İmam-I Şafii Hazretleri

Ehl-i sünnetin dört mezhebinden biri olan Şafii mezhebinin imamıdır Adı, Muhammed bin İdris’tir Künyesi Ebu Abdullah’tır Anne ve baba tarafından soyu Peygamber efendimizin soyuyla birleşmektedir Dördüncü dedesi Şafii’nin ismine nisbetle ona da Şafii denildiği için bu isimle meşhur olmuştur 767 (H150)’de Gazze’de doğdu 820 (H204)de Mısır’da 54 yaşında iken vefat etti Kabri, Kurafe kabristanlığında büyük bir türbe içindedir
İmam-ı Şafii, henüz beşikte iken babası vefat etmişti Annesi onu iki yaşında, asıl memleketleri olan Mekke'ye getirdi Orada büyüdü Yedi yaşına gelince Kur'an-ı kerimi ezberledi Bundan sonra ilim öğrenmeye başladı
İmam-ı Şafii daha küçük yaşta iken Mekke'de bulunan zamanın meşhur âlimlerinin derslerine ve sohbetlerine devam etmeye başlamıştır Kendisi, ilim öğrenmeye başladığı bu ilk günleri için şöyle demiştir, "Kur'an-ı kerimi ezberledikten sonra devamlı Mescid-i harama gidip, fıkıh ve hadis âlimlerinden pek çok istifade ettim Fakat çok fakir idik, bir yaprak kağıt almaya bile gücümüz yoktu Derslerimi ve öğrendiğim meseleleri yazmakta çok sıkıntı çekerdim"
İmam-ı Şafii, Mekke'deki bu ilk tahsilinden sonra Arapçanın inceliklerini ve edebiyatını öğrenmek için,, çölde yaşayan Huzeyl kabilesinin arasına gitti Orada da bilgisini ilerletip, ok atmayı öğrendi Bu hususta da şöyle demiştir: "Ben Mekke'den çıktım Çölde Huzeyl kabilesinin yaşayışını ve dilini öğrendim Bu kabile, Arapların dil bakımından en fasihi idi Onlarla birlikte gezdim, dolaştım, ok atmayı öğrendim Mekke'ye döndüğüm zaman, bir çok rivayet ve edebiyat bilgilerine sahip olmuştum"
İmam-ı Şafii daha on yaşında iken, o zamanın en meşhur âlimi İmam-ı Malik'in "Muvatta" adlı hadis kitabını, dokuz günde ezberlemiştir Gençliğinin ilk yıllarında kendini tamamen ilme verip, Mekke'deki Süfyan bin Uyeyne, Müslim bin Halid ez-Zenci gibi fakih ve muhaddislerden ilim tahsil etti Hadis, fıkıh, lügat ve edebiyatta çok yükseldi Mekkeli gençler arasında, ilimde parmakla gösterilen bir dereceye ulaştı
İmam-ı Şafii hazretlerinin tahsilinde en önemli safha, İmam-ı Malik hazretlerine talebe olmasıyla başlamıştır Mekke'den Medine'ye gidip, İmam-ı Malik'den ders almasını şöyle anlatmıştır: "İlk zamanlar Mekke'de, Müslim bin Halid'den fıkıh öğrendim O sırada Medine'de bulunan Malik bin Enes'in büyüklüğünü ve müslümanların imamı olduğunu işittim Kalbime geldi ki onun yanına gideyim, talebesi olayım Sonra onun meşhur eseri olan "Muvatta"nın bir nüshasını, Mekke'de birinden tekrar geri vermek üzere alıp dokuz günde ezberledim Mekke valisine gidip, birini Medine valisine birisini de Malik bin Enes'e vermek üzere iki mektup alıp Medine'ye gittim Medine'ye varınca, Medine valisine gidip ona ait olan mektubu verdim ve Medine valisi ile birlikte İmam-ı Malik'in yanına gittik, İmam-ı Malik dışarı çıktı Uzun boylu ve gayet heybetli bir görünüşü vardı Medine valisi, Mekke valisinin gönderdiği mektubu İmam'a takdim etti Mektupta "Muhammed bin İdris, annesi tarafından şerefli bir kimsedir Ve hali şöyle şöyledir" diye yazılı olan kısmı okuyunca "Sübhanallah! Resulullahın ilmi şöyle mi oldu ki, mektup ile yazılıp, sorulup, talep olunur" dedi Ben de durumumu ve ilim öğrenmek istediğimi anlattım Sözlerimi dinledikten sonra bana baktı Adın nedir, dedi Muhammed'dir dedim Ey Muhammed, dedi,, ileride büyük bir şanın olacak, Allahü teâlâ senin kalbine bir nur vermiştir Onu masiyetle söndürme! Yarın birisi ile gel, sana Muvatta'yı okusun buyurdu Ben de onu ezberledim, ezberden okurum dedim Ertesi gün İmam-ı Malik'e gelip okumağa başladım Her ne zaman, İmam-ı üzme korkusundan okumağı bırakmak istesem, benim güzel okumam onu hayretler içerisinde bırakır, ey genç daha oku derdi Kısa zamanda Muvatta'yı bitirdim"
İmam-ı Şafii, İmam-ı Malik'in yanına geldiği zaman, yirmi yaşlarında bulunuyordu, İmam-ı Malik onu himayesine alıp, dokuz yıl müddetle ilim öğretti İlimde yüksek bir dereceye ulaşan İmam-ı Şafii Mekke'ye dönünce, oraya gelen Yemen valisi, onu Yemen'e götürüp kadılık vazifesi verdi Beş yıl kadar bu görevi yaptıktan sonra, Bağdad'a giderek, ilmini ilerletmek için, İmam-ı a'zamın talebesi olan İmam-ı Muhammed'den ders almaya başladı, İmam-ı Muhammed onu kendi himayesine alıp, yazmış olduğu kitaplarını okutmak suretiyle, Irak'ta tedvin edilen fıkıh ilmini ve İrak'ta meşhur olan rivayetleri öğretti, İmam-ı Muhammed ayrıca İmam-ı Şafii' nin üvey babası idi İmam-ı Şafii onun ilminden ve kitablarından çok istifade etmiştir
İmam-ı Şafii bu hususta şöyle demiştir: "İlimde ve diğer dünya işlerinde, İmam-ı Muhammed kadar bana kimse faydalı olmamıştır" Ebu Ubeyd şöyle demiştir: İmam-ı Şafii'den duydum, buyurdu ki, "İmam-ı Muhammed'den öğrendiğim meselelerle ve ilimle, bir deve yükü kitap yazdım Eğer o olmasaydı ilim kapısının eşiğinde kalmıştım Bütün insanlar ilimde, Irak âlimlerinin, Irak âlimleri de Küfe âlimlerinin çocuklarıdır Onlar da Ebu Hanife' nin çocuklarıdır" Yani bir babanın çocukları için lazım olan nafakayı kazanıp, çocuklarını beslemesi gibi, İmam-ı A’zam Ebu Hanife hazretleri de kendinden sonrakileri böylece ilimle beslemiş ve doyurmuştur, İmam-ı Şafii ayrıca Selim-i Rai'nin sohbetine kavuşup, vilayet (evliyalık) makamlarına da kavuştu

