Bu Nağmeler Senindir

BU NAĞMELER SENİNDİR


“Allâh'ım bu bahçeyi sonsuz baharının lütfu ile dâima yeşert yemyeşil,
ter ü taze sakla!

Sakla da melekler oradan meyve devşirsinler, elmalıklarında gezinsinler
Allâh'ım, şu aşk ırmağının suyu, senin ihsanın, bu ırmak her tarafa aksın, hiç bulanmasın

Allâh'ım, bu duâya, sen de âmin de! Zaten duâ da senin duân, âmin de senin âminin
Dünya çenginde, dünya kânununda teller var Her telin feryadı, senin emrine göre, senin arzuna göredir

Ben uyumuştum, beni sen uyandırdın Ben senin çevgeninde bir top gibiyim
Senin canının çekişleri olmasaydı; topraktan yaratılmış bu beden, nasıl aşık olabilirdi? Toprak nerede? Aşk nerede?

Kuru toprak mest oldu da nağmelere başladı Bu nağmeler senindir, nağmeler senindir, senin!”

Hz MEVLÂNÂ