtileri başladı

Yağmurla ıslandı tomurcuk

Güneşle ısındı

Rüzgârla nefes alıp verdi

İstediği herşey onlarda vardı

Birtek şey dışında:

Hayat

Ne yağmurda can vardı ne ışıkta ne havada

Onlar kendilerinde olmayanı bir kuru dal parçasına bağışlayamadılar

Tomurcuk dualarla can buldu

Ağaç yüzlerce dalıyla dua etti can bulmak için

Dualara cevap gecikmeden geldi

Binlerce tomurcuk fışkırdı yüzlerce daldan

Onlar da daha hayata gözünü açmadan duaya durdular

“Âmin” dedi bulutlar

“Âmin” dedi güneş

“Âmin” dedi atmosfer

“Âmin” dedi toprak binlerce tomurcuğun duasına

Yağmurla ışıkla rüzgârla cevap yağdı dualara haftalar boyu

Sonunda bir iskelet gözler önünde canlandı

Ve ağaç can bulan ellerini tekrar semaya açtı

Yüzlerce dalıyla değil on binlerce eliyle dualar sundu Yer ve Gökler Rabbine

Onu bir dille değil on binlerce diliyle zikretmek istedi

Ağacın kendisi bir elden yahut bir dilden başka birşey değildi

O da yeryüzünün bir köşesinde bir ovanın dillerinden biriydi

Yeryüzünden sessizce dualar yükseldi bir bahar sabahı

Toprak can bulmak istedi

Ölmüş ağaçlardan ve bitkilerden ellerini semaya açtı

Aynı anda her karışından binlerce dua yükseldi ovaların

Gökler gürledi güneş gülümsedi rüzgâr müjdeler taşıdı uzaklardan

Bir yağmurla bir güneşle bir havayla sayısız dualara cevap geldi

Her damlası bir cevaptı yağmurun

Her parıltısı bir cevaptı güneşin

Her nefesi bir cevaptı havanın

Onları dualara cevap veren gönderdi

Cevaplara karşılık yeni dualar yükseldi yerin her köşesinden

Sayısız ağaçlar sayısız çiçekler saf saf olup yakardılar

Farklı dillerle hep birlikte andılar kendilerine can vereni

Dualar okundu yeryüzünün renk renk tebessümünde

Baharın yüzünde gülen duanın güzelliğiydi

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Dualardan Bir Bahar AĞACIN ÜCRA BİR KÖŞESİNDEN sessizce bir dua yükseldi bir bahar sabahı Canlanmak istedi kuru dal parçası Oysa can nedir bilmezdi Bilse de çoktan unutmuştu Aylar var ki cansız ve kuru bir iskelet gibi uyuyordu öylece Hayata kavuşmak ondan beklenecek en son şeydi Çok geçmedi Birşeyler olmaya başladı dal parçasının üzerinde Bir tomurcuk uyanıverdi Hayat belirtileri başladı Yağmurla ıslandı tomurcuk Güneşle ısındı Rüzgârla nefes alıp verdi İstediği herşey onlarda vardı Birtek şey dışında: Hayat Ne yağmurda can vardı ne ışıkta ne havada Onlar kendilerinde olmayanı bir kuru dal parçasına bağışlayamadılar Tomurcuk dualarla can buldu Ağaç yüzlerce dalıyla dua etti can bulmak için Dualara cevap gecikmeden geldi Binlerce tomurcuk fışkırdı yüzlerce daldan Onlar da daha hayata gözünü açmadan duaya durdular “Âmin” dedi bulutlar “Âmin” dedi güneş “Âmin” dedi atmosfer “Âmin” dedi toprak binlerce tomurcuğun duasına Yağmurla ışıkla rüzgârla cevap yağdı dualara haftalar boyu Sonunda bir iskelet gözler önünde canlandı Ve ağaç can bulan ellerini tekrar semaya açtı Yüzlerce dalıyla değil on binlerce eliyle dualar sundu Yer ve Gökler Rabbine Onu bir dille değil on binlerce diliyle zikretmek istedi Ağacın kendisi bir elden yahut bir dilden başka birşey değildi O da yeryüzünün bir köşesinde bir ovanın dillerinden biriydi Yeryüzünden sessizce dualar yükseldi bir bahar sabahı Toprak can bulmak istedi Ölmüş ağaçlardan ve bitkilerden ellerini semaya açtı Aynı anda her karışından binlerce dua yükseldi ovaların Gökler gürledi güneş gülümsedi rüzgâr müjdeler taşıdı uzaklardan Bir yağmurla bir güneşle bir havayla sayısız dualara cevap geldi Her damlası bir cevaptı yağmurun Her parıltısı bir cevaptı güneşin Her nefesi bir cevaptı havanın Onları dualara cevap veren gönderdi Cevaplara karşılık yeni dualar yükseldi yerin her köşesinden Sayısız ağaçlar sayısız çiçekler saf saf olup yakardılar Farklı dillerle hep birlikte andılar kendilerine can vereni Dualar okundu yeryüzünün renk renk tebessümünde Baharın yüzünde gülen duanın güzelliğiydi