İmam-ı Şafii, Bağdad'da İmam-ı Muhammed'den aldığı dersleri tamamlayıp, Mekke'ye döndü Burada bir müddet inceleme ve araştırmalar yapıp, ayrıca talebelere ders verdi Bilhassa hac mevsiminde çeşitli islam beldelerinden gelen ilim adamları ondan ilim öğrenirlerdi Mekke'deki bu ikameti dokuz yıl kadar sürdü Sonra tekrar Bağdad'a gitti Bu sırada Bağdad İslam aleminin önemli bir ilim merkezi idi Burada bulunan âlimler, İmam-ı Şafii'ye hürmet göstermiş ve ilim talebeleri onun etrafında toplanmıştır Bağdad âlimleri dahi ondan ders almışlardır Daha önce Mekke'de İmam-ı Şafii ile görüşen ve ondan hadis dinleyen Ahmed bin Hanbel talebe olmuş, onun üstünlüğüne hayran kalmıştır Yine İmam-ı Şafii ile emsal olan Ishak bin Raheveyh ve benzerleri ondan ilim tahsil etmiştir Herkes onun dersine koşuyor ve verdiği fetvalara hayran kalıyordu Ders ve fetva vermekte uyguladığı usul, geniş olarak açıkladığı istinbat (kaynaklardan hüküm çıkarma) usulü olan, usul-i fıkıh ilmi idi

O buna göre açıklamalarda bulunuyordu Güzel ve açık konuşması, ifade ve izah tarzı, münazara kuvveti ve te'sir bakımından çok güçlü idi İmam-ı Şafii Bağdad'da bulunduğu sırada (el-Kitab-ül Bağdadiyye, adını verdiği eserini yazdı, İmam-ı Şafii'nin üstün şahsiyetine ve yüksek ilmine hayranlık duyarak, ondan ders alıp ilim öğrenen talebelerinden bir kısmı şunlardır: Ahmed bin Hanbel, İshak bin Raheveyh, ez-Za'ferani, Ebu Sevr ibrahim bin Halid, Ebu ibrahim Müzeni, Rebi' bin Süleyman-ı Muradi gibi bir çok âlim Daha sonraki asırlarda, Şafii mezhebinde yetişmiş âlimlerden meşhur olanlardan ba'zıları da şunlardır: Hadis âlimlerinden İmam-ı Nesai, kelâm (akaid) âlimlerinden Ebü'l-Hasen-i Eş'ari, İmam-ı Maverdi, İmam-ı Nevevi, İmam-ül-Haremeyn Abdülmelik bin Abdullah, İmam-ı Gazali, İbn-i Hacer-i Mekki Kaffal-ı Kebir, İbn-i Subki, İmam-ı Suyuti vb
İmam-ı Nesai'nin (Sünen)'i meşhurdur, İmam-ı Eş'ari, Ehl-i sünnet i'tikadının iki imamından birisidir Hocalarının zinciri İmam-ı Şafii'ye ulaşır

İmam-ı Şafii hazretleri, ilim, zühd, marifet, zeka, hafıza ve neseb bakımlarından zamanındaki âlimlerin en üstünü idi Onüç yaşında iken, Harem-i şerif de "Bana istediğinizi sorunuz?" derdi Onbeş yaşında iken fetva verirdi Zamanının en büyük âlimi olan ve üçyüz bin hadis-i şerifi ezbere bilen İmam-ı Ahmed bin Hanbel, ondan ders almağa gelirdi Çok kimse İmam-ı Ahmed'e, "Böyle büyük bir âlim iken, kendi çocuğun gibi bir genç karşısında nasıl oturuyorsun?" dediklerinde, "Bizim ezberlediklerimizin manalarını o biliyor Eğer onu görmeseydim, ilmin kapısında kalacaktım O, dünyayı aydınlatan bir güneştir, ruhlara gıdadır" derdi Bir kere de, "Fıkıh kapısı kapanmıştı Allahü teâlâ, bu kapıyı, kullarına İmam-ı Şafii ile tekrar açtı" dedi Bir kere de, "İslamiyete, şimdi Şafii'den daha çok hizmet eden birini bilmiyorum" dedi İmam-ı Ahmed, yine buyurdu ki: "Allahü teâlâ her yüzyılda bir âlim yaratır, benim dinimi, herkese onun ile öğretir" hadis-i şerifinde bildirilen âlim, İmam-ı Şafii'dir Hadis-i şerifte "Kureyş'e sövmeyiniz Zira Kureyşli bir âlim, yeryüzünü ilimle doldurur" buyuruldu İslam âlimleri bu hadis-i şerif, İmam-ı Şafii'nin geleceğini bildirmiştir, demişlerdir
Ahmed bin Hanbel'in oğlu Abdullah, babasının İmam-ı Şafii'ye çok dua ettiğini görerek sebebini sorunca: "Oğlum, İmam-ı Şafii'nin insanlar arasındaki yeri, gökteki güneş gibidir O, ruhların şifasıdır" demiştir
Ebü'l-Kasım bin Selam "Nice âlim ve faziletli kimselerle görüştüm Şafii hazretleri gibi âlim ve fadıl bir kimse görmedim" demiştir
Ahmed bin Hanbel: "Eline kalem kağıt alan herkesin İmam-ı Şafii'ye şükran borcu vardır" demiştir
İbn-i Uyeyne'ye İmam-ı Şafii'nin vefat haberi ulaşınca; şöyle demiştir: "Eğer o vefat ettiyse, zamanın en faziletlisi vefat etmiştir"
İmam-ı Şafii hazretlerinin rivayet ettiği hadis-i şerifler, Sahih-i Müslim'de, Sünen-i Ebi Davud, Sünen-i Tirmizi, Sünen-i Nesai, Sünen-i ibni Mace ve Sahih-i Buhari'nin ta'likatında yer almıştır Kendisinden hadis-i şerif işitip rivayet ettiği zatlar: Müslim bin Halid ez-Zencir, Malik bin Esed, ibrahim bin Sa'd, Sa'id bin Sâlim, Abdül-vehhab es-Sakafi, İbn-i Aliyye, İbn-i Uyeyne ve diğer hadis âlimleridir İmam-ı Şafii'den de Ahmed bin Hanbel, Süleyman bin Davud el-Haşimi, Ebu Bekir Abdullah bin Zübeyr el-Hamidi, ibrahim bin Münzir, Ebu Sevr ibrahim bin Halid, Ebu Ya'kub Yusuf bin Yahya ve diğer birçok zat hadis-i şerif rivayet etmişlerdir, imam-ı Şafii'nin rivayet ettiği hadis-i şeriflerden biri şudur:
"Kendisine yumuşaklık verilen kimseye, dünya ve ahıret iyilikleri verilmiştir Yumuşaklıktan mahrum olan kimse, dünya ve ahıret iyiliklerinden, mahrum olur"

İmam-ı Şafii hazretleri, ikinci defa Bağdad'a gidişinden sonra, Bağdad'daki siyasi ve fikri kargaşalıklar sebebiyle Mısır'a gidip, ömrünün sonuna kadar orada kalmıştır, İmam-ı Şafii, İmam-ı Malik'in ve İmam-ı a'zamın talebesi İmam-ı Muhammed'in derslerine devam ederek, İmam-ı a'zamın ve İmam-ı Malik'in ictihad yollarını öğrenip, bu iki yolu birleştirdi ve ayrı bir ictihad yolu kurdu Kendisi çok beliğ, edib olduğundan, ayet-i kerimelerin ve hadis-i şeriflerin ifade tarzına bakıp, kuvvetli bulduğu tarafa göre hüküm verirdi, iki tarafta da kendi usulüne göre kuvvet bulamazsa, o zaman kıyas yolu ile ictihad ederdi Böylece müslümanların ibadetlerinde ve işlerinde uyacakları bir yol göstermiştir Onun kendi usulüne göre şer'i delillerden çıkardığı hükümlere, yani gösterdiği bu yola "Şafii Mezhebi" denildi Ehl-i sünnet i'tikadında olan müslümanlardan, amellerini yani ibadet ve işlerini, bu mezhebin hükümlerine uyarak yapanlara "Şafii" denir
İmam-ı Şafii hazretlerinin, talebelerinin ve kendisine sual soranların dini müşküllerini hallederken ortaya koyduğu ve takib ettiği usuller, Şafii mezhebinin temel kaideleri olmuştur Bu mezhebin usulleri de, diğer bütün müctehidlerin usulüne benzemekle beraber, bazı farklılıkları da vardır
Bütün müctehidler, bir işin nasıl yapılacağını Kur'an-ı kerimde açık olarak bulamazlarsa, hadis-i şeriflere bakarlar Hadis-i şeriflerde de açıkça bulamazlarsa, bu iş için (icma) var ise, öyle yapılmasını bildirirler İcma, Eshab-ı kiramın ve onlardan sonra gelen Tabiin denilen âlimlerin bir meseledeki sözbirliğine denir Bir işin nasıl yapılması lazım olduğu icma ile de bilinmezse, müctehidler kendileri kıyasta bulunarak ictihad ederler; meselenin dini hükmünü bildirirler Kıyas, Kur'an-ı kerimde ve hadis-i şeriflerde, hakkında açık bir hüküm bulunmayan bir işi, açık hüküm bulunan diğer bir işe benzeterek hükme bağlamaktır

Menkıbeleri ve methi:

Süfyan-ı Sevri şöyle demiştir: "İmam-ı Şafii'nin aklı, zamanındaki insanların yarısının akılları toplamından fazladır" Abdullah-i Ensari buyurdu ki: "İmam-ı Şafii'yi çok severim Çünkü evliyalıkta hangi makama baksam, onu herkesin önünde görüyorum"
Az yer, az uyurdu "On altı senedir, doyasıya yemek yemedim" buyurdu Sebebi sorulunca "Çok yemek bedene ağırlık verir, kalbi zayıflatır, anlayışı, idraki azaltır, çok uyku getirir ve böylece insanı ibadetten alıkor Kulluğun başı az yemektir" buyurmuştu
İmam-ı Şafii'nin siması, gayet güzel ve sevimli idi Üstün bir zekaya ve kabiliyete sahib idi Peygamber efendimizin sünnetine son derece riayet ederdi, ilmi, tevazusu, heybet ve vekarı ile kalblere tesir ederdi Kur'an-ı kerim okurken dinleyenler kendinden geçerdi
Orta halli giyinirdi Heybetli bir görünüşü vardı O bakarken, yanındakiler su dahi içemezlerdi Yüzüğünde, (el-bereketü fil-kana'ati) Bereket, kanaat etmektedir, yazılı idi

Harun Reşid, her sene Bizans imparatorundan vergi olarak çok para ve mal alırdı Bir sene imparator, âlimlerle münakaşa etmek için ruhbanlar gönderdi: "Eğer bizi yenerlerse onlara vergilerimizi vermeye devam edeceğiz Yok biz yenersek vermeyiz" dedi
Dörtyüz hıristiyan geldi Halife, bütün âlimlerin Dicle kenarında toplanmasını emretti, İmam-ı Şafii'yi çağırarak, hıristiyan ruhbanlara sen cevap ver! dedi Herkes Dicle kenarında toplandı, İmam-ı Şafii seccadeyi omuzuna alıp nehre doğru gitti Seccadeyi nehre atıp üzerine oturdu ve: "Benimle münakaşa etmek isteyenler buraya gelsin" dedi
Bu hali gören ruhbanların hepsi müslüman oldu Bizans İmparatoru, adamlarının İmam-ı Şafii'nin elinde müslüman olduğunu öğrenince; "iyi ki, o buraya gelmedi Yoksa buradakilerin hepsi müslüman olurdu, kendi dinlerini bırakırlardı" dedi

Bir kere ders verirken, ders esnasında on defa ayağa kalktı Sebebini sorduklarında, buyurdu ki: "Seyyidlerden bir çocuk, kapının önünde oynuyor Kapının önüne gelip, kendisini gördüğüm zaman, ona hürmeten ayağa kalkıyorum Resulullahın torunu ayakta dururken oturmak reva değildir"

Talebelerinden biri anlatır: Bir bayram günü İmam-ı Şafii hazretleri ile beraber mescidden çıktık Bir mesele hakkında sohbet ediyorlardı Evlerinin kapısına gelince, bir hizmetçi kendisine bir kese altın getirip, efendisinin selamı olduğunu ve bunu kabul buyurmasını rica etti İmam-ı Şafii hazretleri keseyi kabul etti Biraz sonra biri gelip, "Hanımım bir çocuk doğurdu Yanımda hiç param yok Sizden Allah rızası için biraz para istiyorum" dedi İmam-ı Şafii hazretleri keseyi hiç açmadan, olduğu gibi o şahsa verdi Halbuki biliyordum ki, kendisinin de hiç parası yoktu

İmam-ı Şafii hazretleri Yemen'e bir sefer yapmıştı Dönüşünde onbin dirhemle gelip, çadırını Mekke'nin dışına kurdurarak, ziyaretçilerini orada kabul etti Halk topluluklar halinde İmam-ı Şafii'ye gelerek müşküllerini hallediyordu Ziyaretçiler arasında bulunan fakirlere de para dağıtıyordu Böylece, Yemen'den getirdiği onbin dirhemin hepsini fakirlere dağıttı ve ondan sonra da; "Oh şimdi rahatladım" buyurdu

Mısır'ın ileri gelenlerinden birinin hanımı, bir münakaşada kocasına: "Ey Cehennemlik" dedi Bu cevap karşısında bu şahıs, hanımına "Ben Cehennemliksem, seni boşadım" dedi, fakat hanımını da çok seviyordu Âlimleri toplayıp bu meseleyi sordu Kimse cevap veremedi "Senin Cehennemlik olup olmadığını Allah bilir" dediler Âlimler arasından henüz daha genç yaşta olan İmam-ı Şafii kalkıp, "Ben senin meseleni çözerim" dedi Oradakiler şaşırdılar Bu kadar âlimin cevap veremediğine, nasıl cevap verecek diye merak ettiler İmam-ı Şafii dedi ki: "Önce sen benim sorularıma cevap ver!" Ve devam etti: "Bir günah işleyeceğin vakit, Allah korkusundan bu günahı terk ettiğin oldu mu?" dedi "Allahü teâlâya yemin ederim ki çok oldu" "Bu halinle Cennetlik olduğun anlaşılmaktadır" buyurdu
Orada bulunan âlimler, hangi delil ile bu hükmü verdiğini sordular:
"Kur'an-ı kerimde, "Bir kimse Allah korkusundan nefsini günahlardan men ederse, onun yeri elbette Cennettir" buyurulmaktadır Hükmünü bu ayet-i kerimeye göre verdim" buyurdu Oradakiler susup kaldılar

Abdullah bin Muhammed Bekri şöyle anlatmıştır: "İmam-ı Şafii ile Bağdad'da nehir kenarında oturuyor idik Bir genç gelip abdest almaya başladı Fakat abdesti yanlış aldı İmam-ı Şafii o gence: "Abdesti tam al Allahü teâlâ sana dünya ve ahıret saadeti versin" buyurdu Genç tekrar abdest alıp, yanımıza geldi ve bana nasihat et, öğret deyince, İmam-ı Şafii şöyle buyurdu: "Allahü teâlâyı bilen necat (kurtuluş) bulur Dininde titizlik gösteren, kötülüklerden kurtulur Nefsini ıslah eden saadete kavuşur Biraz daha ister misin dedi Genç evet deyince, şöyle devam et "Kim şu üç şeyi yaparsa imanı kamil olur:
1- Emr-i bil-ma'ruf yapmak, yani Allahü teâlânın emirlerini yapmak ve yaymak
2- Nehy-i anil-münker yapmak, yani Allahü teâlânın yasaklarını yapmamak ve yapılmaması için uğraşmak
3- Her işinde Allahü teâlânın dinde bildirdiği hudutlar içinde bulunmak buyurdu Sonra, "Biraz daha ister misin? deyince, genç, "ihsan ediniz efendim" dedi Şöyle buyurdu: "Dünyaya bağlanıp, ona düşkün olma, ahıreti iste Bütün hal ve hareketinde Allahü teâlâyı hatırla ki, kurtulanlardan olasın”
Bu nasihatleri dinleyen genç, son derece memnun olup, benim yanıma yaklaşarak, bu zat kimdir, dedi Ben de İmam-ı Şafii olduğunu söyleyip tanıttım Bunun üzerine genç; bugün ne bahtiyarım ki, böyle büyük zatı görüp, nasihatini dinledim" dedi

İmam-ı Şafii hazretleri şöyle anlatmıştır:
Bir gece rüyamda Peygamber efendimizi görmekle şereflendim Bana buyurdu ki, "Sen kimdensin?" Cevabında, "Ben senin kabilendenim" dedim Bana yaklaş buyurdular Yanına gittim Mübarek ağzının suyunu dilime, ağzıma ve dudaklarıma sürüp "Haydi, Allahü teâlâ sana bereket versin" buyurdular
Kendisi anlatır: Çocukluk zamanında, Mekke'de rüyamda Peygamber efendimizi gördüm Tam bir heybetle Mescid-i haramda insanlara imamlık yapıyorlardı Namaz bitince yanlarına gidip, bana da ilim öğretiniz, dedim Bunun üzerine kaftanının altından bir terazi çıkarıp: Bu senin , içindir, buyurup bana hediye ettiler Bu rüyamı tabir ettirdim Dediler ki: "Sen, ilimde imam olursun ve sünnet üzere olursun Terazi ise, hakikat-ı Muhammediyyeye kavuşacağına alamettir"
Yine kendisi anlatır:
"Bir gün rüyamda, Hz Ali efendimizi gördüm Parmağından yüzüğünü çıkardı, parmağıma taktı Bu hareketi, kendi ilminin ve Resulullahın ilminin bana geçmesi alameti idi"

İmam-ı Şafii, altı yaşında iken mektebe gitmeye başladı Zahide bir annesi vardı, insanlar emanetlerini ona bırakırlardı Bir gün iki kişi gelip, bir bohça verdiler Daha sonra biri gelip bohçayı istedi Gelene bohçayı verdi Biraz sonra diğeri gelip, bohçayı istedi Bohçanın arkadaşına verildiğini söyleyince: "Biz ikimiz beraber gelmeyince bohçayı vermeyin demiştik Bohçayı niçin verdiniz?" dedi Annesi üzüldü O sırada İmam-ı Şafii geldi Annesinin üzüntülü olduğunu görünce sebebini sordu Annesi olanları anlattı Bunun üzerine annesine: "Sen üzülme ben şimdi bohçayı isteyenle konuşurum"
Bohçayı isteyen şahsın yanına gelip dedi ki: "Sizin bohçanız olduğu yerde durmaktadır Git arkadaşını getir" Adam aldığı cevap karşısında şaşırıp, geri dönüp gitti Bir daha da gelmedi

Vefatı

İmam-ı Şafii hazretleri, din-i İslama hizmet uğrunda tükettiği hayatının son anlarını, Kur'an-ı kerimi dinleyerek geçirmiştir, ömrünün sonuna kadar her gün bir hatim olmak üzere, ayda otuz hatim okurdu Ramazan-ı şerifte ise gece ve gündüz birer hatim olmak üzere, altmış hatim okurdu Artık vefatının yaklaştığı sırada takatsiz düşmüştü, önceki gibi okuyacak durumda değildi Fakat okuyan birinden dinlemek arzu ediyordu O bu halde iken, talebesi Ebu Musa Yunus bin Abdül-a'la’ya okutur huşu içinde dinliyordu Son nefeslerini vermek üzere iken, halini sordular "Dünyadan göçüyorum Artık ondan ayrılıyorum Ümit şerbetini içiyorum Kerim olan Rabbime gidiyorum" buyurdu Vefatı İslam alemi için büyük bir kayıp oldu Duyulduğu her yerde, derin üzüntü ve gözyaşları ile karşılandı Kabri kazılırken etrafa misk kokusu yayıldı Orada bulunanlar bu kokunun tesirinde kalıp, kendilerinden geçtiler Kahire'de el-Mukattam dağının eteğinde Kurafe kabristanına defn edildi Daha sonra kabri üzerine bir türbe yapılmıştır Türbesi üzerindeki şimdiki muhteşem kubbe, Eyyubi sultanlarından el-Melikel-Kaim tarafından; 608 (m 1211) yılında yapılmıştır Selahaddin Eyyubi tarafından da, türbesinin yanına büyük bir medrese yaptırılmıştır

Kıymetli sözlerinden ve nasihatlerinden bir kısmı şunlardır:

“Dünyada zahid ol, dünya malına bağlanma! Ahireti isteyici ol, onun için çalış! Her işinde Allahü teâlâyı hatırla Böyle yaparsan, kurtulmuşlardan olursun Ruhsat ve te’viller ile uğraşan âlimden fayda gelmez”
“İnsanları tamamen razı ve memnun etmek çok zordur Bir kimsenin bütün insanları kendinden hoşnut etmesi mümkün değildir Bunun için kul, daima Rabbini razı ve memnun etmeye bakmalı, ihlas sahibi olmalıdır”
"İlmi, kibirlenmek, kendini büyük görmek için isteyenlerden hiçbiri felah bulmuş değildir Ama ilmi tevazu için, âlimlere ve insanlara hizmet için isteyen, elbette felah bulur, kurtulur"
Biri İmam-ı Şafii'den nasihat isteyince buyurdu ki: "Senden daha çok malı ve parası olan kimseyi kıskanma O malına ve parasına hasretle ölür İbadeti ve taatı çok olan kimselere gıpta et Yaşayanlar da sonunda ölecekleri için, onların dünyalıklarına özenmeğe değmez"
"Hiçbir kimse yoktur ki, dostu ve düşmanı olmasın Madem ki böyledir, o halde Allahü teâlâya itaat edenlerle beraber bulun, onları sev"
"İlim, ezber edilen şey değil, ezber edilen şeyden temin edilen faydadır"
"Resulullahın ve Esbabının yolunda olmayanı havada uçar görsem, yine doğruluğunu kabul etmem"
"Herkese akıllı denmez Akıllı kimse, kendisini her türlü kötülükten koruyandır"
"Kalbine ilahi bir nur penceresinin açılmasını isteyen şu dört şeyi yapsın:
1- Günün belli bir vaktinde yalnız kalsın ve huzura dalsın
2- Midesini pek fazla doyurmasın
3- Sefih kimselerle düşüp kalkmağı bıraksın, kötü kimselerle düşüp kalkmasın
4- İlimleriyle yalnız dünyalık arzu eden kimselere yaklaşmasın"

“Dünyayı ve Yaradanını bir arada sevdiğini söyleyen kimse yalancıdır”

"Hiç bir vakit yoktur ki, ilim mütalaası, hüzün ve kederi yok etmesin, ilmi mütalaa, kalbin en ince ve en gizli noktalarını harekete geçirir, insanda yüce duygular uyandırır”
"Sadık dost, arkadaşının hüzün ve sevinçte ortağı olandır"
"İki kişinin, darıldıktan sonra birbirinin ayıplarını ortaya çıkarması, münafıklık alametidir"
"Haksız sözleri tasdik eden, dalkavuk ve iki yüzlüdür"
"Sadık dost, arkadaşının ayıplarını görünce ihtar eder, ifşa etmez"
"İbret almak istersen, hata sahibi kişilerin akıbetlerine bak da kalbini topla"
"Dünya sevgisi ile Allah sevgisini bir arada toplarım iddiasında bulunmak, yalandır"
"Âlimlerin güzelliği, nefslerini ıslah etmeleridir, ilmin süsü, şüpheli şeylerden sakınmak, yumuşak olup, sertlik göstermemektir"
"Dünya işlerinde bir darlığa ve sıkıntıya düşen kimse, ibadete yönelmelidir"
"Gururlanıp böbürlenmek, adi ve bayağı kimselerin vasfıdır"
"Hizmet edene, hizmet edilir"
"Dostlar ile yapılan sohbetten sevimli bir hareket yoktur Dostların ayrılığı kadar da gam ve keder veren şey yoktur"
"İlmi sevmeyende hayır yoktur Böyle kimselerle dostluk ve bağlılığını kes Çünkü, ilim kalblerin hayatı, gözlerin aydınlığıdır"
"Sadık dost ve halis kimya az bulunur, hiç arama!"
"Bütün düşmanlıkların aslı, kötü kimseler ile dostluk etmek ve onlara iyilik yapmaktır"
"İlim öğrenmek, nafile ibadetten üstündür"
"Kendini bilmeyene ilim öğreten, ilmin hakkını zayi etmiş olur Layık olandan ilmi esirgeyen de, zulmetmiş olur"

"Resulullahtan sonra insanların en üstünü Hz Ebu Bekir, sonra Hz Ömer, sonra Hz Osman, sonra Hz Ali'dir” (radıyallahü anhüm)
"İlim öğrenmek için üç şart vardır: Hocanın maharetli, talebenin zeki olması ve uzun zaman"
"İlim iki kısımdır; birincisi ilm-i edyan, (nakli ilimler), din bilgileri, ikincisi ilm-i ebdan (akli ilimler) fen bilgileridir"
"Kimin düşüncesi, arzusu, maksadı yemek içmek (dünya) ise; kıymeti, bağırsaklarından çıkardığı kazurat kadardır"
"Dünyada en huzursuz kimse, kalbinde hased ve kin taşıyanlardır"
"Başkalarını senin yanında çekiştiren, senin bulunmadığın yerde de seni çekiştirir"
"Kanaatkar olmak, rahatlığa kavuşturur"
"Sırrını saklamasını bilen, işinin hakimidir"
İmam-ı Şafii hazretlerinin divanındaki şiirlerinden bazılarının tercümesi şöyledir:
"Günlerin beraberinde getirdiği hadiseler, seni tesiri altına almasın Sen iyi bir insan olmaya bak Zaman içerisinde gelen musibetler ve belalardan dolayı sabırsızlık gösterme Dünyanın bela ve musibetleri devamlı değildir, insanlar arasında hata ve ayıbın çok olsa bile, ahlakın; iyilik, cömertlik ve vefa (sözünde durmak) olsun iyilik ve cömertliğin ile, hata ve ayıplarını ört Cimriden iyilik bekleme Çünkü Cehennemde, susuz kimseye su yoktur Dünyanın sevinci de, kederi de, bolluğu da, darlığı da devamlı değildir Kanaatkar bir kalbe sahip olduğun zaman, sen ve dünyaya sahip olan kimse eşitsiniz Ölüm, kimin yanına gelirse, artık onu ölümün elinden kurtaracak ne yer ve ne de gök vardır Gerçi Allahü teâlânın yarattığı şu yeryüzü geniştir Fakat, bir kere Allahü teâlânın hükmü gelince, feza bile dar gelir Ölümün asla devası (ilacı yoktur)"
"Başımda ağaran saçların ortaya çıkmasıyla, nefsimin ateşi sönüp gitti Başımda beyaz saçların yanmasıyla, benim gecem oldu (Çünkü bunlar, ölümün habercileri idi) ihtiyarlığın habercileri yanaklarıma indikten sonra, ben nasıl rahat yaşarım, insanın ömrünün en iyi kısmı, ihtiyarlıktan öncekidir Halbuki, gençliği yok olan bir nefs, yok olmuş demektir, insanın rengi sararıp, saçları ağardığı zaman, güzel ve tatlı günleri de, o güzellik ve tatlılığını kaybeder Yeryüzünde büyüklenerek yürüme Çünkü, bir müddet sonra bu yer, seni de içine çekip alacaktır"
"Bir kimseyi affedip, ona kin tutmadığım zaman, düşmanlık düşüncesinden kendimi rahata kavuşturdum"
"Sefih ve cahil bir kimse konuşunca ona cevap verme Sükut, ona cevap vermekten daha hayırlıdır"
"Öğrenmenin acısını bir müddet tatmayan, hayatı boyunca cehaletin zilletini yudumlar"
"Bütün düşmanlıkların sevgiye dönüşmesi umulur Fakat hasedden dolayı olan düşmanlık böyle değil"
"Allahü teâlâyı sevdiğini söylersin, halbuki, ona isyan edersin Böyle sevgi olmaz Eğer sevginde samimi olsaydın, Allahü teâlâya itaat ederdin Çünkü seven, sevdiğine itaat eder"
"Senden görüşünü istemeyene, görüşünü verme Çünkü böyle yaparsan, övülmediğin gibi, görüşün de o kimseye fayda vermez"
"Müslümanların önderi İmam- a'zam Ebu Hanife, memleketleri ve içerisinde yaşıyanları, ilmiyle verdiği hükümlerle süsledi Doğuda, batıda ve Kufe'de onun bir eşi yoktur Allahü teâlâ ona ebediyen rahmet eylesin"
"İlim öğren, kimse âlim olarak doğmaz, ilim sahibi ile cahil bir olmaz"
"Bir kavmin büyüğünün ilmi yoksa, herkes ona yönelip geldiği zaman o küçüktür Kavmin makam ve mertebe sahibi olmayan ve ilim sahibi olan küçüğü, ilmi meclislerde kavmin büyüğüdür"
"Sana gelene sen de git Sana kötülük ve eziyet edene sen eziyet etme"
"Ey insan, dilini muhafaza et, seni sokmasın Çünkü o, büyük bir yılandır Kabirlerde, kahraman ve cesur kimselerin bile kendileriyle karşılaşmaktan çekinip, dilinin kurbanı giden nice kimseler vardır"
"Hakkı doğruyu kim söylerse söylesin kabul ediniz"

Eserleri:

Ömrünü ilim öğrenmek, öğretmek ve eser yazmak suretiyle, İslamiyete hizmet yoluna sarf eden İmam-ı Şafii hazretlerinin pekçok kıymetli eseri vardır:
1) El-Ümm: Fıkıh ilmine dair olup, İmam-ı Şafii’nin ictihad ederek bildirdiği meseleleri ihtiva eden bir eseridir Yedi cilt olarak basılmıştır 2) Kitab-üs-Sünen vel-Müsned: Hadis ilmine dairdir 3) Er-Risale fil-Usul: Usul-i fıkha dairdir Usul-i fıkhın kitap halinde yazıldığı ilk eserdir 4) El-Mebsut, 5) Ahkam-ül-Kur’an, 6) İhtilaf-ül-Hadis, 7) Müsned-üş-Şafii, 8) El-Mevaris, 9) El-Emali el-Kübra, 10) El-Emali es-Sagir, 11) Edeb-ül-Kadi, 12) Fedail-i Kureyş, 13) El-Eşribe, 14) Es-Sebku ve’r-Remyü, 15) İsbat-ün-Nübüvve ve Reddi alel-Berahime eserlerinin belli başlılarıdır